Trots als een pauw

Zo weer even een blogje van deze kant, want zoals de titel al zegt.
Ik ben zo trots als een pauw

Allereerst op mezelf, want afgelopen zaterdag werdt het wel eens tijd om op DE WEEGSCHAAL te gaan staan.
Daar had ik na mijn laatste bezoekje aan de verloskundige niet echt bij stil gestaan, en daarbij.....ik heb er geeneens 1
Aangezien ik de donderdag voor mijn bevalling er nog op had gestaan, en stiekem niet denk dat ik in 3 dagen nog een link aantal kilo's zou groeien, hield ik mijn eindgewicht op 93 kilo's.
Precies 20 aangekomen haha.
Maar de vraag rees al snel hoe ik ze er weer af zou krijgen, want naar mijn idee zouden er minstens 10 blijven zitten als ze er eenmaal uit zou zijn.
Stiekem een klein beetje knikkende knieën toen ik op DE WEEGSCHAAL bij mijn ouders ging staan.
Gewaarschuwd door moeders, met de vraag of ik nog een leuke dag wilde hebben ( ze was jarig, en DE WEEGSCHAAL zou wel eens een teleurstelende werking kunnen uitoefenen )nam ik de grote stap.
Want eigenlijk kon t me ook geen fluit schelen, er zou en dag komen dat ik heus wel fanatiek zou gaan sporten .
Maar....... t wijzertje ging helemaal niet zo snel naar de gedachte kilo's.
Hij bleef steken op 77 kilootjes, en mijn gewicht voor de zwangerschap was 73 kg, wat dus inhoudt dat ik maar 4 aangevreten kilo's op mijn buik, benen en billen heb zitten
Die glimlach is er de rest van de dag niet meer afgeweest hoor

Het 2e waar ik o zo trots op ben...
Aymé lacht bewust terug en heel af en toe draait ze haar hoofdje opzij en wordt verlegen als je tegen haar praat.
Ook begint ze te "spelen" in de box, ze graait naar kleurtjes, en ik begon me net af te vragen wanneer het tijd was voor een babygym.
Nou nu dus hihi.
Dus zometeen maar eens even speuren op t net naar een mooie.