S`s eerste reis

Vorige week zijn S.a.ra en ik voor het eerst samen op reis
gegaan. Met de vliegtuig wel te verstaan. :-) Het vliegen ging op zich
redelijk goed. Ik had geluk dat er plekken vrij waren en zo kon S*ara op
de heenweg in de Maxi Cosi lekker slapen. Alleen bij de daling begon
S-ara wat te jammeren, waarschijnlijk had ze last van haar oortjes.
Eenmaal aangekomen in Napels was iedereen heel behulpzaam met het dragen
van onze bagage. Mede door S)ara's charme offensief. Ze lachte naar
iedereen waardoor er vooral bij één Napolitaanse mevrouw de hart smolt
en me met van alles hielp.

We zijn een paar dagen naar S..orrento (aan de golf van N*apels) geweest
bij mijn tante. Een kort familie bezoekje dus. Het was er heel erg warm
(32 graden) en S^ara was dat niet gewend. Ondanks dat hield ze zich heel
goed. Ze was de eerste dag wel wat van slag, maar verder was ze zoals
altijd heel goed gehumeurd. Toch moest ik vooral niet uit haar zicht
verdwijnen anders raakte ze toch wat in paniek. Ook weigerde ze sommige
momenten haar avondfles en leek ze alleen tevreden wanneer ze bij mij
wat mocht drinken.

Veel hebben we in die paar dagen niet veel kunnen doen maar we zijn
regelmatig gaan wandelen in S&orrento, ik heb een paar vriendinnen van me
ontmoet, en ik heb flink wat babyvoeding gekocht om mee naar NL te
nemen (52 potjes wel te verstaan!). De mevrouw aan de kassa zal wel
gedacht hebben. Het is een lang verhaal, maar die potjes zijn niet zoals
de potjes van Olvarit. Het zijn ingredienten die met pasta of rijst
gegeten wordt. Ik heb alleen de smaken gehaald die in Nederland niet te
verkrijgen zijn, zoals verschillende soorten vis, kaas en groenten. Mijn
koffer was wonder boven wonder niet te zwaar (ik had ook nog eens 10
pakken koffie bij me), maar ik was dan ook expres met een bijna lege
koffer heen gegegaan. ;-)

Iedereen hield me aan om S#ara te bewonderen en om complimenten te
geven. Iedereen vond haar een poppetje. S@ara was zoals altijd goedslach
naar iedereen toe (ze mag dan wel klein zijn, maar ze weet iedereen te
bewerken met haar charme ;-)) en haar blauwe oogjes en blonde haartjes
trok de aandacht van alle italianen. ;-)

Met mijn tante zelf heb ik helaas weinig tijd door kunnen brengen
omdat ze het steeds druk had met van alles. Dat vond ik heel jammer,
want we waren immers voor haar naar Italië gekomen. Al met al was ik
natuurlijk wel blij om weer even in Sorrento geweest te zijn, maar
blijer was ik toch toen we weer naar huis konden gaan.