Met verlof!!! Een update.

Eindelijk was het vrijdag zover! Mijn laatste werkdag! Wat had ik daar naar uitgekeken! Het werk op zich was nog te doen, maar ik was de laatste weken weer zo moe... ik heb de afgelopen week, elke vrije dag in bed doorgebracht :-( Tja, op dat moment dacht ik "Nu is het echt tijd voor verlof". Nu is het aftellen echt begonnen! Ik vind het reuze spannend allemaal, en ik ben echt benieuwd naar ons meisje.

Verder gaat alles prima, op de kwaaltjes na dan. Ik heb met 33 weken eindelijk in het ziekenhuis gehoord dat het toch goed gaat allemaal, en dat ik toch mag bevallen met een verloskundige. Nu heb ik mijn verloskundige al sinds mei niet meer gezien. Eigenlijk heb ik, bij elke bezoek in de verloskundigenpraktijk in die tijd daarvoor, nooit dezelfde verloskundige gehad... En dat vond ik niet echt prettig. Dus ik heb mijn wens geuit tegenover de gynaecologe, dat ik graag daar wil blijven, nu ik toch al bijna op het eind ben. Ik ben tijdens de zwangerschap van hot naar her gestuurd, en ik zou het vervelend vinden om op het eind weer te moeten veranderen. Zij begreep me, alleen moest zij zo een beslissing in overleg met de team nemen. Dus als het goed is hoor ik het volgende week.

Verder bleek dat ons meisje al aan het indalen is, en dat ze iets kleiner dan gemiddeld is. Met 33 weken en 4 dagen woog zij rond de 1950 gram. Zij doet het uitstekend! :-)

Het meest vervelende is dat ik nu ineens enorm last van bekkeninstabiliteit heb. :-( Ik heb al sinds weken er een beetje last van gehad. Vooral na mijn werk, als ik na het lange zitten, ineens op stond en ging lopen. De afgelopen week begon het wel steeds vaker op te spelen en werd de pijn sterker. Niet goed wetende wat ik ermee aan moest, negeerde ik het maar en deed nog van alles. Zo ging ik vandaag naar de markt om boodschappen te halen, en ik voelde het weer opkomen. Ik dus wat strompelen, maar ik ging toch door. "Het hoort erbij" dacht ik. En of dat niet genoeg was, ging ik daarna met een vriendin naar Burgerhout... pijn werd steeds erger, maar ook toen weigerde ik nog rust te nemen. En als klap op de vuurpijl dacht ik vrolijk nog even boodschappen te halen bij AH. Toen ik in de winkel met het mandje liep te sjouwen kon ik ineens geen stap meer verzetten. Alles deed ontzettend pijn. Schaamstreek, bekken, liezen, stuitje en rechter bovenbeen... Ik kon opeens niet meer vooruit komen. Ik belde toen maar mijn man die thuis bezig was te verven... "Luc, je moet me komen helpen, ik kom hier niet meer vooruit". Gelukkig was hij er in 10 minuten om de boodschappen over te nemen en mij naar huis te brengen. Zucht, ik ga toch maandag maar even de huisarts hierover bellen :-(

In verwachting zijn van een kind is geweldig, het is een prachtige ervaring die ik voor geen goud wil missen. Maar zwanger zijn vind ik toch wel wat minder, haha. Al die kwaaltjes... Er is er niet één waar ik geen last van heb gehad. Gelukkig ben ik niet de enige. Op zwangerschapszwemmen hoorde ik ook één van de vrouwen zuchtend zeggen "Ik weet niet wat zwaarder is, zwanger zijn of bejaard". Tja ;-)

Ik ben al sinds 04.00 wakker... nu het 05.10 is word ik eindelijk weer wat moe. Tijd weer om even te slapen!