Alweer op de 1e hulp

Gisteravond om 20.00 uur was het weer zover. Ik stond op om naar de toilet te gaan en ik verging toen van de pijn in mijn onderbuik. Strompelend liep ik naar de toilet om te plassen. Toen ik klaar was schrok ik me wezenloos. De hele toilet onder het bloed! Dit was veel erger dan het bloedverlies van vorige week woensdag.
In paniek riep ik Luc erbij en wij weer aan de telefoon met de verloskundige. De pijn was heviger dan de vorige keer, en het bloeden was ook heviger. Gelukkig had ik verder geen stolsels.

De verloskundige bleef rustig en bombardeerde me met vragen. Ik werd een beetje boos, want ik wou gewoon onderzocht worden. Uiteindelijk vond ze het toch maar beter dat ik naar het Erasmus MC ging voor verder onderzoek.

We moesten weer lang wachten, en het vloeien ging maar verder. Toen de gynaecologe kwam deed ze als eerste een echo. Op de echo leek alles weer in orde. Dat was een opluchting! Het hartje klopte mooi en het kindje leek in orde. Geen sporen van een miskraam. Maar ze zei er wel bij dat ze niet in de toekomst kon kijken en dat het niet uit te sluiten is dat het kan gebeuren, aangezien ze niet weet waar de bloedingen vandaan komen en waar die buikkrampen vandaan komen. Dus werd er dit keer nader onderzoek gedaan, zoals uitstrijkjes, uitgebreid naar de baarmoedermond gegluurd en moest ik urine inleveren.

Over twee weken heb ik een bel afspraak om de uitslagen te horen. We waren pas rond middernacht weer thuis. Vandaag vloei ik nog steeds, ik heb besloten om maar lekker rustig aan te doen, ook al zei de gynaecologe dat ik verder wel alles kon doen, maar dat ik wel goed naar mijn lichaam moest luisteren.
Ik hoop maar dat het vloeien stopt en dat die buikkrampen een andere oorzaak hebben!