Dankbaar

Soms besef ik me weer hoe goed wij het hebben. Hoe ik daar nu ineens op kom? Ik lees een boek over vrouwen in kampen tijdens de WOII. Zo heftig en niet voor te stellen dat het zo ging, en nu op de wereld op sommige plaatsen nog steeds verschrikkelijk is. Dan ben ik zo extra dankbaar dat wij hier geboren mochten worden. We kunnen onze jongens warmte, veiligheid en eten geven. Een flesje melk is er altijd voor troost of honger. Ook met de gezondheid van de jongens hebben we een hoop te stellen, zo dankbaar voor hun medicatie en zorg die zij hebben gekregen. S avonds maak ik de oudste wakker om nog even te plassen en dan schrikt hij standaard. Ik stel hem gerust met de woorden: mama is bij je. Dankbaar dat ik dat kan zeggen. Soms maak ik mij wel zorgen over de toekomst, maar voor nu heb ik heel dankbaar dat wij onze jongens zo groot kunnen brengen.