Slaapgebrek en relatie

Het gaat niet goed. Dat is wel duidelijk. Maar hoe nu verder? Ik wil vooral even schrijven, en wie weet dat mensen zich hierin herkennen. De situatie even kort uitgelegd. Ik heb 2 jongens van 1 en 3. En een nacht doorslapen is zelden. Er is altijd wat. Snotneuzen, night terrors, gewone nachtmerries, pseudokroep aanvallen, benauwd, sprongetjes, ziek, fases, noem maar op. Maar er gaan nachten voorbij dat ik er 13x uit ga. En sowieso minimaal wel 2x. Ook mijn man gaat er geregeld uit, maar minder vaak dan ik. Hij werkt >40 uur per week. Ik 16. Maar ik ben op. Ben uitgevallen (onredelijk) tegen de oudste. Daarna wel sorry gezegd, maar ik merk aan alles dat het zo niet verder kan. De oudste test mij continu (broertje pijn doen, gooien met speelgoed).
En dan gaan de relatie ook al niet soepel meer. Mede door de slapeloze nachten. We zitten er doorheen. Er is weinig gezellig. Stille avonden op de bank. Vroeg naar bed. Weinig romantiek (mijn libido is ook laag). En een gesprek over hoe verder eindigd altijd in ruzie. We denken namelijk beide dat de problemen en oplossingen ergens anders liggen.
Ik vind dit moeilijk met vriendinnen te bespreken. Wil niet de vuile was buiten hangen. Ik denk erover maandag naar de huisarts te gaan. Hoop steeds dat de nachten beter worden en alles oplost, maar inmiddels betwijfel ik of dat genoeg zal zijn.

3293 x gelezen, 3

In Overig

reacties (40)

1 2



  • Liselott

    Hier doen we af en toe wie t zwaarst heeft gaat beneden op matrasje slapen: meestal m'n man gezien borstvoeding. Wat we doen om mij te ontlastenn is dat hij in weekend een middagshift op zich neemt en ik middagdutje kan doen of na t eten ik in bad mag.. Laatste dagen idd beide 2030 max op bed

  • Dame68

    Je kunt hiermee goed naar je huisarts. Die kan meedenken voor eventuele hulp of je hart luchten kan ook al helpen.

  • Blondie-mama

    Die gebroken nachten waarschijnlijk kent iedereen ze wel eens

    Kruip in de avond lekker tegen elkaar op de bank even die arm om elkaar heen even die knuffel en kus

    Geef elkaar in bed echt de aandacht telefoons weg etc

    Breng de kids even paar uurtjes weg en maak tijd voor elkaar

    Neem allebei de kids even paar uurtjes mee zodat de ander tijd voor zich zelf heeft ( in het weekend )

  • Amatullaah

    Ja! Bel de huisarts. Ik heb dat ook gedaan en zag dat dingen toch meer aan min lagen dan ik had durven toegeven. Het gaat nu veel beter :)

  • mamavananouk

    Ik weet niet hoelaat je man gaat slapen . Maar zeg 0:00. Dan ga jij om 2000 naar bed en slaapt met oordoppen in tot 0:00 . Die vier uur zijn dan al binnen . Hij doet dan de avond dienst. Jij doet alles in de nacht.

    Of hij doet de hele vrijdag nacht . En dan kan hij zaterdag lekker overdag uitrusten en heb jij een hele nacht lekker doorgeslapen

  • Mama~linda~

    We liggen allebei om 21 uur 😴. Maar Idd een vrijdag is misschien wel een slimme.

  • mamavananouk

    Dan misschien per dag afspreken wie de dienst tot 0:00 doet .

  • mijn~meisje

    oo ik denk dat dit voor zo veel zo herkenbaar is!! Er over praten is heel eng en heel moeilijk maar wel heel belangrijk. Die eeuwige gebroken nachten zijn echt zo verschrikkelijk. Het sloopt je zo.

    Zijn er ook kleine stapjes die je samen kan zetten? Zoals iets vaker knuffelen, elkaar gewoon aanraken. Dit kan ook gewoon kort zijn maar even die verbinding met elkaar is soms heel fijn.

    Als jij op bent kun je kijken of het mogelijk is dat de kids een keer ergens anders heen gaan, logeren of een middagje ergens heen. Dan kun je zelf slapen. Ik weet dat het alleen maar kort echt effect heeft maar deze kleine momenten zijn vaak wel zo nodig. Oo en wat wij ook deden was in het weekend om de beurt slapen overdag. Ik mocht uitslapen en dan ging de papa met de kids naar beneden. Als ik dan weer wakker werd ging ik naar beneden en papa nog even slapen. Zo konden we nog een beetje bij tanken en dat scheelde ook wel.

    Verder vooral veel sterkte.

  • Mama~linda~

    Dankjewel voor het meedenken en je vriendelijke berichtje.

  • Jojo91

    Wel herkenbaar hoor. Hier is er snachts ook altijd wat. Nu dan alleen met onze jongste, maar de jaren ervoor de andere kids ook.

    Toen onze 2e kwam hadden we een soort taakverdeling. Mijn man deed de oudste, ik de jongste. In het weekend sliepen we omstebeurt wat bij. Misschien dat zoiets ook voor jullie werkt? Of omstebeurt een nacht doorslapen?

  • Mama~linda~

    Het om de beurt doorslapen moet er ook iets in mijn mind set veranderen denk. Ik word namelijk overal wakker van. Verder denk ik ook, omdat mijn man al een slechte slaper is, laat hem maar liggen, anders wordt het voor hem nog erger. Maar daarmee neem ik het ook zelf wel veel op mij.

  • Jojo91

    Ja dat is lastig. Anders jij de nachten en je man de ochtenden? Dan kan je in het weekend nog een paar uurtjes uit/bijslapen.

  • Nicolette87

    Kan me goed indenken dat het pittig is met twee van die kleintjes! Ik vind het vaak met één al heftig!

    Kunnen jullie afspreken om de nachten te verdelen, bv dat als jij de volgende dag moet werken, je er die nacht niet uit hoeft? Mijn man en ik zijn ook over gegaan op ‘diensten’ en dat bevalt ons wel, dan is duidelijk wie eruit gaat en kun je als je geen ‘dienst’ hebt iig een nacht doorslapen. Doet ook goed voor je humeur 🙂

    Of is dat niet mogelijk omdat jullie voor allebei de jongens nog eruit moeten? Evt de jongens verdelen?

  • Mama~linda~

    Dankjewel voor het meedenken

  • My-little-baby

    Sterkte

    Geen tips

  • Mama~linda~

    Thanks!

  • Sandujour

    Werk samen! 1 & 3 is echt heftig. I know, het is zo moeilijk. Maar je bent een team. 😘😘

  • Mama~linda~

    Dankjewel! Je hoort er alleen weinig over. Of tenminste, in mijn omgeving. Fijn de herkenning.

  • 3kids1dog

    Slaapgebrek is killing. Zoek hulp. Voor jezelf, een slaapcoach en ook voor je relatie als jullie samen de toekomst willen blijven delen. In moeilijke momenten is het samen sterker worden of uit elkaar groeien. Veel sterkte en mocht het kunnen vraag iemand dan een nachtje of twee de kinderen op te vangen dan kun je even ademhalen en rusten.

  • Mama~linda~

    Dankjewel voor je berichtje.

  • Moedervanprinses

    Heel herkenbaar. Dochter van ruim 2.5 en zoontje van 1.5 zijn nog elke nacht wakker. Dochter ligt nu op een matrasje naast ons bed en slaapt nu steeds vaker door. Jongste slaapt bij ons in bed. We hebben een bedhekje gekocht zodat hij niet meer tussenin hoeft en man en ik ook weer naast elkaar kunnen slapen. Kleinste is nog geregeld wakker voor een speen, om te kijken of ik er ben of hij praat in zijn slaap waardoor ik toch weer wakker ben. Ooit wordt het beter

  • Lindaaaaaaaa

    Je moet wat he....

  • Njenz

    Heel herkenbaar met ook een 1- en 3-jarige.. Iedere nacht 2 a 3x er uit voor de jongste die veel nabijheid zoekt en de peuter heeft wel nachtmerries of ondanks een nachtluier een natbed. Tik niet (meer) de 13x aan, wat is dat zwaar!

    Ik probeer wel eerder naar bed te gaan - de beste tip natuurlijk alhoewel dat niet maakt dat je bestand bent tegen 13x wakker worden...- maar als ze 's avonds eindelijk liggen en ik nog opgeruimd en gerommeld heb, vind ik het fijn om nog even wat voor mezelf te doen en is het zo 23:00 😱 Gaan de kindjes naar de opvang? Is het mogelijk om eens een extra dag in te zetten? Met een dag in het vooruitzicht (heb ze vaak ook niet staan) worden de lasten soms als iets verlicht. Ook probeer ik nog wel eens met de jongste en dan lange middagdut mee te slapen (weekenden of thuiswerkdagen man zodat hij met de oudste is). Ik vraag ook vaker familie of zij even wat met de oudste willen doen: is hij een (mid)dagje uit en kunnen we het thuis toch iets rustiger aan doen met 1 kind in huis en soms bijslapen. Is extra uren opnemen op je werk of tijdelijk ouderschapsverlof een optie? Stel als je al 1 dag in de maand of een middag in de twee weken hebt om voorlopig even bij te schakelen, kan mogelijk al zo veel betekenen.

  • Annanm

    Helaas geen tips, wel herkenning. Hier ook kindjes van bijna 3 jaar en 1 jaar.

    Er lijkt echt geen einde te komen aan de slapeloze nachten want er is áltijd wel iets. Op het moment heb ikzelf flink de griep te pakken, lopen kost al te veel moeite.. Kinderen ook flink ziek waardoor ze beiden elk uur wakker worden. Om gek van te worden!! Om de dag om te krijgen met die kleintjes is al een hele opgave, en dan savonds&snachts nog geen rust. Niet te doen😩

    Partner helpt totaal niet, zelfs niet nu ik doodziek ben. nog frustrerender😑 hierdoor ook een erg gezellig sfeertje in huis...

    Maarja er komt een tijd dat het beter gaat worden. Hier iniedergeval geen derde meer 🤣🤣

  • Mykha

    Je bent ziek en je partner doet nog niks? Ik had hem ondanks m’n ziek zijn met al m’n kracht het bed uitgeschopt. Sterkte komende dagen en veel beterschap!

  • Annanm

    Ja het is vreselijk met zo iemand samen te moeten leven. Meerdere malen al gesprekken over gehad maar halen niets uit. Het veranderd niet en zal ook niet veranderen😔

  • Mama~linda~

    Jij ook sterkte en beterschap

  • Mama-LenA

    Heel herkenbaar helaas.. het zijn echt hele pittige fases. Ik herken echt bijna alles wat je zegt.

    Het helpt echt om iemand in vertrouwen te nemen en eerlijk te kunnen zijn. Blijf ook praten met je man, hoe lastig het ook is om geen ruzie te krijgen als je zo moe bent... blijf praten. Als je de kinderen niet een nachtje kunt laten logeren of je wil dat liever niet: probeer er of 1 te laten logeren (scheelt alweer iets) of laat ze overdag ergens spelen. Dan kun je samen met je man iets leuks doen.

    Plan leuke momenten voor jezelf. Een massage, keer extra naar de kapper, wat je leuk vindt.

    En het belangrijkste: je faalt niet! Het ligt niet aan jou. Je doet je stinkende best om je 2 kinderen te helpen en er voor ze te zijn. Mama's houden veel ballen in de lucht. En soms wordt het allemaal teveel. Blijf echt aan jezelf denken en wees trots op hoe je het al zo lang volhoud.

  • oemmiee

    Ja ik herken me hierin wel, jongste is 1 oudste is 3 en half en inmiddels 14 weken zwanger. 3 ziekenhuis opnames achter rug. Slapen ver te zoeken, m’n oudste kan ik amper aan… m’n jongste jankt 24/7 ik was gewend dat mijn man s’nachts uitgaat voor de jongste , maar dat gaat nu even niet omdat hij zelf super vroeg deur uit moet. Ik werk niet maar alsnog, is gewoon echt slopend vooral met een zieke huil baby en een peuter die niet luistert . Wij zijn ook niet meer zo intiem en romantisch beiden moe en gesloopt ik probeer wel te denken het is een fase … en zal wel goed komen

  • Lindaaaaaaaa

    Mijne van 2.5 slaapt wel goed, maar die buien idd, ppfff

  • E87

    Toen onze jongste 1 was zat ik ook in deze fase. Het was echt niet gezellig meer thuis. Vanaf 14 maanden ging hij beter slapen en sindsdien zien we alles weer een stuk rooskleuriger in. Probeer jezelf voor te houden dat het op den duur beter zal gaan en blijf in gesprek met je partner. Sterkte!

  • Mama~linda~

    Fijn te lezen dat ik niet alleen hierin ben (wel Verbeke voor jou overigens). En goed te lezen dat het beter kan.

  • Momoftwokids

    Je netwerk inschakelen. Kunnen de kinderen af en toe even een nachtje bij bv familie slapen?

    Ga dan bijslapen en samen wat leuks doen, even weer plezier maken.

  • Mama~linda~

    Ik vind dat erg lastig ja. We hebben ook echt de pech dat ze veel ziek zijn. Nu ook weer 39.5 koorts onder paracetamol. Dus dat wordt weer fantastisch vannacht. En dan kan ik ze niet wegbrengen. En dat is zo bijna om de week dat de een of de ander ziek is. Ook peuter astma bij de oudste. Regelmatig ziekenhuis opnames.

    En oma zegt dan: als ze ziek zijn, zijn kinderen zooo lastig. (Dan ben ik dus al klaar, dat was ook al voor COVID).

    Ik heb dan zoveel gedachten over jouw voorgedragen oplossing. 1. Het is mijn idee geen structurele oplossing. Want eenmaal thuis zijn we na 3 nachten weer kapot. 2. Het voelt als falen. 3. Dan krijg ik de kids roekoe terug en kost het me de dag erna zoveel energie om ze weer ‘oké’ te krijgen.

    En dan denk ik dus al, laat maar. Maar misschien gaat het daar ook wel mis…

  • Vespertine

    1) Niets in deze fase is structureel, 2) je faalt niet als je hulp nodig hebt. Wees niet zo hard voor jezelf. Je gaat je kinderen toch ook niet aanleren dat ze álles altijd zelf moeten kunnen? Nou dan. 3) Roekoe? Uit ritme enzo bedoel je? Is dit niet een eerste stap richting gewenning? Ook al is het niet structureel, maar 2x per maand ofzo, dat zou toch wel iets opleveren aan ritme?

    Ik zou het wel uitproberen, als ik jou was. Tijd om bij te tanken is zoooo belangrijk, zelfs als je er niet direct je tank mee vol krijgt. Nog een suggestie: een vakantiedag opnemen op een dag dat je kinderen elders zijn? Mijn man en ik doen dat afwisselend (niet tegelijk) zodat we me-time hebben. Verder zijn we gezegend met (schoon)ouders op een kwartier rijden die vaak oppassen. Ze hebben zelfs een paar keer gebroken nachten voor hun rekening genomen zodat wij een beetje konden herstellen. Dat is zo veel waard.

  • Vespertine

    1) Niets in deze fase is structureel, 2) je faalt niet als je hulp nodig hebt. Wees niet zo hard voor jezelf. Je gaat je kinderen toch ook niet aanleren dat ze álles altijd zelf moeten kunnen? Nou dan. 3) Roekoe? Uit ritme enzo bedoel je? Is dit niet een eerste stap richting gewenning? Ook al is het niet structureel, maar 2x per maand ofzo, dat zou toch wel iets opleveren aan ritme?

    Ik zou het wel uitproberen, als ik jou was. Tijd om bij te tanken is zoooo belangrijk, zelfs als je er niet direct je tank mee vol krijgt. Nog een suggestie: een vakantiedag opnemen op een dag dat je kinderen elders zijn? Mijn man en ik doen dat afwisselend (niet tegelijk) zodat we me-time hebben. Verder zijn we gezegend met (schoon)ouders op een kwartier rijden die vaak oppassen. Ze hebben zelfs een paar keer gebroken nachten voor hun rekening genomen zodat wij een beetje konden herstellen. Dat is zo veel waard.

  • Jvb

    Waar denk je dat de uitdrukking 'it takes a village to raise a child' vandaan komt? Dat zegt men echt niet omdat het maar normaal is dat ouders met zn tweetjes wel ff alle ballen op hun gemakkie hoog houden hoor. Iedereen heeft wel eens hulp nodig. Iedereen wordt prikkelbaar van slaaptekort. Het is echt allemaal alleen maar menselijk.

    En zoek geen structurele oplossing, want dit blijft niet nog jaren zo. Je bent nú op, je hebt nú hulp nodig. En al ben je na 3 nachten weer kapot, de winst is dus dat je die 3 nachten best goed aan kon. Bekijk de zaken echt in oplossingen, niet in beperkingen. Alle beetjes helpen. Nog zo'n cliche, en die bestaat ook niet voor niks.

    En probeer een slaapcoach!

  • Nog-even!

    Het is bikkelen... Misschien voorlopig proberen om niet de oplossing samen te zoeken, maar samen elkaar te steunen... Een oplossing zou je via het cb kunnen zoeken: via hun wat opvoedingsondersteuning vragen... Het is echt zwaar. Maar met zo'n slaaptekort, wordt goed communiceren bijna onmogelijk.... Ik denk voor jezelf: meld je ziek en ga de komende twee weken voor jezelf zorgen om te kijken of je daar een beetje van opknapt. En bespreek dit met één goede, betrouwbare vriendin... Leer jezelf te openen. Dat komt je relatie ten goede. En probeer te kijken of je binnenkort eens een middagje met je man kunt gaan wandelen in de natuur... Gewoon weer een beetje samen zijn. Niet meteen verwachten dat je op een roze wolk belandt, maar gewoon weer vrienden worden en elkaar zien... zonder verwijten. Heel veel sterkte!

  • Mama~linda~

    Dankjewel voor je reactie en je tip.


1 2