Daar ga je dan mijn lieve uk...

Hallo lieve meiden..

Even van me afschrijven. Wat een dag!!

Weeën
Afgelopen nacht had ik ze dan.. flinke weeën. Veel en kort achter elkaar.. de hele nacht. Jup.. dit was het begin. Ik wist het zeker.. m'n baarmoeder is bezig. Zich na ruim 3 weken aan het voorbereiden om onze kleine geboren te laten worden.
Inmiddels ben je met 12 weken gestopt met leven.. En zouden wij afgelopen weekend 15 weken zwanger zijn geweest.
Ik vond het zo spannend.. waneer komt het nou? Bewust gekozen voor Moeder Natuur het werk te laten doen. Maar dan komen de twijfels.. Heb ik er wel goed aan gedaan? Hoe lang ga ik hier nog mee lopen?
Afgelopen nacht begon het dan.. vrijwel niks geslapen en 4 paracetamol verder waren mijn zoontjes half 8 alweer wakker. Veels te vroeg! Mama wilde blijven liggen..
Papa was met tegenzin gaan werken. Wilde thuis blijven maar heb hem weggestuurd.. 'Komt wel goed schat. Als het erger wordt bel ik je. Blijf bereikbaar'

Bloedverlies
Nog geen paar uur later was inmiddels het bloedverlies heviger geworden. Wat is dit? Zoveel?
Een mislukte poging gedaan om te gaan spoelen, want wat voelde ik me vies. De kleintjes waren lief aan het spelen. Papa ondertussen onderweg.
Eenmaal als Bambi op het ijs poging gedaan om op te staan en de douche te laten lopen werd het heel licht in m'n hoofd. Ik kon dit niet.. ik zou flauw vallen. En de Kids?
Kruipend uit de douche, op de overloop gaan liggen met een paar handdoeken. Het bloed bleef stromen en ik voelde me zo licht in m'n hoofd. Dit gaat niet goed!

Huisarts en Papa
Papa kwam eindelijk thuis en de huisarts die ik gebeld had stond ook voor de deur te wachten. Samen kwamen ze naar boven en terwijl papa de kleintjes bezig hield.. kwamen de goede zorgen van de huisarts.
Topvent! Wat heeft hij me goed verzorgd, gesteund en wat maakte hij zich een zorgen! Zoveel stolsels en bloedverlies verder en het vruchtje zat er nog.. Dus dit is nog niet alles?
De huisarts besloot met de eendenbek te kijken. En weer viel ik bijna weg. Mijn bloeddruk zo gedaald! Na de 2de poging eendenbek floepte je er uit.

Daar was je dan
Mijn wereld stond even stil. Ik wist dat de klap nog moest komen. Op de vraag of ik je wilde zien knikte ik Ja.
Lieve God.. je was zo compleet. En had zo'n mooie kleur! De voetjes met de teentjes.. de handjes met de vingertjes. Wat was je al flink voor je leeftijd.. zo af! Je hoefde alleen te groeien...
Een traantje.. meer kon ik niet en had de energie niet. Want m'n nloeddruk daalde weer. Waarop de huisarts besloot dat het genoeg was. De ambulance gebeld want ik verloor nu wel erg veel bloed. En in combinatie met die bloeddruk..

Ziekenhuis
Ook mijn complimenten aan de ambulancebroeders. Petje af.. het infuus ging er meteen in en m'n bloeddruk maakte weer sprongen vooruit.
Al het voorbereidende werk gedaan zodat ik kon worden vervoerd naar het ziekenhuis.
Eenmaal daar aangekomen besloten om toch te curreteren. Er was nog veel weefsel over..
Binnen een halfuur op de OK en met een ruime 3 kwartier herenigd met mijn man en jongste zoontje. De oudste was opgehaald door m'n broertje.
Hoe bizar.. ik sloot m'n ogen in de ene ruimte en opende ze in een andere ruimte. En hoorde ze 'alles is goed gegaan'
Het was achter de rug. Ik was weer schoon en keek op tegen het herstel. Zou ik pijn gaan voelen? Weer bloed verliezen?

Terug op de kamer
Terug op de kamer kreeg ik na enige tijd een ziekenhuis maaltijd. Met alleen een sneetje brood met kaas die ochtend, was het of ik een 5 sterren maal at.
Kopje thee.. En beetje bij beetje werd ik goed wakker en m'n mannetjes bijgekletst. Nog een kopje thee en ik was er klaar voor.
Drukte op de bel voor hulp maar omdat ik zo nodig moest.. zelf gedaan. En dat ging goed! Ik was blij.. kans dat ik diezelfde avond naar huis mocht werd groter.
Nog even gewacht op wat bloeduitslagen en ik kreeg groen licht om naar huis te gaan.

En hoe nu verder..
Afgelopen nacht onder de invloed van de morfine en een slapeloze nacht daarvoor heerlijk geslapen! Goed uitgerust.. wat kon ik dat goed gebruiken.
Vandaag een afspraak gemaakt om de kleine ukkepuk te begraven. Vanwege onze geloofsovertuiging moet het hoe klein dan ook een gerespecteerde rustplaats hebben.
Zo konden we snel terecht op een begraafplaats voor vlindertjes onder de 24 weken voor alle religies.
Met een eigen plekje en eigen bordje... Nou kunnen we het afsluiten en goed gaan herstellen.
Weer een levenservaring rijker.. En hoe wat was het moeilijk en af en toe zo onwerkelijk.
Maar gelukkig heb ik het goed kunnen relativeren en krijgt het voorgoed een plekje.

Uit het oog.. uit je warme moedersomgeving... maar nooit en te nimmer uit het hart mijn lieve schat