Nog even klagen

Zag dat ik met 27w ookal depressief voelde..
Nu 37.4 en ben al 2 dagen aan het huilen. Om alles en om niets.
Elke boe en bah is te veel. Ik ben zo moe en zo op.
Me lichaam doet pijn. Me hoofd knalt uit elkaar.
Ik ben mega sago. Slapen gaat ook niet al te best meer.
Het omdraaien in bed is zo pijnlijk dat ik of wakker word om me om te draaien of stijf in dezelfde houding wakker word. Zucht.
Heb honger maar geen zin om te eten. Nergens trek in. Doe ik het toch...
Word ik misselijk... Ja... Gezellig.. Zit gewoon met mezelf in de knoop..
Zo goed als de zwangerschap verloopt (want heb echt niets te klagen)
Zo rot verlopen deze laatste weken.. (nogmaals ik besef echt dat ik niets te klagen heb)
Maar jeetje wat kan een mens er door heen zitten.
Ik ben moe, op en voel me alleen. Het huishouden, de zorg voor me andere 2 kindjes.
Verschillende tijden halen en brengen op de fiets. De voorweeen die ik krijg tijdens het koken.
Al doe ik dat merendeels al zittend. Mijn vriend werkt buiten de stad.
Veder geen familie of vrienden hier en man wat voel ik me eenzaam.
Contact heb ik alleen telefonisch maar wat mis ik een helpende hand....
Nou ja helpende hand in de zin van een kletspraatjes een schouderklopje.
Wat dan ook.. Vandaar dat ik maar hier even kom klagen.
Ik zit nu met me meiden kindertv te kijken maat elke houding is vervelend.
Me kleintje was erg rustig deze dagen maar gelukkig is hij vandaag wat actiever.
Dat maakt me weer wat gerust gestelder!
Mijn hoofd klapt uit elkaar. Zo erg dat ik voor het eerst deze zwangerschap een paracetamol genomen heb.
Nu nog een uurtje a anderhalf door bikkelen dat kan ik even een middag dutje doen met mijn jongste.
Hopelijk snel een wat gezelliger blog van mijn kant.

En nogmaals ik weet dat dit allemaal niets voorstelt en ik echt van geluk mag spreken met deze zwangerschap tot nu toe! Ik ben mentaal en lichamelijk gewoon op ofzo. Maar goed nog max 3.5 week ♡

845 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • tweety24

    Het is zwaar zeker die laatste weken. en helemaal als je geen mensen in je directe omgeving hebt. Kun je niet boven met je meisjes tv kijken, zodat je er nog even beetje kan blijven liggen. En kook makkelijk die laatste weken of indien mogelijk in etappes.

    Maar gooi hier je gevoelens er maar uit. Hier zijn genoeg dames die hetzelfde hebben meegemaakt.

  • infanzia

    Ahh lieverd, je hoeft je echt niet te verontschuldigen omdat je nu zo kl*te voelt. Tuurlijk ben je dankbaar voor nog een kleintje, kan me niet voorstellen dat iemand daar aan twijfelt omdat het je even allemaal teveel wordt. Het is soms ook gewoon zwaar, als moeder moet je altijd aan staan en als je dan niemand om je heen heb om het even van je over te nemen is dat gewoon pittig, helemaal als je lichaam eigenlijk aangeeft dat je rust nodig heb. Ik dacht dat jullie toen terug waren verhuisd naar Den haag.

    Wij wonen zelf ook ver weg van alles en iedereen, mijn man is chauffeur dus 5 dagen amper thuis en we zijn een zaak aan het opzetten dus in het weekend is hij daar voor weg. Dat wordt mij soms ook allemaal even teveel, en dan ben ik niet eens hoogzwanger ;)

    Probeer gewoon zoveel mogelijk je rust te pakken nu en wees niet te streng voor jezelf.

    ♡♡♡

  • Wittemuis86

    Pfft lijkt me ook echt zwaar hoor, zo zwanger zijn, en nog de zorg over twee andere kleintjes. En het gevoel hebben dat je er alleen voorstaat. Misschien kun je je man vragen om in t weekend een dagje op de kids te letten zodat jij even een dagje voor jezelf hebt? Misschien dat zwemmen helpt ontspannen en met je lichamelijke klachten?