Eerste prikjes, laatste prikjes!
Vandaag had ik liever gewoon voorbij laten gaan, want als ik ergens niet tegen kan... Zijn het naalden. Bij mezelf vind ik het een ramp, ik heb ook standaard blauwe plekken. Vroeger bij de vaccinaties schijn ik keer op keer geweldige prestaties te hebben gehad. Maar ik geloof dat het op de basisschool was dat we allemaal een oproep kregen voor de Menokokken ofzo. Vanaf toen was het mis... Mijn arm voelde loodzwaar en was zo stijf als maar kan. Naalden waren not done voor mij. Bloedprikken nog zo'n ramp! Mijn aders klappen vaak dicht waarop de heen en weer gaan bewegen met de naald om er bloed uit te krijgen. Neem maar van mij aan: Géén pretje!! Of wat dacht je van zuurstofrijk bloed laten prikken, dat doen ze uit je pols. Juist ja, géén pretje! Maar echt, prik mij maar lek! Vaccineer mij, prik zuurstof arm bloed, of zuurstof rijk, wiebel met de naald wat je wilt!!! Dat heb ik vele malen lieve dan dat mijn kinderen zo'n naald in zich gestoken krijgen.
Maar vandaag brak de dag toch aan, en werd het ook gewoon 11.00 uur. Ik werd al wakker met een rot gevoel in mijn buik, en onderweg naar het Cb begonnen mijn handen al te trillen. Nee dit is echt niet voor mij weg gelegd. Gelukkig ging Jeroen met ons mee, niet alleen voor de jongens hoor, maar ook voor mij! Jeroen was vannacht pas om 5uur thuis van het werk, maar stond (duf, dat wel) netjes om half10 op om me te helpen met de jongens...
Dani was als eerste aan de beurt. Hij weegt 13.85 kilo en is 98cm! Er volgde een praatje, en hij moest een paar opdrachtjes doen... Wat tot mijn verbazing érg goed ging! Hij moest een brugje bouwen van blokjes, een bal tekenen, en een poppetje! Nou heeft Dani totaal geen interesse in tekenen en kleuren, ook nooit gehad... Maar hij bleef maar aan de gang met balletjes tekenen!! En toen kwam het gevreesde moment... De prikjes. We hadden Dani wel voorbereid, en hij ging netjes bij papa op schoot zitten. Mijn grote jongen keek zo lief naar mama en Vinz, en ik werd compleet misselijk toen ik de schrik in zijn ogen zag en hij een keel op zette. Hij schrok zich rót, moest echt ontzettend hard huilen en de tranen rolde over zijn wangen.... Na flink knuffelen met papa, en een dikke kus van mama zei hij: 'Zo, nou is het over!' Hij kreeg een sticker van de arts en een kleurplaat van Cars... Van mama kreeg hij een doosje rozijntjes: 'Dat heb je goed gedaan ventje! Ik ben hartstikke trots op jou!'
Dani had net zijn kleertjes weer aan toen we met Vinz naar binnen konden... Vinz weegt nu 5015gram en is 55.5cmWeer eerst een praatje. We gaven aan dat Vinz erg onrustig is de laatste paar dagen. Hij word 's nachts krijsend wakker en het enige wat helpt is hem heel dicht bij me houden. Ook beweegt hij erg veel met zijn armen en benen. Ze adviseerde om hem in te bakeren. Pakte de Pacco-doek erbij, en bakerde hem in... Rust... Hij bleef lekker liggen en keek om zich heen! Wat een uitkomst!! We mogen 'm 2weken lenen van het Cb, hartstikke fijn! Toen volgde de prikjes, ik ben met Dani met een balletje gaan gooien en Jeroen zou Vinz amuseren.. Ik trilde weer als een gek, en op het moment dat Vinz het uitgilde kreeg ik tranen in mijn ogen (lang leven waterproof mascara!), toen hij het prikje in zijn andere been kreeg werd ik opnieuw misselijk. Hij was snel weer rustig, maar ik heb hem gelijk weer opgepakt en flink geknuffeld... Al was het maar om zelf weer rustig te worden!!
Mijn jongens doen het goed, en ik ben apetrots! Ik heb Vinz thuis inmiddels al 2x ingebakerd, en het is lijkt de uitkomst! Hij is zó heerlijk rustig... Hopen dat het zo blijft gaan, en dan op zoek naar een Pacco-doek!!!
reacties (0)