Het kost me zoveel moeite!
Voordat ik zwanger raakte van Vinz dacht ik dat ik het had afgesloten. Vrij snel na de positieve test merkte ik dat het niet zo was. Ik dacht terug aan mijn 1e zwangerschap, de bevalling en de periode daarna... Een zeer heftige periode!
Dani werd geboren toen ik 17jaar oud was. De zwangerschap was niet gepland, maar ik koos om mijn kindje te houden. Mijn ex was het er mee eens. De zwangerschap was zwaar, ik vroeg veel te veel van mijn lichaam en met 28 weken moest ik stoppen met school. Ook de bevalling was erg zwaar. Na 31uur weeën, en 2nachten niet geslapen te hebben kreeg ik mijn zoon op mijn buik gelegd... Ik was gelijk hartstikke trots en verliefd! De relatie van mijn ex en mij ging steeds slechter... Toen Dani 7 maanden was vond ik het genoeg. Ik verbrak onze relatie, ik was het zat om als een stuk vuil behandeld te worden, en hij maakte me zó onzeker!! Vanaf dat onze relatie verbroken was, heeft mijn ex geen interesse meer getoond in Dani, helemaal niets...
Sinds ik die positieve test van Vinz in m'n handen hield, denk ik hier aan terug. Uitgebreider als hier boven natuurlijk. Nu Vinz geboren is denk ik er dagelijks nóg meer aan... Ik wil het niet, maar het gaat vanzelf. Ik kan me zijn opmerkingen nog zo goed herinneren, en de pijn die ik toen voelde, voel ik nu ook. En het maakt me allemaal erg bang en onzeker. Zó bang dat Jeroen me ook in de steek laat. Dat ik dan alleen zit met 2 kinderen.
Ik probeer Jeroen uit te leggen hoe ik me voel, maar hij begrijpt het niet. Hij komt met allerlei argumenten, die ook logisch zijn. Maar tóch, blijft mijn angst. Ik weet dat ik Jeroen niet met mijn ex moet vergelijken, daar doe ik Jeroen te kort mee. Maar toch gebeurt het wel... Zonder dat ik het wil. Ik ben ontzettend verdrietig, ik wil dit niet...
Ik heb het idee dat mensen uit mijn omgeving niet inzien wat het met me doet. Ik moet het hoofdstuk maar afsluiten, dat ik moet Jeroen vertrouwen en verder word er niet echt op in gegaan. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vertrouw Jeroen, maar ergens vertrouw ik hem ook weer niet. En ik voel me hier zó slecht bij, dit kán toch niet!
Ik denk dat ik nu dan toch moet gaan doen wat ik al die tijd heb uitgesteld... Hulp zoeken, praten en afsluiten. Ik wil de gebeurtenissen met mijn ex verbannen, ik wil het niet meer mijn leven laten leiden... Maar ik kan dit niet alleen...
reacties (0)