3de opname ziekenhuis en hopelijk laatste!

Zo hier weer een blogje... Over jawel... alweer een opname! De 3de in 1 maand!
Ben gister middag thuis gekomen en was zo op dat ik geen tijd/zin meer had om een "dagboekje" erover te schrijven vandaar dat ik dat nu doe...

Vrijdag 24 september:
Zoals altijd weer slecht geslapen en natuurlijk rommelig in de buik... Toch was er wel wat veranderd: Buikpijntjes die flink zeer deden.. Ook moest ik veel vaker dan gewoonlijk na de wc waardoor het drukkende gevoel dat ik al had ook niet minder werd... De hele dag al getwijfeld of ik zou moeten bellen.. Maar ik was zo bang om te bellen... Had al 2x een opname gehad in 2 weken tijd en in die tussen tijd ook al zovaak weer naar de spoed geweest dat ik best wel klaar dermee was en absoluut niet nog een opname wou! Ik was tenslotte deze dag net pas weer 1 weekje thuis uit het ziekenhuis! Omdat ik savond nadat ik weer na de wc was geweest wat bloeddruppels (helder dus vers) bij het afvegen tegen kwam vond Maikel enso het toch wel handig even te bellen... Dit heb ik dus uiteindelijk rond een uurtje of half 12 gedaan.. In de hoop dat ze me toch niet lieten komen want was tenslotte nacht en weekend! Ik zou terug worden gebeld....

Zaterdag 25 september:
Ondertussen was het zo kwart over 12/half 1 en dus alweer zaterdag de 25ste van september toen ik terug werd gebeld. We moesten toch even langskomen en ja... het was wel handig als ik een tasje mee nam voor het geval dat! Ik baalde meteen alweer dat ik had gebeld en de zenuwen gierde als een gek door me lijf! Goed we deden er niets aan en hoopte maar dat ik niet hoefde te blijven... Rond 1 uur kwamen we aan in het ziekenhuis en zoals altijd het standaard gedoetje met ctg en inwendig onderzoek... De ctg gaf een redelijk rustige buik aan dat ik nog dacht van pffff... zitten we hier is de buik rustig! Had ik nu ook thuis in bed kunnen liggen! Maar toch gaf de ctg wel iets anders aan... Het hartje van onze man haalde echt even een domper... zo ging hij ineens naar de 81 en vlak erna naar de 181! Dit vond zelfs de verpleegkundige heel erg raar dus werd er een arts bijgehaald omdat we eerst dachten dat de ctg misschien ineens van mijn hartslag naar die van de baby sprong... Dan nog was 181 wel hoog! De arts kwam erbij en zei dat die 81 toch echt niet mijn hartslag was omdat de lijn dan wel anders had gelopen... Hij legde uit dat de lijn niet kaarsrecht naar beneden/boven ging maar echt in een bergje... En dat betekende dus echt dat het de baby was want anders was de lijn wel INEENS kaarsrecht naar beneden gegaan of juist omhoog... Dit was dus weer een teken om even inwendig onderzoek te doen... Inwendig onderzoek gehad en daar haalde ik weer een nieuw record als het om mijn baarmoeder gaat... namelijk 2,2 cm! Al met al niet heel zorgwekkend omdat mijn baarmoeder sowieso al weken wat aan de kleine kant was... Maar goed onder de 2,5 word je altijd opgenomen omdat je dan toch een verhoogde kans hebt op vroeggeboorte en was tenslotte nog maar 32,3 dagen. Ik moest dus blijven maar mocht waarschijnlijk gewoon die dag na een goede nachtrust zonder harde buiken naar huis... Pfff daar duimde we dan maar voor!
Smorgen natuurlijk het standaard ziekenhuis onderzoek... ctg, bloeddruk, pols en tempratuur. Alles zag er goed uit behalve de ctg... Deze gaf toch wel weer wat hoge pieken aan en ja harde buiken dus! De arts kwam en vertelde dat het er opzich wel goed uitzag MAAR dat ze nog te weinig info hadden over hoe dit zou lopen omdat ze liever pas hebben dat als je dan vroeger bevalt het pas na 34 weken is omdat de longetjes dan rijp zijn. Ik moest deze dag dus nog wel blijven en dan zouden ze de volgende dag weer even inwendig alles bekijken... Pff wat baalde ik.. weekend en dan lig je er na 1 week pas weer thuis voor de 3e keer in 3 weken WEER in!

Zondag 26 september:
De ctg was goed en had ook geen andere "kwaaltjes/pijntjes" erbij gekregen dus ik had goede hoop! Helaas was het heel erg druk met allerlei spoedjes dus pas rond half 7 savonds kwam ik aan de beurt... Op de echo kon de arts zo 123 niet echt mijn baarmoeder vinden en dat wat op mijn baarmoeder leek was onder de 2 cm! Dus de gyn erbij gehaald want ja... Was me baarmoeder echt zo kort of was het gewoon een slechte meting omdat hij zo slecht te zien/vinden was? Gyn kwam erbij en ook zij had moeite met het vinden van de baarmoeder dus wou ze toch even inwendig voelen. Wat ze toen vertelde schrok ik toch wel erg van! De baarmoeder was zeer verweekt en stond al 1 vingertop open! Ze wist nu iig waar ze moesten kijken dus opnieuw de meting gedaan en ja deze kwam idd onder de 2 cm uit namelijk 1,4 a 1,6 cm! Dit was echt even een hele klap voor mij... 2x eerder opgenomen geweest... 2x met de opname giga harde buiken en dus slechte ctg's... en nu? Nu leek alles een heel stuk beter en heb ik ineens wel dat de baarmoeder begint! Er werd me verteld dat naar huis gaan er dus echt niet meer inzat deze dag... In minder dan 2 dagen was de baarmoeder verkort en omdat ik nog onder de 34 weken zat vonden ze het niet zo verstandig en wouden ze het even aanzien.

Maandag 27 september:
Weer een inwendig onderzoek gehad maar helaas geen meting kunnen maken omdat de baarmoeder echt niet in beeld wou komen! Omdat ze ook niet telang daar beneden wouden rommelen omdat dat natuurlijk alleen maar meer zetjes geeft voor te bevallen zijn ze maar weer inwendig gaan voelen. De baarmoeder was nog steeds heel erg week en ja hoor... De opnening was nu al 2 vingertoppen! Oef in nog geen 24 uur tijd een vingertopje erbij... Zag er dus weer niet goed uit en naar huis gaan zat er dus helaas weer niet in.... De arts wou even overleggen wat ze nou gingen doen omdat hij zelf aan weeenremmers zat te denken omdat ik natuurlijk voor de 34 weken zat... Later die middag kwamen ze vertellen dat ik geen behandeling kreeg en ze dus geen nieuwe weeenremmers oid gaven... Ik moet dus maar gewoon bedrust houden en afwachten... De volgende dag zouden ze ook met een kinderarts gaan overleggen.

Dinsdag 28 september:
Vandaag zou ik eigenlijk weer een inwendig onderzoek krijgen maar ze hebben besloten dit niet te doen omdat ze daarmee bang zijn het alleen maar meer en meer een zetje te geven... Ook vonden ze het beter als ik tot 34 weken bleef... Dat betekende dus nog 8 dagen! En dan pas zouden ze verder willen kijken! Pfff dat was wel weer even een flinke klap in mijn gezicht want dat betekende dat ik toch nog wel een aardige tijd aan mijn ziekenhuis bedje vast zat...

Woensdag 29 september:
Een rot nacht gehad met flinke rugpijn... Lag ook al heel vroeg aan de ctg en kreeg savonds weer een ctg... De artsen besloten om geen verder onderzoek te doen omdat dat natuurlijk weer het extra zetje zou kunnen geven...

Donderdag 30 september:
Een groei echo gehad en die zag er prima uit! Ons mannetje loopt heel goed op schema lekker gemiddeld! Wel zat ik wat onder het gemiddelde met vruchtwater maar dat was ook niet echt heel ernstig dus alles zag er goed uit! We hebben een leuke echo meegekregen waarop je allemaal stipjes ziet en dat zijn zijn haartjes! Zoals het eruit ziet heeft het echt mama's haartjes en dus een lekkere kop/bos vol!

Vrijdag 1 oktober:
Pijnlijk dagje gehad... Ontzettende last van mij rechter zij/rug...
Wist totaal geen houding meer dus kwam de ctg er weer aangereden. Deze gaf vrij weinig aan dus werd mijn urine onderzocht en kreeg ik een echo. Ook was me hele rechterkant van de buik flink hard en opgezet... De artsen en verpleegsters dachten dat dat gewoon de baby was maar ik wist zeker van niet omdat meneer al weken links licht met zijn rug en kontje! Op de echo was ook niks geks te zien maar wel dat hij met zijn handjes en voetjes bij de pijnlijke plek in de buurt lag... Dus waarschijnlijk was onze man mama gewoon echt flink aan het zeer doen! Mijn urine was niet helemaal schoon en bleek eiwitten te bevatten...

Zaterdag 2 oktober:
Smorgen vroeg al bloed laten prikken omdat de urine van gister teveel eiwitten had... Vandaar dat ik deze dag ook een 24 uur vochtopname en afname lijst moest bijhouden. Hardstikke leuk joh... Net moeders voor moeders! Heel smakelijk dus haha NOT. Smiddags begon de pijn van de dag ervoor terug te komen en niet zon klein beetje ook! De pijn zat nu meer in mijn rechterbuik maar wel 10x zo erg als de dag ervoor! Het voelde echt alsof er messen in mijn nier werden gestoken en heb ook nog nooit zovaak op de bel gedrukt als die middag! Kon niet meer normaal aan de telefoon zitten met Maikel en wist gewoon niet meer hoe ik moest ademen van de pijn! Werd natuurlijk aan de ctg gelegd en ja hoor die gaf vrij weinig aan! Ja duuh ik merkte ook wel dat het geen weeen oid waren het voelde gewoon zooo heftig aan als nieren! Omdat ik echt het gevoel nieren had is de 24uur "hoeveel drink en plas je" bij houden stop gezet omdat ze graag nieuwe urine wouden nakijken. Deze kreeg bleek de urine dus wel goed te zijn alleen bleek uit het bloed onderzoek dat ik ijzer tekort had dus bloedarmoede waarvoor ik pilletjes krijg. Kreeg nogmaals een echo en ja hoor de kleine was dus echt mama flink aan het mishandelen... Ik had nooit gedacht dat een baby je ZOVEEL pijn kon doen want het voelde aan alsof ik mes steken kreeg in mijn nier! Gelukkig mocht ik snel lekker een douche nemen en kreeg ik pijnstilling en dat heeft gelukkig geholpen!

Zondag 3 oktober:
Vandaag opnieuw de "24 uur lijst" ingegaan... Verder hebben ze niets meer gedaan omdat ze het allemaal geen extra zetje willen geven... Savonds begon ik wat last te krijgen van krampjes/ongi gevoel..

Maandag 4 oktober:
Sinds de avond hiervoor een ongi gevoel met wat gekke krampjes in de onderbuik... Waardoor slapen dus weer niet lekker ging... De ctg van die ochtend was ook idd erg rommeling en gaf idd wel eens een harde buik aan. Baalde ik wel van want had gehoopt iets eerder naar huis te mogen... Helaas niet dus!

Dinsdag 5 oktober:
Een gesprekje gehad met de artsen... Over wat ik nu graag wilde... Omdat het steeds heen en weer was en alles... Heb ze naruurlijk verteld dat ik graag nog thuis wilde zijn voor de baby er echt zou zijn... Dat ik nu ook wat rustiger eronder was omdat ik wist dat we de 34 weken bijna (de volgende dag) gehaald hebben en ik niet meer bij elke kramp of wat dan ook bang was dat het verkeerd zou gaan... Dat het vanaf nu groen licht was en ik dus nog even die weken want ja over 6 weken uitgerekend en ze verwachten allemaal nog steeds dat hij eerder komt ik graag die weekjes of misschien wel daagjes graag thuis wilde zijn! Ze gingen die middag even met allerlei artsen overleggen en eventueel thuismonitoring omdat dit ook voor hun en ook voor ons extra rust/zekerheid geeft. Na het middag eten kwamen de artsen idd terug met het goede nieuws! Ik zou de volgende dag naar huis mogen en dan zou ik thuismonitoring krijgen!

Woensdag 6 oktober:
Nog een ctg gehad en een inwendig onderzoek. Bedrust heeft goed gedaan want de baarmoeder gaf nog altijd dezelfde meting aan (1,4/1,6). Inwendig hebben ze niet meer gevoeld omdat het natuurlijk extra zetje zou kunnen zijn. Mocht lekker naar huis en a.s. vrijdag krijg ik mijn 1e thuismonitoring! Deze zal om de dag plaatsvinden.

Heb het dus echt gehad met dat hele ziekenhuis gedoe! Nu maar hopen dat ik ook niet eerder meer in een ziekenhuis bed hoef te liggen dan om ook echt te bevallen!