De pijn van een moeder...
Mijn lieve Tobiasje is nu eenmaal een pechvogeltje. Niets aan te doen. Mijn ouders en de ouders van mijn man hebben ook vaak, heel vaak bij de dokter gezeten met ons als kind door ons gestuntel. We zijn motorisch gewoon niet heel erg handig.
Van het stunten op een fiets tot het glijden van de trap of het domweg tegen een lantaarn paal aan lopen. Op de laatste manier heb ik ooit mijn neus 3 weken blauw gehad.
Ons Tobias is dan ook helaas niet gelukkiger. Elke keer als er weer wat is kijken wij elkaar aan en ..... daar gáán we weer en lachen als een boer met kiespijn en geven ons kind een dikke knuffel. Komt wel goed schatje!
Ondertussen is het net of mijn hart krimpt... mijn kleine heeft pijn...maar we lossen het op!
Gisteravond zat hij op de kinderstoel rustig helpen salade maken... wil gaan staan om iets in de bak te doen en zet zijn voetje af met een wat gladde slof op een gladde triptrap stoel en zijn voetje glijdt uit... met bak en al viel hij recht om... en komt op zijn zij/bovenbeen en hoofd op de grond terecht. Na wat troosten kon hij weer lachen gelukkig. Tot hij weg wilde lopen... hij kon niet meer op zijn rechterbeen staan en het leek hem heel zeer te doen. Alles uitgetrokken en hem onderzocht (ja je leert wel doktertje spelen na zoveel bezoekjes ehbo en we willen niet voor niets gaan... vandaar mijn vraag) Zijn been leek in orde alleen zijn heup dat zat helemaal niet lekker. Toch maar naar de HAP dus.. we gaan er heen met de intentie de mededeling te krijgen dat er niets aan de hand is. Toch worden we direct naar de eerste hulp verwezen. Ze moeten foto's maken want hij loopt idd niet goed. Eerst helemaal uitkleden -standaard procedure ivm mogelijk kindermishandeling- mijn hart doet zeer maar ze hebben helemaal gelijk, dit moeten ze als arts gewoon doen- Natuurlijk niets te zien en mijn lieve jongen is al zijn lichaamsdelen aan de dokter aan het aanwijzen en benoemen.. 'wat een bijdehand vrolijk mannetje' Ja dat is ie zeker hoor ik mezelf zeggen.
Vanaf dan gaat het eigenlijk heel snel. we hoeven niet naar de röntgen afdeling maar het apparaat is nieuw en komt naar ons toe. 'Bent u zwanger?' zwanger? Oja ik ben zwanger haha, ik moet hier weg... Kamer uit en nog geen minuut later kon ik weer terug.
Na een half uurtje krijgen we de uitslag; geen breuk te zien maar het hoeft niet te betekenen dat er niets is. Ze kunnen niets voor ons doen. We moeten het 2 dagen aankijken, als het slechter word moeten we direct terug komen en gaan ze verder kijken -kunnen ze dat nu al niet doen dan-
Maargoed het is al laat en we gaan naar huis. Manlief kan nog net zijn nachtdienst redden en Tobias slaapt binnen 1 minuut. In zijn slaap hoor ik hem lachen..
Het voordeel van social media is dat je iedereen op de hoogte kan houden... we zitten in de auto naar de hap, naar de eerste hulp... erg leuk hoor maar dat is iets wat ik maar niet meer moet doen. Het is een beetje zoals op babybytes. Als je niet tegen de antwoorden kan moet je je vraag niet stellen.
Zo gaat het ook direct met mijn status op facebook. Mankeert je mannetje ALWEER iets... bij het woordje 'alweer' doet het me nog meer zeer dan dat hij van zijn stoel af viel. Het voelt als een mes dat mij als moeder bijna verwijdt dat er wéér iets is met ons pechvogeltje...(waarschijnlijk is het niet eens zo bedoeld) en dat terwijl ik álles wil doen om hem te behoeden voor zijn ongelukjes. Ik zou het dan ook in een oogwenk overnemen... Helaas dat kan niet... Het is net als bij papa en mama zijn lot waarschijnlijk.... Gelukkig valt het de laatste tijd heel erg mee maar dat vinden de mensen om ons heen blijkbaar niet. Hij is alweer zielig. Ikzelf zie alleen maar een uber gelukkig kind dat zo af en toe is niet helemaal handig is :) Wij gaan er denk ik gewoon wat makkelijker mee om. Het is niet anders.
Het is nu vrijdagmorgen. kreupeltje is wakker. Hij kan nog steeds niet op het been leunen, maar volgens mij doet het al minder zeer. Lopen wil hij wel maar ik hoor al snel 'dragen' dat is als je zwanger bent best zwaar. Vandaag 18 weken alweer trouwens.
Vanmorgen stond er een afspraak met de podotherapeut op het programma. Er zou gekeken worden of hij een zooltje in zijn schoen nodig had. Máár omdat meneertje nu pijn heeft aan zijn rechter podo zo maar eens even bellen en overleggen of het wel zin heeft. Verder gaan we hem lekker vertroetelen totdat het weer over is. Hij zou het weekend bij mijn zusje gaan logeren... als het vandaag alleen maar beter gaat mág hij gaan. Anders blijft ie maar lekker bij zijn moeder!
reacties (0)