Jantje huilt, jantje lacht

Maandag 1 maart....huilen huilen huilen, hij was niet meer te troosten.. Ik had wel eens vaker van zulke daagjes meegemaakt maar dit sloeg echt alles. Daarom rond een uur of 8 toch maar de dokkie gebeld, hier gingen we de nacht niet mee in. We mochten na 1 uur en 10 minuten wachten...met een huilende half slapende Tobias naar binnen...Daar binnen begon hij nog meer te huilen, de dokter kon hem amper onderzoeken.. Niets gevonden was het verhaal...maar er moest iets zijn... Dat vond de arts ook en die stuurde ons direct door naar het ziekenhuis... in de maxicosi gunde de kleine me nog een halve lach en ik hoopte dat hij dit vol zou houden... Helaas het was van korte duur. Daar aangekomen duuurde het en duurde...ik haaat wachten!

Het arme kind is van top tot teen onderzocht! Dokter kon niets vinden... Toen ik de opmerking maakte dat hij met 8 weken al een tandje te voorschijn kreeg, werden de ogen zo groot als schoteltjes... Dat was wel erg vroeg., Tja zei ik, het was er maar eentje en dat zal wel over zijn... De dokter pakte gelijk zijn lichtje en scheen in het kwijlerige mondje van Tobias....Toen zag dokkie het waarschijnlijke probleem al; 4!! doorkomende boventandjes en onder twee kiesjes.... Het kon nog maanden duren voordat ze er echt uit gingen komen, maar als ze dan zouden komen zouden ze alleen tegelijk komen! Dit kan zijn lichaamtje waarschijnlijk nog helemaal niet hebben, en dat verklaarde ook de pijn in zijn buikje als de dokter er op drukte...het kwijlen (alle baby's kwijlen?) en de spuitluiers. Goed wat kunnen we doen, slaan we de tanden terug en zeggen we dat ze pas over 3 maanden mogen komen of wat? HELEMAAL NIETS niets konden we er aan doen! Er is een spulletje voor om het tandvlees te verdoven alleen raadde de dokter dit af, het zou iets te veel worden voor zo'n kleintje! Nou hij bekijkt het maar dacht ik!

We waren pas half 2 thuis of zow en gelijk het bed in...helaas, meneer wilde nog een fles! Nou ja die maar doen en kijken hoe het gaat! Half 9 kwam hij pas! heerlijk! Hij was nog niet aant huilen ik liep naar hem toe en hij lachte! zoo lief! die dag heeft hij veel geslapen en nog veel gehuilt. Vandaag gaat het iets beter, we zijn saampjes voor het eerst met de bus naar de stad geweest! Hij keek zijn ogen uit en slaapt nu weer als een blok... hopelijk zet dit door...hij is zoo zielig met zijn tandjes...