Depressie

We zijn weer een stapje dichterbij het zonnetje achter de wolken.
Ik heb hulp gezocht voor mijn depressie en krijg hier nu dan ook pillen voor,
Om mij een beetje te helpen.
Maar nog heb ik nog niet de energie gevonden om de volledige week door te komen.
Ik heb nog steeds last van mijn gevoelens.
Ik ben Zins kort weer aan het werk om ook nog buiten mijn gezin om iets te hebben.
Dit geeft mij zeker voldoening maar kost mij ook meer energie.
Nu is het zo dat ik in het weekend niets ben.. Ja een zakje vol gelopen emotie...
Ik heb het gevoel dan ook dat ik mijn vriend en dochter te weinig geef van wie ik ben.
Ik mis mij zelf en heb het gevoel dat dat alleen maar meer word.
Ook heb ik gesprekken naast de pillen. Maar ergens maakt dat mij alleen maar meer onzeker..
Ik kreeg in het begin te horen dat ik of hulp thuis moest zoeken om dat mijn dochter zo veel huilde.
Of aan de medicatie. Zo doende de medicatie. Ik wilde zelf mijn dochter opvoeden.
Na een aantal gesprekken en aan de medicatie moest er hulp thuis komen voor mijn partner en mij.
Ook dit heb ik geweigerd om er zelf uit te willen komen.
Nu een half jaar verder ook met de medicatie. Gaat het nog niet beter en heb gevraagd of ik weer kon stoppen.
Omdat het mij niet het idee gaf te helpen.
Ik moet nog doorgaan helaas. En kreeg te horen dat het misschien een idee was om relatie therapie te nemen.
Die viel me hard. Om dat ik en mijn partner soms eens discussie hebben is het toch niet nodig?
Ik heb dit dan ook gelijk gedeeld met hem.
Dat we dit samen op moeten lossen want anders.....
Ik wil het zelf met hem kunnen oplossen!

Zijn er meer mama's die last hebben van depressie en mij tips kunnen geven?
Om hier zelf uit te komen zonder nog meer hulp?
Ik wil weer de vrouw en moeder zijn die ik 3 jaar terug was.

Veel liefs 😘

911 x gelezen, 1

reacties (10)


  • Nog-even!

    Ik denk dat je moet stoppen met eigenwijs doen: jouw hulpverleners zagen de situatie scherper dan jij. Jij speelde verstoppertje. En dat doe je een jaar later nog.... Het recept voor een ellendig leven. Ga proberen eerlijk te worden.

  • Vespertine

    Ik lees in je bericht vooral dat je alles zoveel mogelijk zelf wilt doen en dat de hulp die je nu krijgt nog niet werkt. Beide zaken lijken me niet goed voor je herstel. Misschien gaat dit hand in hand? Overigens mag je wel kritisch blijven opde hulp die je krijgt. Ik heb denk ik 7 psychologen gehad en ze waren heus niet even goed. Als je geen klik hebt, dan zoek je een ander. Ik was trouwens destijds ook heel koppig en wilde niet aan de medicatie, want dat vond ik een zwaktebod. Nu denk ik daar wel anders over. Misschien heb ik destijds veel te lang door geploeterd juist doordat ik geen medicatie gebruikte.

  • LeliePelie

    Wat als je al die aangeboden hulp ziet als een zetje in de goede richting, ondersteuning om het zelf op te gaan lossen? Het lijkt voor mij als buitenstaander zonde dat je de hulp niet accepteert, want nu lukt het toch gewoon eigenlijk niet? Bij elke vorm van therapie, of het nou voor de opvoeding of relatie is moet je bijna alles zelf doen. Je hebt alleen een professional voor advies, tips en wat reflectie op hoe het gaat. Je kunt en moet dus het grootste deel vh werk alsnog zelf doen :-) maar dan voel je meer steun en fundament dan nu.

  • ylva

    Wat naar dat je een depressie hebt! Ik heb in het verleden veel depressies gehad. Relatietherapie kan helpen, ook als je niet per se problemen hebt/ er niet samen uit zou komen, maar als een van de twee ziek is kan het heel nuttig zijn. Om elkaar te begrijpen, iemand die meedenkt hoe je elkaar helpt vol te houden etc. Als je na een half jaar nog niet goed verschil merkt van de medicatie én de mensen die dichtbij je staan/ om je heen dat ook niet merken zou ik toch een consult met psychiater aanvragen. Er zijn veel opties qua antidepressiva die je dan nog kunt proberen. Veel sterkte.

  • Angel1990

    Ik ben dan nog wel geen mama! Maar kamp al mn hele leven met depressies...

    dit is de moeilijkste tijd! Hoelang slik je je medicatie al? Neem aan dat het anti depressiva is? Helaas is het met Anti depressiva zo dat de klachten eerst erger worden en t daarna pas aan gaat slaan ! Daar gaan echt 4 tot 6 weken overheen...

  • Mama-workum

    Ik zit hier nu een halfjaar aan en merk nog geen verschil met eerder.

  • Angel1990

    Is het dan niet verstandig iets anders te gaan proberen? Echt heel vervelend dat het niet werkt.. wat probeer je er zelf verder aan te doen?

    Ik slik bijvoorbeeld in de winter ook vitamine D extra.. wandel meer...

    Licht therapie kan je ook baad bij hebben. Vandaar even de vraag wat je zelf probeert .. heb zoveel tips voor je

    Ik heb verschillende AD’s gehad in de tijd dat ik echt medicijnen nodig had. En ik deed het heeel goed op citalopram.

  • Mommyx3

    Als het niet klikt met je psycholoog of je merkt dat je samen niet verder komt dan zou ik verder zoeken naar een andere.

    En het is lastig om hier antwoord op te geven omdat wij jou situatie niet kennen en elke depressie natuurlijk anders is.

    Als het allemaal te zwaar voor je is je kleine opvoeden enz dan is hulp afslaan misschien Niet zo een goed idee . Kan er ook niemand van je familie /vriendinnen je helpen in het huishouden of met jullie kleine ?

    Ik zou nu eerst aan je zelf werken en later pas aan je relatie. Als jij niet goed in je vel zit kan ik me voorstellen dat je weinig energie hebt om aandacht te geven aan je relatie. Probeer te blijven praten en aandacht voor elkaar. (Wandeling met zijn 2e in een mooi gebied bijv )

  • Mama-workum

    Ik ben helaas door verschillende redenen mijn vriendinnen verloren. Als in zwangerschap vriendin nieuwe vriend en de corona tijd helpt ook niet mee. Ik krijg mijn hulp veel van mijn moeder en dat lucht wel op. Mijn depressie is een soort van opgebouwd door te veel op me te nemen. Om lang verhaal kort te maken. Het praten met mijn partner gaat moeizaam om dat hij niet precies begrijpt wat ik bedoel te zeggen. Ook weet ik soms zelf ook niet wat er aan de hand is.

  • Nog-even!

    Dat is een goede reden voor relatietherapie: samen leren praten....

    Het lijkt haast alsof jij trots bent op het feit dat je hulp weigert... Ik denk dat je daarmee je vooruitgang daarmee niet helpt. Als jij verandering wilt, hoe eng ook, zul je meer moeten toelaten ipv de deur stijf dicht te houden.... Anders zal alles blijven zoals het nu is, of slechter... Gooi angst en trots in de prullenbak en accepteer de aangeboden hulp!