Ik ben moe

Ik ben op het punt van mijn doorzetting gekomen, ik ben moe..
Ik ben moe van het verdriet voelen ik ben moe van het boos zijn, moe van het degelijke leven, moe van het doen als of ik blij ben... De energie is er niet meer om het door te zetten. Het zijn hele kleine dingen door alle jaren heen die ik heb op lopen stapelen. Nu op het moment zorgen de kleine dingen al voor veel verdriet of woede. Soms gaat het gebaard samen. En word ik over weldigd door veel emoties die ik niet weet te uiten.

Ik kan huilen omdat een kat een vogeltje pakt. Ik word boos omdat ik struikel over schoenen. Ik raak verward wanneer mijn meisje overstuur is. Ik voel onmacht. Niet weten wat ik moet.

Ben ik alleen, voel ik mij eenzaam maar ben ik onder mensen dan is het mij te druk.
Ik raak in de war door wat ik moet en wil voelen..

Ik heb alles wat ik wilde hebben, mijn droom van jongs af aan een man die me lief heeft een kindje waar ik van hou een gezin waar ik trots op ben een huis waar we onze herinneringen bouwen. Maar warom ben ik dan niet blij, dit is toch wat ik altijd al wilde?

De emoties worden mij te veel ik ren weg.
Maar wat los ik op, Niets...
Ik blijf zitten en laat me horen, maar wat los ik op, niets...

Ik raak verward en weet niet waar ik heen moet met mijn emoties, of waar het weg komt en hoe ik ze kan laten verdwijnen.

Ik wil dat dit stopt...

Ik ben moe van het verwarrende gevoel.
Moe van het doen alsof
Moe van alles om mij heen, maar ondertussen ook moe van het niets om mij heen.