Ziekenhuis perikkelen

Joey slaapt nu even dus ik kan even snel een blog schrijven (in het ziekenhuis). Ik mag geloof ik niet bloggen dat het goed gaat met Joey. Hij was al wel al die tijd verkouden en piepte op zijn longetjes maar goed wie is er nu niet verkouden toch? Had de huisarst gebeld over dat piepen en snotterige maar dat was volgens hem een virus en ging van zelf wel weer over en hoefde niet bang te zijn voor de mexicaanse griep. Ondanks alles deed Joey het buiten gewoon goed en was vrolijk, alleen de nachten waren en zijn nog steeds bal (hoort erbij zal wel sprongetje zijn). Nou was hij donderdag toch wel heel erg benauwd geworden en ook het hoesten was toegenomen als een zeehond, hij stikte zowat in zijn eigenslijm. Had heb toevallig laat opgehaald van kdv omdat ik ook weer werk dus was te laat voor de huisarts. Nu vond ik het toch wel heel erg worden en begon me flink zorgen te maken, dus huisartsenpost gebeld. Die poeierde me af met een kindje kan niet zomaar stikken en u moet eens vroeg naar bed gaan. Nu was ik ook wel erg moe en niet lekker, dus had niet de energie om er tegen in te gaan, mede ook omdat Joey eindelijk lekker sliep. Dus de volgende dag via de huisarts medicijnen puffen, was idd erg benauwd hielp niet naar ziekenhuis weer puffen en aan monitor blijven en om de vier uur puffen. Dus Joey ligt voor de verandering weer in het ziekenhuis maar vannacht is het best goed gegaan zijn zuurstog gehalte zakt niet zo ver meer. En als het mee zit mag hij met pufjes om de zoveel uur mee naar huis wacht op dokters ronde.

Zelf ben ik ook snotterig al tweeweken en heb erg veel hoofdpijn, blijk ik een voorhoofdontsteking te hebben. Tja is niet zo gek tussen al dat gesnotter en amper nacht rust, soms maar 3 uur in totaal slaap in een nacht. 17 sept krijg ik de ingreep aan de achterkant maar zie er wel tegen op. Ben weer aan het werk wat even heerlijk is even het normale leven ipv al die toestanden en wordt met open armen ontvangen en zijn blij dat ik er weer bent, dus dat is leuk terug komen. Zelf vind ik mezelf buiten gewoon stabiel en heb de riedel weer goed te pakken. Ging met biede boys lekker op pad en redden het zelfs om ook het huishouden draaiende te houden (ache moe hoort er nu eenmaal bij). Me bekken gaat redelijk dus mij hoor je helemaal niet klagen. Helaas hebben we ook de kat in moeten laten slapen. Met al deze omstandigheden heb ik niet de energie om ook nog eens te lijnen al is dat echt wel nodig hoop dat over een maand alles rustig is en ik verder kan om aan me zelf te werken.

En met me oudste zoontje lopen we te tobben. Zijn reflus lijkt weer behoorlijk op te spelen en is natuurlijk ook verkouden en spuugt weer erg veel en blijft er steeds weer in hangen. Ook hij hoest veel. We hebben zelfs de ambulance voor hem moeten bellen afgelopen zondag. Hij sliep lekker en begon te hoesten toen stik geluiden wij er snel heen hij kon er niet uit komen. (dit hadden we al eerder mee gemaakt maar nooit zo lang). Hij kwam er niet uit en kon nog steeds geen adem halen en werd al paars en blauw om zijn mondje en de paniek die hij had maakte plaats voor een enge gelatenheid toen flipte ik en heb 112 gebeld, die kwamen gelukkig snel. Vlak voor dat ze er waren braarkte hij een beetje slijm en begon weer te ademen en te huilen. Pff ik was zelf ook in tranen want hij had ruim 5 minuuten zonder adem gezeten en het leek er even op dat we heb zouden verliezen. De ambulance zag idd dat hij het benauwd had en zijn nog even gebleven om te kijken dat zijn kleur weer bij trok en het goed ging. Hij kreeg nog een beer en kanpte al snel op en had gelijk intresse voor de amulance auto, echt kinderen he. Een dik uur later was alles weer rustig en wilde hij naar bed wij babyfoon hard gezet. Toen pas moest ik echt hard huilen dat wil je toch niet waar je kindje bij is ik kon gewoon niet meer stoppen en we waren allebei helemaal van de kaart. De volgende dag in ziekenhuis weten ze niet zo goed hoe het komt. Reflux moet eigenlijk over zijn op deze leeftijd dus dat gaan ze nog eens checken via 24 uurs opnamen met slangetje in zijn neus aanstaande dinsdag. Zijn neus en keel amandelen moeten er uit dat gebeurt op 9 sept. En hij moet naar de logopedie om alle puzzelstukjes bij elkaar te zoeken hoe dit komt. De kinderarst zij dat we goed gehandeld hadden en als het weer gebeurt we gelijk 112 moeten bellen en hun op de hoogte brengen. Je begrijpt dat hij getraumatiseerd is en niet makkelijk meer wil slapen (daar gebeurde het). Hij wil nu licht aan en word iedere keer huilend wakker, hij is heel hangerig en huilerig en wil continu als een aapje op me hangen zo zielig. Hij krijgt natuurlijk nu extra veel liefde en aandacht en proberen zijn structuur vast te houden naast dat we hem toch wel een beetje verwennen maar is niet zo gek denk ik. Hij eet nog steeds weinig maar is nu acceptabel in vergelijking wat het was 2 boterhammen ipv niets voor een jochie van 2.

En het leek allemaal zo lekker te gaan. We hadden het echt gezellig samen (Dean, Joey en ik als papa werkt)en deden leuke dingen en alles liep op rolltejes op de verkoudheden na maar zo als ik al zei dat is niets bijzonders. Joey ging ook lekker en ontwikkeld lekker lees vorig blog dus er leek geen vuiltje aan de lucht. Hoop dat het nu snel allemaal opgelost is en dat we de eerste week van sept een leuke midweek krijgen want we gaan dan naar centerparks, even eruit kunnen we wel gebruiken.

Nou hoop jullie snel te kunnen melden dat de rust weer is weder gekeerd en dat we weer genieten met ons gezinnetje. En sorry dat het een vrij lange blog is maar wist niet hoe ik dit korte zou kunnen omschrijven.

Goed weekend allemaal, Ana