Lappenmand

Beste Dames,

Nog maar even een blog want veel antwoord hebben jullie deze week niet gekregen. Heb een hele druke en vermoeide week achter de rug. Me man zijn enkelbanden gescheurt en de kleine de waterpokken. Dus vijf nachten in de weer. Zelf erg last van mijn maag misselijk, zuur voel me er echt ziek van en niet te vergeten de vreselijke pijn in mijn nek, schouder wat door trekt tot mijn arm en tintelingen geeft. Ja zelf dacht ik eerst nog logisch van het lopen s'nachts met de kleine. En de misselijkheid en broedheid weet ik aan het slaap gebrek want pakte me man de kleine dan hing ik weer boven de pot, ellende dus. Me zoontje leek door het ergste heen al vond ik hem niet echt opknappen. Zelf gewoon gaan werken het gewoone ritme doet vaak goed. Al moet ik zeggen dat het me zwaar viel. Woensdag op me werk werd ik niet goed begon te zweten en alles werd zwart voor me ogen. Me collega ging gelijk water halen en maakte nog een grapje je gaat toch niet bevallen he? Maar me kindje daar voelde het wel rustig. Tja als ik nu ook al ga flauwvallen dan moet ik toch maar de huisarst bellen. Toen heb ik de huisarts gebeld en ik kon dezelfde dag nog terecht. Door het vreselijke maagzuur waar niets tegen hielp zijn me slokdarm en maag onstoken vandaar de misselijkheid, spugen en soms krampen. En me schouder daar zit een slijmbeurs ontsteking. Voor me maag heef hij overlegt met de gynacoloog en heb medicijnen gekregen daarnaast mag ik de antagel blijven gebruiken. En tegen de slijmbeurs is genoeg te doen als je niet zwanger bent, dus voor mij zit er niets anders op dan met deze vreselijke pijnen te moeten leven voorlopig, want het kan wel maanden duren. En ik slaap er echt slecht van en weet me geen houding te geven. Dus donderdag was ik thuis nog bij de verloskundige geweest. De baby ligt met zijn hoofdje tegen me maag maar ze dacht dat er nog wel ruimte was om te kunnen draaien. Een extra echo over zes weken moet duidelijk maken of het toch is gedraait. Gelukkig was verder alles goed met de kleine, die merkt er gelukkig allemaal niets van. We werden erg in het ziekenhuis opgehouden want ik moest nog bloed prikken en een prik in me bil ben resus negatief en overal moesten we lang wachten.Toen we thuis kwamen van de vk werden we gebeld en me zoontje had op het dagverblijf al van 13.30 gekrijst of we hem kwamen halen, dit gelijk gedaan en uitgelegt waarom ze ons niet te pakken kreeg. Beetje stom is het wel want voor nood hebben ze een nummer van oma en die was die middag gewoon thuis. Omdat me zoontje al zo vreselijk hoeste en nog niet een nacht lekker doorgeslapen had zei me gevoel al steeds er is iets. Dus na deze krijs partij die thuis tot 16.30 door ging (hij had pijn dat zag ik wel) de dokter gebelt. En als of het allemaal nog niet genoeg is geweest heeft hij oorontsteking vandaar de pijn dus en een virus. Voor zijn oor heeft hij een kuur gehad en mag paracetamol. Nou jullie begrijpen dat ik dus niet meer kan werken wat ik heel graag af gemaakt had en heb nog twee belangrijke afspraken staan waaronder een presentatie die alleen ik nu nog kan doen. Dus dit is voor mij ook nog eens frusterend, jullie begrijpen dat er nu menig traantje rolt omdat ik me zo machteloos en afhankelijk voel, naast de pijn en misselijkheid. Ik schrijf maar even een blog omdat tikken met deze nek, schouder en arm moeizaam gaat. En ik juist altijd alle mail persoonlijk en vaak uitgebreid beantwoord zal dat nu dus beknopt zijn, hoop dat jullie dit begrijpen. Normaal tik ik met twee handen en blind dus ben ik best snel maar nu met één hand schiet het niet echt op. Hoop dat ik gauw weer een blog kan schrijven dat het allemaal weer wat beter gaat. Natuurlijk hou ik alles bij met lezen want daar heb ik de tijd voor als de kleine man naar het dag verblijf is.

Groetjes, Ana