Bevallingsverhaal Milan

Het begon allemaal op 24 december 2008,ik voelde iets bij mijn vagina en het leek erop alsof er iets mijn vagina uit wilde maar het niet kon.
Snachts rond 1 uur (toen was het al 1e kerstdag) begon het te jeuken en toen ik recht op in bed ging zetten voelde ik ineens PLETS!
Nee..zijn dat mijn vliezen dacht ik..ff snel kijken..nee hoor niet de vlliezen maar wel een heel hoop slijm!

Slijmprop..
En het gevoel bij mijn vagina was weg...
Ff wassen en daarna weer me bed in..Toen ik eenmaal in me bed lag begon ook de eerste wee..(rond 1:30)
HET IS BEGONNEN dacht ik meteen...
Ik wachte de weeen ff af en probeerde te slapen..de weeen kwamen heel onregelmatig maar werden steeds heftiger.
Toch maar de verloskundige gebelt en ze was langsgekomen..
Na wat controle was dit de conclusie..niks verandert kwa ontsluiting,maar het zijn wel echte weeen en ik moet afwachten tot de vliezen breken of de weeen sneller en heftiger worden..
Ik heb mijn vriend gebelt en die was meteen naar me toe gekomen..
Samen even weeen bijhouden en proberen te slapen ondertussen..maar tot mijn teleurstelling veranderde niks in de frequentie kwa weeen en dacht ik mijn lichaam houd me weer voor de gek..ik ben de hele 1e kerstdag puffend doorgekomen tot ik s'avonds om 20:00 ongeveer het echt zat was dat de weeen aanhielden enw eer niks zouden opleveren..
Weer vk gebelt,ze kwam weer bij me langs en deed weer de controle...nog niks verandert kwa ontsluiting..
POTVERDRIEDUBBELTJES
Weer een rotnacht dacht ik bij mezelf..de vk vertelde dat er in de avond tussen 23 en 24 uur een andere vk langszou komen om te controleren kijken of er verandering inzat..
Afwachten dus....
Precies om 23 uur belde de andere vk..met de vraag of ik naar het ziekenhuis wilde omdat het zolang duurde..

Wij gelijk antwoorden met jaa en we hebben onze spullen gepakt en zijn weggegaan.
Kwart voor 12 aangekomen in zh was er gelijk een verloskamer vrij..
Daar werden de weeen steeds heviger en toen ging de vk weer kijken hoe het met de ontsluiting zat.
Nog steeds 4cm schiet dus niet op,anderhalf uur lang weer ween weg puffen tot de vk weer ging voelen en er geen verandering was.
'Oke weg gaan de vliezen breken'! zegt ze ineens

Zo gezegd zo gedaan vliezen gebroken maar na een uur nog steeds geen verandering en toen was het al half 3.

Oke nu gaan we voor een pijnstilling,ik mocht kiezen tussen een prik in me been of een ruggenprik,als ik de prik in me been zou nemen zou ik altijd nog terug kunnen komen op de ruggenprik..

Zo gezegd zo gedaan prik in me been,ik heb van die prik een beetje kunnen slapen,was wel fijn anders had ik deze bevalling niet kunnen doorstaan.

Weer controle kijken voor ontsluiting,nu had mijn vk er een andere vk die in het zh werkte erbij gehaald om te voelen.

En wat blijkt ? Ik had maar 2 cm ontsluiting ze had me te vroeg naar zh laten komen,en te vroeg mijn vliezen gebroken!

Weeeen bleven aanhouden en de pijn werd niet minder..

Elk uur een controle om te kijken hoe het met de ontlsuiting zat,IK WAS HET NOU ZAT DIE VINGERS IN MIJN MUTS!

Ondertussen was het al 1 uur smiddags en we gingen voor de ruggenprik..omdat ik uitgeput raakte en niet meer kon puffen..

Met de ruggenprik ging de pijn eindelijk een beetje zakken en kon ik me concentreren op het wegpuffen van de weeen.

Alweer werden de ween heftiger en kwamen eindelijk om de 3minuten en hielden ook eindelijk 1 min aan Yes het gaat nu opschieten!

Weer voelen van binnen hoe het zat.

PAS 5 CM!! KRIJG NOU WAT

Om half 3 zou er een besluit genomen worden..als ik niet opgeschoten was met de ontsluiting zouden ze overgaan op een spoedkeizersnede..

Stiekem hoopte ik daar op omdat ik de pijn niet meer aan kon...
Oke nieuw besluit ik krijg een nieuwe dosis voor de ruggenprik..maar dan nu een dubbele..

Weer werd de pijn minder en weer die vingers in me doos!

Yes! we zitten op 7 cm.

Ik voelde dat de weeen een eigen leven gingen leiden en deden me extra veel pijn..

Ze kwamen nu om de minuut en hadden en sterkte van boben de 110(Kon ik zien op het apparaatje waar ik op aangesloten was,ctg heet dat geloof ik)

Nu werd ik ook bang..ik durfde niet meer te puffen..ik was het zat IK WIL NAAR HUIS...

Ik begon ook wartaal uit te spreken en riep dingen zoals: JEZUS CHRISTUS of moet ik zeggen ALLAH! (mijn vriend is moslim)

Of zoiets als : IK MOET NIET PUFFEN IK MOET POEPEN..

Toen keken de verplegers en de verloskundigen om..

Huh ze moet poepen dat betekend persdrang..

Weer die vingers in me doos..(ben nog nooit zovaak gevingerd op 1 dag).

Mocht nog steeds niet persen,was nog maar 9 cm..

De dames probeerden mij op te beuren door te zeggen dat mijn kindje er binnen een uur zou zijn..

Nog een uur met deze weeen dat red ik niet!!

Ik stop ermee ik pak me spullen en ik ga naar huis..laat de baby maar zitten IK WIL NIET MEER!!!

Ik kreeg op dat moment een weeen storm en had moeite met puffen omdat ik duidelijk voelde dat ik moest persen inplaats van puffen..

Mijn vriend en mijn moeder bleven maar vragen of de vk wou komen kijken omdat ik perste inplaats van puffen..maar mevr had het te druk met discuseren over een flesje cola van iemand dat in de koelkast stond..

Na een half uur lopen schreeuwen en stiekem persen kwam ze eindelijk kijken en weer met haar vingers in me doos..

Ze zei Laura luister nu eens goed naar me..Ik zei oo ik mag persen ik begin nu..

Ik begon gelijk met persen en het kon me allemaal niks meer schelen..

Ik scheet ondertussen de hele tafel onder en perste perste en perste.

Nadat ik ongeveer 3 kwartier pers weeen heb gehad is eindelijk mijn wondertje geboren!

Hij woog 4300 gram en was 58 cm!

Dit is het mooiste wat mij in mijn leven is overkomen!