Verhaal Nina*
Ik dacht een tijdje terug dat ik nog nooit mijn bevallingsverhaal heb geschreven over Nina*, maar wel over Luca en binnenkort ook over kleine broer.
Vraag me om Luca z'n verhaal te vertellen en er zijn stukken die weg zijn gevallen. Nina* haar geboortedag staat stevig in m'n geheugen gegrift... Ik beleef het iedere dag weer opnieuw.
Dus hier gaan we!
31-03-2012
Het is 22 uur savonds en voel regelmatig een harde buik opkomen. Na ze te timen, merk ik al snel dat er regelmaat in komt. Om de 4 minuten een harde buik, maar echt pijnlijk zijn ze nog niet. Ik besluit van nog wat te slapen. Ik ben pas 36 weken en het lijkt me nog veel te vroeg om geboren te worden!
Om half 2 word ik wakker van de harde buiken die echt wel pijnlijk worden. Om stefaan niet wakker te houden, besluit ik om me nog even in de zetel te zetten en af te wachten. Ze komen nog steeds om de 3 a 4 minuten. Om 3 uur besluit ik dan toch maar om de materniteit te bellen. "Ja kom maar meteen langs! Het is je 2de, dus de kans is groot dat ze vandaag geboren wordt". Vandaag? Whaha, dat heeft ze weer geweldig gedaan! Vandaag is het namelijk 1 april! Ik neem nog wat spullen bij elkaar, fris me nog een beetje op, ga nog eens plassen en zie plots dat er bloed in m'n slip ligt. "Oké, dit is menens". Ik laat weten aan Stefaan dat ik wel zelf zal rijden, zodat Luca niet moet gewekt worden. Ik zou wel wat laten weten als ik de stand van zaken wist.
Even vloeken op het aangevroren ijs op m'n wagen, afkrabben en al puffend op weg naar de materniteit (gelukkig maar 5 min. rijden.).
01-04-2012
De vrouw op de spoedafdeling vraagt of ik een rolstoel nodig heb, maar de materniteit was niet zo ver, dus ga ik wel te voet. Aangekomen daar kreeg ik meteen een inwendig onderzoek. "Ja, dat lijkt wel alsof het begonnen is! 4 cm, je mag blijven". Huuh?? De bevalling van Luca duurde bijna 2 dagen, deed ik 7 uur over 1 cm en nu zit ik al op 4 op zo'n korte tijd? Ik kan m'n oren amper geloven, maar was er wel blij mee! "Mag ik onder water bevallen?" "O, neen!! Je bent pas 36 weken, dat is nog net prematuur en dan is onder water zeker geen aanrader!". Nuja geen probleem...dat lukt zo ook wel! Snel een smsje naar m'n vriend dat hij alles in de auto mag steken en zich rustig mag klaarmaken. Ik wacht nog een uurtje om mijn moeder te bellen om Luca te halen zodat ze wat nachtrust heeft.
Een uur later bel ik haar op om te vertellen dat het een aprilvisje zal worden. Mijn moeder staat binnen het kwartier bij ons thuis en Stefaan een 3 kwartier later op de materniteit. Na een hele hoop weeën die dragelijk zijn, zitten we om half 7 al aan een ruime 6 cm! Ik ga op de bal zitten, trek aan het touw tijdens een wee met Stefaan achter me en concentreer me op de weeën. Doordat alles zo vlot gaat, luk het me best om de weeën op te vangen. In plaats van opspannen, ben ik tijdens een wee helemaal ontspannen en echt in m'n eigen wereldje. De uren vliegen voorbij!
"Hooooow! Wat een druk daar beneden!" De vroedvrouwen bellen mijn gynaecoloog op en na een inwendig onderzoek, zit ik op een ruime 8 cm. De stagiaire mag mijn vliezen breken "Wat?? Dat heb ik nog nooit gedaan!" "Geeft niets, kan ertegen, doe maar!". De stagiaire breekt m'n water, maar WAWIE wat een overstroming :D (achteraf gezien is dit eigen aan kindjes met hernia diafragmatica. Ze drinken niet echt veel en daardoor heb je een hele hoop vruchtwater). Het vruchtwater blijft komen en ik kan er nog net een "wooooooooooow!!!!!" uitbrengen. De gynaecoloog arriveert, voelt nog eens hoe de stand van zaken is en ja hoor. We hebben de 10cm vlotjes bereikt!
Ik voel echt een immens druk en kan nu wel spreken van fucking veel pijn!!!! (aha! Persweeën!!) "Je mag rustig beginnen mee persen als je een wee hebt". Zo gezegd zo gedaan. Ik voel letterlijk dat m'n meisje zakt, maar voel niet wanneer ik moet stoppen met duwen. Het is een aanhoudende pijn, de pijn als je kind tussen je bekken zit geklemd. Na 3 persweeën roept de gynaecoloog "STOPPEN met persen!!!!" Ik stop meteen met persen en hoor ze zeggen "Ze kan er niets aan doen, tgeeft niets, de navelstreng zat rond haar nekje, maar deze is nu doorgeknipt". Na nog een kleine duw, voel ik haar uit me glijden en een klein meisje van 2kg700 en 44 cm wordt ze bij me gelegd. "Echt wel een meisje hoor!" Hoor ik de vroedvrouw zeggen. Ik staar dat kleine wonder vol ongeloof aan...Wij hebben een dochter, een zoon EN een dochter. Ze is er echt! Om 10 voor 10 is ons meisje geboren en we geven haar de naam Nina!
De rest van het verhaal kennen jullie en schrijf ik liever niet nog een keer neer. Deze kan je ook gewoon vinden op haar blog. http://lievenina.wordpress.com/
en zo zijn we terecht gekomen op 1-april-2013... 1 jaar later! Echt al 1 jaar later en ik herinner me iedere seconde alsof het gisteren was. Elke dag speelt alles van 1 & 2 april als een soort film voor m'n ogen af. Iedere dag weer opnieuw en opnieuw en opnieuw, maar andere herinneringen vervagen. Hoe ze klonk, hoe ze rook, hoe ze warm aanvoelde toen ze net was gestorven... Het vervaagt en ik wil het niet.
We hebben heel wat rond Nina* haar verjaardag gedaan en ik zou het niet anders gewild hebben.
We hebben heel wat rond Nina* haar verjaardag gedaan en ik zou het niet anders gewild hebben.
Binnenkort heel wat geboortes bij dichte vrienden. Daarom haak ik voor ieder kleintje een beschermuiltje van Nina*. (met muziek doosje, twinkle twinkle little star)
Dit zijn er 3 van:
Verder heb in 1cm opening en ben ik sinds vrijdag even gestopt met werken. Ik ben al 2 keer op 36 weken bevallen en 36 weken is niet abnormaal vroeg, maar ik ben er nog maar 35. Het zou voor ons (op emotioneel vlak) echt niet goed zijn als hij nog even in de couveuse moet. Vanaf mijn 36 weken begin ik weer rustig te werken, hoe vermoeiend dat ook is voor me. (ik geniet zo hard van het thuis zitten) Geen werk = geen inkomen en zo gaat het natuurlijk niet (of ja..moeilijker ;) ). We hopen dat kleine broer blijft zitten tot de 37 weken, maar zoals ik me nu soms voel, ziet dat er precies niet naar uit... We zien wel. Hopelijk binnenkort een even vlot bevallingsverhaal, maar dan met een happy end.
reacties (0)