15 weken!!!!
Jaaahaa, geloof het of niet, ik ben echt al 15 weken :o ! Ik kijk zo uit naar april en de tijd kan maar niet snel genoeg gaan want ik heb soms het gevoel alsof ik al ja-ren zwanger ben. Soms sluipt de tijd voorbij, maar aan de andere kant ben ik al 15 weken zwanger!
Nog beter nieuws: Alles gaat heel erg goed met ons manneke! Hij zit anderhalve week VOOR op groei! (meestal hebben mijn kleintjes al achterstand, dus vond het wel gek :) ) Ik voel hem af en toe al bewegen en wat geniet ik daar zo van. Ik heb er erg naar uitgekeken. Kheb het gevoel alsof ik nu pas zal gaan genieten omdat hij af en toe eens kan laten weten dat hij nog oké is en nog leeft... Klinkt hard, maar ik zie dagelijks nieuwe verhalen passeren van overleden kindjes en dat doet wel wat met een mens.
Toch zegt mijn gevoel dat het goed zit deze keer en is er van veel ongerustheid nog niet echt sprake. Emotioneel zit ik er wekelijks wel nog eens door en kan ik huilen alsof mijn leven ervan afhangt. Dan keert de pijn die ik voelde de eerste maanden ook terug en kan ik amper stoppen. Ik moet dan zo erg aan haar denken dat ik amper stil sta of dit kleintje er last zou van hebben. Achteraf voel ik me dan zo schuldig, maar ook opgelucht dat het er weer eens allemaal uit is. Het blijft gewoon allemaal zo pijnlijk en zwaar. Ook in het kapsalon is er een klant die constant over haar 2ling kleinkinderen praat en uiteraard zijn die toevallig ook 7-8 maanden en meisjes. Ik vraag me soms af hoelang ik dit nog volhoud op die manier. Gewoon vriendelijk lachen en ja knikken, maar binnenin wegkwijnen. *zucht*
4 december moeten we naar het UZ-Gent voor DE grote uitgebreide echo en wat zie ik daar tegenop. Niet voor de echo, maar voor het UZ. Als we er langs rijden (wat gelukkig niet zoveel gebeurd), krijg ik kippenvel over mijn hele lijf en voel ik me erg verdrietig. Alles keert precies terug. Laat staan dat ik daar werkelijk binnen moet! Die geuren, die ruimtes... Het schijnt wel in een nieuwe afdeling te zijn maar toch... Dat is de plaats waar we haar hebben achtergelaten, waar we haar nog bij ons hadden... Ik ben er nu al zeker van dat het een zeer vreemde dag zal worden.. bah
Verder gaat het hier wel "oké". We zijn 2 weken geleden naar center parcs gegaan met Luca en familie. Mijn tante had Luca de dag ervoor vol gepropt met koekjes met als gevolg dat hij de hele nacht heeft overgegeven en blijkbaar wassen ze niet in het weekend in center parcs. Gezellig hoor ;) De zaterdag was hij wel iets beter, maar savonds kreeg hij erge koorts. Zondag was het gelukkig over. Ik heb niet zoveel kunnen doen met zo een hangerig mannetje, maar de papa heeft er wel volop van genoten ;).
Met Luca op zich gaat het ook wel goed. Er zit iets "te broeden" en uit zijn oortje komt plots erg veel etter, dus wellicht het begin van een oorontsteking. We zullen het goed in de gaten moeten houden, maar hij is erg tevreden overdag. Zijn favoriete ding zijn puzzels, puzzels en nog eens puzzels. Hij is er uren zoet mee (erg handig op restaurant enz ;) ). Ook zijn praten is er zeer goed op vooruit gegaan. Eigenlijk praat hij de hele dag door, zegt hij wat mag, wat niet mag,... Een groot verschil ook buiten vorig jaar ivm de zwangerschap! Hij praat over de baby in mama's buik en geeft veel kusjes aan zijn broertje. Hij roept z'n naam (ja we zijn zo dom geweest van die te vertellen en hij kent hem als geen ander) en dan "waar ben jeee????". hij legt koekjes op mijn navel en die laat ik dan op 1 of andere manier verdwijnen. Zeer fascinerend vind hij dat allemaal hahaha. Als ik mijn vriend roep, roept ik meestal "schaaaaat!!" Met als gevolg dat Luca nu ook soms "schaaaaat" roept als hij niet in de buurt is hahaha. Grappig manneke :)
Ik ben ook getart met een nieuwe hobby om mijn zinnen te verzetten en het helpt wel! Ik maak vintage juweeltjes samen met nog een vriendin. https://www.facebook.com/twinkelhandmade?fref=ts Heel leuk om te doen!
fotoooooos!!
mijn 2 mannen
ziekeling :(
met de nonkel
thuis met boetseerklei spelen
en mijn buikje vorige week.
Dat was het volgens mij :)
reacties (0)