JEUK.

Terug van weggeweest zullen we maar zeggen.. Ik beging de fout om van babybytes over te stappen naar een knusse, gezellige uitgerekend in groep. Ik werd verslaafd en vergat babybytes. Shame on me!

Nu, jaren later ben ik (weer) 8 weken zwanger. En ik heb jeuk.
Geen fysieke, irritante jeuk. Maar jeuk aan mensen. Iedereen, alles wat ademt of geluid maakt kan er al voor zorgen dat de tikkende tijdbom in mij af kan gaan.

• De mama die laatst met mij praatte en steeds naar haar kindje refereerde met "Die van mij".


• De kennis die na het zien van mijn eerste echo mij feliciteerde met mijn krokodilletje, want het lijkt wel een staartje he.


• Het familielid dat vond dat ik op de verkeerde toon vertelde waar iets lag nadat deze had gevraagd waar het gevonden kon worden.


• etc


• etc


• etc

Ik krijg er jeuk van. Inwendige, irritatie opwekkende jeuk.

En dan.. dan moet iemand het bezuren. Dan komt er een monstertje vrij dat allergisch is voor de jeuk, dat de jeuk bestrijden wil en dat dan heel langzaam zich volzuigt tot de jeuk bestreden moet worden met een tirade. Wat voor tirade? Dat is steeds weer spannend, het kan een huilbui zijn, een snauw of gewoon een diep gevoel van haat vanbinnen. 

Maar ja... Het moet er een keer uit.. Nog maximaal 34 weken mensen, dan zijn we er weer vanaf.

Nog een kleine disclaimer voor mensen die mij te serieus nemen:
**Bovenstaande is allemaal waar, lichtelijk overdreven en soms met een korrel zout te nemen, maar het algemene gevoel is: ik ben zwanger**