Ik word er knettergek van! inslapen, melatonine? hulp?

Doet ze nog een middagdutje, dan daarmee stoppen.

Je zou een melatoninetest kunnen doen, die meet of er voldoende wordt aangemaakt.

Mijn jongste heeft hetzelfde probleem. Ze is nu 7 en gaat meestal goed. Zeker in de zomerperiode gebruiken we melatonine (0,2 mg). In de winter vaak niet. In beide gevallen slaapt ze binnen een half uur wel, eigenijk binnen kwartier.

Ze had ook het probleem van niet alleen willen zijn. Als wij haar in bed leggen gaan wij meestal iets in de buurt doen (douchen, was vouwen oid) en zeggen we daar we als we klaar zijn nog een kus en knuffel komen geven. Meestal slaapt ze dan al helemaal of bijna. Ze kan zich ontspannen omdat ze weet dat we in de buurt zijn en nog even terug komen. Dan kan de melatonine goed z'n werk doen en slaapt ze snel in.

Ik denk echter dat jouw kindje nog te jong is om dat tijdsbesef te hebben. Misschien deur op een kier dat ze jou op de gang ziet?

Wij zijn rond 5 met melatonine begonnen. Wou dat ik t eerder had gedaan.

Is ze overdag moe?

Hoe groot is de kamer? Staat er een stoel in? Wat vindt ze er van als je niet in haar bed ligt, maar iets voor jezelf gaat doen op de stoel na een halfuur bij haar liggen? Of op een stoel op de overloop, zichtbaar door de deur> Dus een boekje lezen, youtuben met oortjes in? Ik weet niet of ze juist op het plafond fixeert met open ogen om wakker proberen te blijven? Omdat je 'verdwijnt' zodra ze slaapt? Dus het al 'afbouwen' door alleen een bepaalde tijd bij haar in bed te blijven. En voor de rest wel nog in haar slaapkamer blijven dus, maar zodat als ze in wil slapen met jou ernaast, ze eerder 'moet' gaan slapen? Al geeft dit misschien ook weer stress waardoor ze op probeert te blijven, maar dan heb je al wel meer tijd voor jezelf, waardoor je partner bijvoorbeeld niet in slaap valt.

Valt ze overigens sneller in bij je partner (omdat hij dus ook soms langer blijft liggen omdat hij in slaap valt)? Omdat het dan misschien dus ook duidelijker te maken heeft met dat ze niet wil dat jullie vertrekken?

Aangezien ze zo extreem aanhankelijk is, doet ze er misschien dus alles aan om er voor te zorgen dat jullie niet weggaan; zo lang mogelijk wakker blijven. Al heeft ze dan wel veel wilskracht ^.^"

Of als je met grotere stappen wil proberen, op dezelfde verdieping blijven, en dingen gaan doen die geluid maken, of misschien liedjes zingen, of met partner gaan kletsen in jullie slaapkamer; zodat ze hoort dat je er bent, en in de buurt. Of een omgekeerde babyfoon; zodat ze jullie beneden bezig hoort?

Of is er ergens een ruimte beneden dat daar tijdelijk een matras ligt, zodat ze jullie hoort en weet dat jullie nabij zijn, en daarom misschien minder moeite heeft met 'alleen' slapen?

En haar een knuffel geven die jullie eerst in tijd in jullie bed houden, zodat het naar jullie ruikt? Dat ze daar misschien ook nog steun uit krijgt?

Ik heb er voor de rest geen ervaring mee, alleen een soort van indirect.

Mijn moeder was gastouder, en ging op een kindje passen waar de moeder ook altijd bij ging liggen (en bleef liggen, in de jaren erna bleef ze er nog steeds bij liggen, omdat ze anders niet sliep, opvang stopte toen ze 3 was vanwege verhuizen, weet dus niet hoe en of ze het thuis hebben kunnen afbouwen). Opvang startte toen het kindje 4 of 6 maanden was, en mijn moeder is het op gaan bouwen; eerst in de wipstoel of box of draagzak, uiteindelijk campingbedje in de woonkamer (en mijn moeder was meestal in de keuken/eetkamer, het was open, maar tegelijk ook meer afstand). Daarna bedje op de overloop. En uiteindelijk in de slaapkamer. Hoe lang dit opbouwen geduurd heeft weet ik niet meer, is ondertussen alweer iets van bijna 10 jaar terug. Wel dat er een terugval kwam toen het kindje voor onderzoek naar het ziekenhuis moest, en 1 nachtje moest blijven. Mijn moeder moest weer opnieuw opbouwen, al ging het deze keer wat sneller, en omdat ze iets ouder was, was mijn moeder ook wat consequenter er in, en legde het haar ook van tevoren uit, dat ze op bed in de slaapkamer moest gaan slapen.

En wat iemand anders aangaf, zusje ergens anders laten logeren. Bedenk wat jou de fijnste manier lijkt, zusje uit logeren, en zolang jij je er goed bij voelt, en je weet dat je geen rekening hoeft te houden met hoeveel lawaai er geproduceerd wordt... Scheelt zo! De stress niet hebben van zusje al in bed, waardoor doorpakken beter mogelijk is. En omdat jij het dan met die methode eens bent en je er goed bij voelt, kan je het huilen ook beter hebben, en kom je niet twijfelachtig over; ook erg handig bij kinderen, die hebben daar voelsprieten voor, haha!

En mocht ze het 'plakken' erger hebben bij jou dan je partner; dat jij uit logeren gaat met het zusje voor een paar nachtjes? Ik weet alleen niet of je partner dat zou trekken? En de rest van het gezin? Haar even 'gedwongen' losweken? Wel al van tevoren goed uitleggen, en ook een dagje met haar alleen op stap, om te doen voorkomen alsof jullie het niet doen omdat ze zo plakt, maar omdat jullie gewoon even quality time met ieder kind willen doen?

Ik noem nu dus gewoon allerlei ideeën, dus zijn niet perse tips, maar wie weet dat hij jou ook helpt om misschien out of the box te denken hoe het op te lossen?

Of wie weet dat je professionele hulp in kan schakelen? En die kan dan misschien ook helpen beslissen hoe op te lossen. Want anders wordt de overgang wel groot, naar altijd bij je, en dat je weer 'tevoorschijn' komt bij huilen (op psz vanwege het opgebeld worden ook door de leidsters). Naar weg van jou en haar zusje, en dat dat dan plots wel 'moet'. Het is ook niet fijn voor de juffen/meesters om een heel overstuur en zelfs spugend kind te hebben. Niet alleen omdat het ook ontzettend zielig is voor je dochter, maar die juf heeft nog wel 20 ofzo andere kinderen. Anders worden ze misschien gedwongen alsnog jou te bellen, omdat het gewoon niet eerlijk is naar de rest van de klas, en dan blijf je het huilen natuurlijk ook houden; want dan kan ze weer terug naar jou. Dus dat er professioneel tips gegeven worden hoe je haar in de komende 6 maanden wat meer zelfstandig kunt maken. Beetje bij beetje. En dat de school al op de hoogte wordt gebracht, zodat desnoods extra hulp beschikbaar is in de klas als ze overstuur raakt?

Succes! En sterkte! Jullie kunnen dit!

Ik doe haar nu inmiddels 2 dagen om half 8 naar bed en om 8 uur ochtend eruit..

eergisteren sliep ze om kwart voor 10 en gisteren om kwart voor 11!

Gisteren zei ze om half 8, kom we gaan naar bed mama, ga maar liggen ik ben ook moe !

en dan ruim 3 uur later pas?!

is dit nu nog even volhouden, de vroege tijden ?

of werkt dit dus niet voor haar?

Onze jongste van 6 is ook moeilijk met inslapen. Ik ben met haar naar een slaaptherapeute geweest en tips gekregen en uitleg. Ook oefeningen om melatonine aan te maken want waarschijnlijk heeft ze dat dus niet ( ja te laat). Het is dat ze ander werk kreeg anders was ik vaker gegaan. Nu uiteindelijk 4 keer geweest, maar het gaat wel wat beter.

Je kan ook via d3 huisarts doorverwezen worden naar een slaapcentrum daar kunnen ze je melatonine aanmaak meten.

Ik zou geen melatonine beginnen; als je dat verkeerd gebruikt kan ritme helemaal overhoop gaan. Zou eens om begeleiding vragen.

Je zoekt een magische oplossing waarbij je dochter ineens toch zelf in slaap gaat vallen, zonder slag of stoot. Die verwachting moet je even bijstellen. Want het gaat wel strijd opleveren. En juist dan heeft je dochter duidelijkheid nodig. Dus een heel duidelijke structuur, een duidelijk schema en een consequente moeder.

07.00/07.30 uur opstaan. Daar zal ze alvast aan moeten gaan wennen, want dat moet ze straks ook. Dan in de avond om 18.30 uur klaarmaken om naar bed te gaan. Gezellig tanden poetsen, nog een leuk verhaaltje lezen en misschien zelfs 2 omdat ze nu zo'n grote meid is. Na dit verhaaltje ga je lekker slapen, mama gaat alvast naar beneden toe en komt over een kwartiertje nog even bij jou kijken. (nee, ze snapt de tijd nog niet, maar ze snapt wel dat je zo nog even terugkomt). Na een kwartiertje kom je terug, en zeg je nog een keer lekker slapen, hou van jou en mama blijft nu beneden. Tot morgen! En weg.

En overdag meer zelfvertrouwen proberen te geven. Complimentjes geven en zeggen dat ze al zo'n grote meid is dat ze ook dingen alleen kan doen. Ze moet vertrouwen krijgen in zichzelf en ze moet leren dat het niet altijd gaat zoals zij wil.

Allereerst sorry, het is echt niet rot bedoeld! Ik had precies t zelfde maar ik ben veel eerder begonnen, ze moest altijd bij mij in bed liggen tot ze 1jaar was en ik zwanger van de 2e had ik zoiets je moet nu in je eigen bed. Het is met heeeel veel geschreeuw en gehuil gegaan maar t is echt niet anders! Ik ging wel elke 5 min naar haar toe kusje geven aai over de bol zeggen mama is heel dicht bij maar nooit eruit halen. Echt t was vreselijk ik was gewoon in de woonkamer aan t huilen t ging door merg en been. Maar t heeft 3 dagen geduurd! Daarna was t klaar gewoon helemaal klaar

Ik vind het een beetje zorgwekkend dat ze constant bij je wil zijn, tot 2,5 a 3 begrijp ik wel. Maar straks op de basischool? Miss een idee om haar naar psz te brengen alsnog, zij is niet de baas.

Heb je ook even tijd zonder haar, en leert ze anderen vertrouwen?

Ik heb mijn kinderen tot 3 /4jaar altijd naar bed gebracht en gebleven tot ze sliepen. En daarna gewoon liedje zingen en weggaan. Ik bleef rommelen, zodra ij op d ebank ga zitten en ze horen niks dan komen ze uit bed en gaan rekken.

Maar school zal haar goed doen, ritme. Zou wel wat eerder opstaan ook, lijkt me wel moeilijk. Komt vast wel goed!

Terug naar de 3 R'en. Zou sowieso de dag beginnen om 8:00 uur. Geen middagdutje (als ze die al had) en dan om 19:00 uur via hetzelfde ritueel weer naar bed. Leg haar ook duidelijk uit dat ze een grote meid is die prima alleen kan slapen. Papa en mama zijn dichtbij. Tevens ook op andere vlakken haar leren afstand te nemen. Lijkt mij dat ze dat het beste leert op de peuterspeelzaal dus toch weer terug. Wat ga je anders doen als je aan je been hangt op school?

Straks schema maken. Dus elke ochtend 7 uur eruit en 19 uur er weer in .

Je kan ook via d3 huisarts doorverwezen worden naar een slaapcentrum daar kunnen ze je melatonine aanmaak meten.

Nooit melatonine aan een kind geven. Sowieso is melatonine niet heel helpend, maar meer een mindfuckje.

Melatonine heeft alleen bewezen effect bij jetlags.

Nu niet me vragen om wetenschappelijke artikelen oid, deze informatie heb ik van uit de apothekersvergadering van mijn werk. Richtlijn slaapmedicatie.

Ik denk dat de oplossing is: consequent zijn in het afstand nemen, niet alleen met slapen, maar ook met alleen spelen. Slaaptraining toepassen, hoeveel gegil het ook meebrengt, ik denk wel dat het de investering waard is. Vaak zie je met een week al een wereld van verschil.

Melatonine moet je niet mee beginnen. Zeker niet bij die kleintjes.

Ik werk met kinderen met een rugzakje en sommige hebben medicatie waardoor het slapen lastig is en die krijgen het. Dat vind ik nog oké.

Maar toch niet in een meisje van 3 jaar. Haar lichaam gaat daardoor zelf ook minder melatonine maken, waardoor ze straks niet zonder slaapmedicatie kan slapen. Dat moet je echt niet willen.

Dan zou ik haar gewoon om 8 uur op zijn laatst uit bed halen. Straks als ze naar school moet wordt het ook 7 uur of zo.

Dat zal zeker schelen in de avond.

Vervolgens een soort afbouwschema maken. Dat je eerst afspreekt na het verhaaltje zit ik nog 5 minuten bij je en dan zit ik op de gang met de deur open maar uit het zicht. Als dat goed gaat meteen naar de gang met deur open. Als dat goed gaat op de gang zitten met haar deur dicht. En daarna kun je de stap maken van naar beneden gaan.

Wat je ook kunt overwegen is om haar bij haar zusje op de kamer te leggen.

Onze 2e heeft de eerste 2 jaar nooit langer dan 2 uur aan een geslapen. Vervolgens werd hij s ochtends heel vroeg wakker en werd s avonds van ieder geluid wakker. Hij bleef wel op zijn kamer dat was de afspraak en dat deed hij ook. Prima dat je niet slaapt maar je blijft wel boven.

Maar ondertussen wil je wel dat je kind slaapt natuurlijk.

En toen gingen we verhuizen en moesten de 2 jongens samen op 1 kamer..... nou ongelofelijk het kind sliep als een os.... meteen slapen als hij zijn bed raakte en s ochtends moet ik ze wakker maken nu.

Zijn broer gaat tegelijkertijd naar bed. Ze zijn nu 7 en 9. Grote broer leest dan nog een tijdje in zijn boeken.

Als hij wel weer een keer alleen slaapt merk je toch een soort van onrust bij hem . Valt ie niet meteen in slaap, moet vaak plassen en vind pas de rust als wij zelf naar bed gaan.

Dus ik zou dat samen slapen zeker proberen!! Was voor ons de gouden zet.

Jij hebt net zelf in een reactie op een ander topic je eigen antwoord gegeven:

"ik had dat met de jongste ook !! werd er gek van .. met anderhalf jaar naar haar eigen kamer gedaan en sindsdien slaapt ze elke nacht door, heel vreemd ik dacht juist dat ze dicht bij mij wilde zijn .. snachts pakte ik haar ook gelijk en legde haar bij mij in bed dan anders bleef ze huilen..

in eigen kamer nu doet ze het prima, had ik dat maaar maanden eerder gedaan"

Duidelijkheid, daar wordt een kind beter van en het geeft dus rust!!😊

wakker maken om 8 uur. Uurtje of 19 naar bed. Geen middagslaapje . Als je bij haar ligt zeggen dat je naar wc moet. Even weg blijven eb dan weer terug. Dan moet je iets anders doen . Dan ga je even was opvouwen. En dan kom je weer terug. Zo durven ze even alleen te blijven . Dit wegblijven kan je steeds langer uitbouwen . Melatonine zie ik in dit geval niet als oplossing.

Ik zou haar rond 8 uur wakker maken in de ochtend. Een ritme is voor kinderen heel fijn. Dus zelfde tijd opstaan en zelfde tijd naar bed en misschien haar juist wel naar de peuterspeelzaal brengen. Ze zal moeten leren dat je er niet altijd kan zijn. Op school moet ze straks ook alleen. Ik zou niet zo snel maar medicijnen grijpen. Maar haar naar bed brengen, de dag positief afsluiten en naar beneden. Als ze gaat huilen ga je terug en geef je haar een aai over de bol en gaat naar beneden. Niet praten maar ze merkt wel je aanwezigheid. Sterkte.

Kijkt ze tot een uur of ander half voor het na bed gaan nog tv of zit ze achter een ander soort scherm . Zo ja laat dat eens vallen.

Krijgt ze na het eten nog drinken waar suiker in zit ( of suiker vervangers) zou dat proberen te vervangen door water .

En overdag uitdagingen geven in denken en bewegen .

Deze tips kregen wij voor onze oudste van kinderpsychiater voor het ook noet kunnen slapen savonds.

O wat ik me net bedenk slaapt ze overdag nog dan zou het ook wel eens kunnen werken om.dat weg te laten

Ik denk dat je beter aan haar en jouw zelfvertrouwen kunt werken, zodat ze wat meer durf krijgt. Een kind van 3,5 moet niet beslissen dat ze niet naar de peuterspeelzaal gaat. Als jij haar niet voorleeft dat jij het vertrouwen hebt dat zij dat prima aankan, zal zij het zelfvertrouwen echt niet leren. Melatonine lost niks op, op deze leeftijd. Het zorgt er alleen msar voor dat haar lichaam zelf nog mínder melatonine aan gaat maken. Zolang jullie meegaan in al haar wensen, zal er niks veranderen en gaat het leven haar pijn doen: straks gaat blijken dat het buitenshuis niet zo werkt dat iedereen naar haar pijpen danst. Leer haar nu omgaan met grenzen. Geef haar zusje de ruimte om zélf te mogen spelen ipv het haar zusje naar de zin te moeten maken. Laat haar gerust huilen als ze het er niet mee eens is. Maar geef grenzen aan en houd haar daaraan. Anders wordt ze geen leuk mens straks... Ook 's avonds. Leer haar in haar bed te blijven liggen, geef geen aandacht meer na het in bed slaapritueel. Klaar is klaar! Spreek dit duidelijk van te voren af. En als je dat niet durft, ga dan eens praten met een orthopedagoog.

Begin met een beter dagritme: om 7.30 wakker maken en om 19.00 naar bed. Iedere dag, zodat haar lijf een beter ritme krijgt en zelf op het juiste moment melatonine aan gaat maken. Sta haar niet toe om verder te gaan met dit ongezonde ritme. Daar wordt geen kind gelukkig van...

Ik had dit met m'n zoontje en dochtertje, en ik moest haar handje vasthouden ook tot ze sliep. Er zat maar een jaar leeftijdsverschil tussen, en daarna nog een baby. Dus 3,5j, 2,5j en een baby. Na een aantal maanden was ik gewoon op, misschien niet het beste idee qua opvoeding maar mijn man is eens heel boos geworden op de (toen 4 en 3 jarige) kindjes en sindsdien heb ik er niet meer hoeven bij te zitten.. Ik weet niet waardoor het was dat ze niet alleen wilden slapen, verlatingsangst? Want het waren zulke goeie slapers als baby en peuters.

Slaapcoach inschakelen, en eerder naar bed (Tussen half 7 en 7)

Ooh klinkt zoo herkenbaar! Onze oudste nu bijna 8 had dat ook, om irritant van te worden toen via de huisarts het advies gekregen om melatonine te geven, ze maakte te weinig aan zelf. Vanaf 2,5 jr zijj we dat gaan geven en vanaf 4 jr toen ze op school zat ging het beter, inmiddels geen matonine nodig en is ze de beste slaapster ever😅. Alleen spelem hebben we hier toen opgebouwd met n kookwekker, je gaat nu 30 min zelf buiten spelen enz...ze heeft soms nog moeite om te spelen zelf maar ik vimd dat een kind zich best even vervelen mag, uiteindelijk komt t dannog goed. Haar broertjes hebben dit ptobleem niet, de middelste ,(onder haar) vind alleen slaprn eng/spannend, dus die slaapt met de jongste samen.