Ik heb wel eens gehoord dat moeders elkaarr veel bekritiseren qua opvoeding enz.. Ik dacht altijd.. dat is pas later aan de orde.
Niet dus!
Ik ben dus gestopt met de pil & wil proberen voor een kindje te gaan. Veel mensen verwachten dat ook van mij: net getrouwd etc. Al weet bijna niemand dat ik dit ook daadwerkelijk van plan ben. Maar we gaan er dus volop van dus een spannende tijd is aangebroken!
Van mijn vriendinnen vinden helaas meerderen het geen strak plan, en ondanks dat ik me er niet door laat weerhouden steekt het toch. (lees: 'Je bent echt gek als je nu al een kind 'neemt'')
Reden in hun optiek is dat ik geen goede moeder kan zijn omdat we willen verbouwen..
Is het dan echt zó raar?
Ik ben 28, echtgenoot 34. Net getrouwd, vijf jaar (goede) relatie. Wonen klein, maar hebben wel een slaapkamer apart voor de toekomstige baby. Binnen is alles oud, maar alles voldoet wel en is netjes.
Ja, we willen een schuur gaan verbouwen. Maar dat is buitenshuis. Ja, dat zal druk geven (man wil zelf bouwen), maar we hebben al een grotere verbouwing achter de rug en we functioneren als goed team.
Als dit onze enige plannen waren dan zou ik misschien ook wel uitstellen, maar we willen hierna ook nog een uitbouw aan het huis plakken (over 3-4 jaar) dus wat dat betreft blijft er altijd een excuus om het niet te doen. We kunnen als het moet van één inkomen rondkomen en uitbouw huis mag ook uitgesteld worden als baby toch meer geld kost dan ik verwacht dat het kost.
Wij zijn er over uit dat we ervoor gaan, we weten dat in de beginfase een groot deel op mijn schouders terecht gaat komen. We weten dat het zwaar kan gaan worden.
los van mijn eigen vertrouwen hierin, is het dan echt zó gek? Hebben jullie hier ook mee te maken gehad, met deze oordelen?
En hoe reageer je daarop dan? (ik heb nu neiging om mezelf te verdedigen en dat moet ik eigenlijk niet doen)
Graag tips! :)
reacties (0)