Sverre geboren!

Woensdag schreef ik nog dat ik eindelijk een keer de mijlpaal van 37 weken had gehaald. Toen vond ons zoontje ook dat dat genoeg was. Ik begon tegen 18.00 tijdens het avondeten wat rugpijn te krijgen en ben gaan timen. Om de 8 minuten, dus ik was nog niet zo bang dat het echt begonnen was. Mijn man wel en hamerde erop dat ik de verloskundige moest bellen, zeker gezien de bevalling van de vorige keer. Ik zei dat ik wel even ging douchen kijken of de rugpijn af zou nemen, dus tegen 19.00 ging ik even onder de douche. Echter werd het juist erger en ging het na de 5 minuten. 19.15 dus toch maar de verloskundige gebeld en ze wilde wel.even langskomen voor de zekerheid. Tegen 19.45 was ze er en inmiddels had ik al rug weeën om de 3 minuten. Ze heeft gecheckt en ik zat al op 5 a 6 cm! Ik wilde toch graag naar het ziekenhuis als dat nog mocht, maar dan moesten we gelijk vertrekken. In de auto een paar weeën opgevangen, maar ze waren door de adrenaline iets afgezakt. Ik denk dat we tegen half 9 op de verloskamer waren en ben de weeën op gaan vangen. Niet veel later had ik al 9 cm en heeft ze de vliezen gebroken en kon ik op een gegeven moment gaan persen. Opeens moest ik stoppen en de persweeen tegenhouden terwijl ik het hoofdje al kon voelen. Dit was even pittig en opeens deed ze een handeling (MC Roberts methode las ik in het verslag) en mocht ik daarna nog een keer goed persen en om 21.29 was daar ons lieve zoontje. We waren tegen 1.00 weer thuis. Wat een liefde is erbij gekomen en wat zijn de grote broers trots op hun kleine broertje. Ze hebben gewoon lekker geslapen en werden sochtends wakker en toen lag hun broertje in de wieg. Hoe mooi kan je het hebben. Het lijkt me geweldig dat je gewoon even gaat slapen en de volgende ochtend wakker wordt en dan is daar eindelijk je broertje waar je al een tijdje naar vraagt wanneer deze nu een keer uit de buik komt. Heerlijk moment was dat om de reacties te zien van hen. Nu nog volop in de kraamweek en genieten van elkaar.