Eerste week thuis met ons hartekindje

Vandaag zijn we een week thuis met ons meisje. Een week met elkaar weer leren kennen, vertrouwen op elkaar en veel proberen. We hebben nu een heel andere dochter. Ze is een meisje met massa's energie en honger die klaar is om de wereld te ontdekken. Langzaam maar zeker begint ons verhaal de omgeving te bereiken. De mensen in de straat vonden het al raar dat ze ons niet meer zagen buiten. Erg veel mensen schrokken enorm. Onze directe buren waren natuurlijk op de hoofte. Het volgend huis is weer 300m verder dus daar spring je niet even snel binnen voor wat suiker te lenen. Hly doet het ook goed. Sinds zaterdag is ze weer 100gr bijgekomen. Ze is ondertussen ook al 7,5cm gegroeid. Heerlijk! Tijdens de operaties is er een beetje lucht tussen haar long en vuikvlies gekomen. Dit hebben ze enkel ontsekt door een rx. Vrijdag is het weer controle van de pacemaker en word ook een nieuwe rx gemaakt. Ookal weet ik dat alles goed is, blijft het toch wel wat spannend. Ondertussen begint bij mij het besef te komen hoe zien Hly eigenlijk wel was. Op zulke momenten ga je maar door, en sluit je je gevoelens af omdat je anders instort, en instorten kan je dan niet gebruiken. Heel de stress begint wel fysiek bij mij zijn uiting te krijgen. Mijn nek zit constant vast en heb kleine lichamelijke ovgemakjes. Ook mijn borsten doen vrij vaak pijn. Ik ben erover aan het denken om te stoppen met borstvoeding. Het maakt me erg verdrietig maar door 3 weken ziekenhuis is Hly het drinken aan de borst verleerd. Ze hapt niet meer mooi aan en knoeit erg veel. Zeker met spanning op de borsten. Het constant kolven begint bij mij ook door te wegen. Dit heb ik nu 1,5 maand gedaan. We zullen zien wat het geeft. Hopelijk is dit gewoon een deeltje van het verwerkingsproces en kanHly nog lekker lang smullen van haar mama-melk.