Hly haar operatie en de week erna

Ik lig in het bed van ons verblijf naar het plafond te staren. Vandaag een week geleden moesten we binnen in het ziekenhuis voor de onderzoeken. Morgen is Hly haar operatie alweer een week geleden. Een week vol angst, hoop, machteloosheid, geluk. Ik heb gelachen om dingen, en heb geweend. Veel geweend.
Toen we vorige week aankwamen in het ziekenhuis was het een grote chaos. Het was erg druk op pediatrie en er was nog geen kamer beschikbaar. Niet voor ons, niet voor die andere 2 gezinnen. We mochten in een gemeenschappelijke ruimte wachten tot de kamer beschikbaar was. Dat hebben we welgeteld 2 minuten volgehouden. Er was namerlijk ook een baby bij die constant bleef huilen. Daarbij blijven zitten zagen we totaal niet zitten dus gingen we maar op de gang wachten. Wachten, onderzoekje en weer wachten. Om 16 uur eindelijk een kamer gekregen. De avond ging voorbij en tegen alle verwachtingen in, heb ik vrij goed geslapen toen. Lang leven uitputting ofzo. De dag van de operatie kwamen ze Hly om 7 uur al halen. Haar smorgens nog even opgefrist, enkele fototjes gemaakt met haar, en veel geknuffeld. We mochten gelukkig mee naar de voorbereidingsruimte van de operatiekamer. Manlief is met haar meegegaan naar de operatiekamer waar Hly in slaap werd gedaan. Het voelde vreemd om haar achter te laten, ookal wist ik dat ze dit nodig had. Manlief en ik besloten dan maar wat boodschappen te doen voor in ons verblijf. Zolang Hly op intsieve lag, konden we niet bij haar blijven slapen. Om 13 uur hadden we het wel gezien en gingen we al richting ziekenhuis. Om 13.30 eindelijk het verlossend telefoontje dat de operatie geslaagd was. We zijn onmiddelijk naar binnen gegaan in het ziekenhuis op de intensieve. Hly lag helemaal onder de kabels, sensors, buisjes. Ze kreeg beademing, had een maagsonde via de neus, haar Voorhoofd en lijfje onder de sensors, blaassonde, drain, externe pacemaker, saturatiemeter,.,. Enkel haar wenkbrauwen waren vrij om te strelen.
Mijn lieve knappe meisje, tussen al die grote machines, met een verse snee op haar borstkas. Zo een beeld vergeet je niet. We hebben ook een foto gemaakt voor haar later. Hly liet al snel zien wat een kracht ze in zich had. Tijdens ons eerste bezoekje vlogen haar ogen open. Alsof ze wist dat we er waren. Elke dag ging het een stuk beter. 26 uur na de operatie was de beademing al weg, de dag daarna de drain, daarna de blaassonde,.. elke dag gaat het beter met ons meisje. Ookal lijkt ze zich goed te voelen, ligt Hly nog steeds op intensieve. Haar hartritme heeft zich nog niet hersteld. Volgende week gaan ze beslissen of Hly een permanente pacemaker krijgt. Tot dan is het nog even tandenbijten.