Nog enkele dagen en ons meisje krijgt eindelijk haar hartoperatie. Ze heeft het steeds moelijker om goed te functioneren. Drinken aan de fles is steeds zwaarder. Soms moet ik echt de melk in haar mondje spuiten dat ze enkel nog maar moet slikken. Huilen houd ze niet vol. En goed slapen doet ze ook niet omdat ze zich zo aan het opjagen is. Vrikdag zijn we ook weer bij de kindercardioloog geweest. Ze gaf zelf ook aan dat de operatie niet lang meer moest wachten. Hly scoorde 10/10 om aan de operatie te voldoen. Je zou denken dat dit positief is, maar nee. Haar hartkamer was vergroot door de inspanning, ze drinkt niet goed, komt niet goed bij, lever voelbaar op 3cm,.. Haar hartje was ondertussen ook gegroeit, en het gaatje ook. We hebben de volledige uitleg gekregen over D-day. Donderdag moeten we binnen in het ziekenhuis. Dan gaan er heel de dag onderzoeken gebeuren en savonds krijfen wij een kindje te zien wat net de operatie heeft ondergaan. Beetje om ons mentaal voor te bereiden om haar vol met slangetjes en buisjes te zien. Nu alles korterbij komt, begint het toch wel echt te worden. Tot nu toe kon ik het nog wat wegwuiven voor mezelf als in de toekomst komt dat wel. Die toekomst is vrijdag al. Nog nooit in heel mijn leven heb ik zo hard verlangd naar het weekend, wetende dat dan de zwaarste dag uit mijn leven achter de rug is. Ik geef eerlijk toe dat ik doodsbang ben. Voor Hly probeer ik me sterk te houden maar dat lukt niet altijd. Na de operatie komt ook een maatschappelijk werkster langs om mee te babbelen. We gaan het nodig hebben. Ondanks dat ik helemaal niet gelovig ben, doet het me wel deugd dat vrienden, familie en zelfs ons medisch team een kaarsje gaat branden en voor ons gaat bidden. Wie weet, ga ik het vrijdag ook doen..
reacties (0)