Een kleine achterban
Ik heb weinig familie, en mijn familie band is niet zo sterk.
Ik heb al lang dezelfde vrienden maar er komen geen nieuwe bij en degene die ik heb zijn iets verwaterd, of ze zijn zelfs geëmigreerd.
De slopende relatie zorgde er ook voor dat ik minder prioriteit gaf aan mijn vriendschappen
Ik ging niet graag van huis.
Wat ik vooral merk bij deze breuk hoe belangrijk en fijn een stevige achterban is. Een wolfpack vriendinnen, een moeder die overbezorgd is, een ouder nichtje zonder kinderen die wel eens kan oppassen.
Ik moet het met veel minder doen.
En ik ervaar best veel spanning en stress met de 'tegenban'.
Volgens mij is een breuk al snel lelijk. Met de beste intenties wil je voorwaarden scheppen maar blijkbaar zijn er meer mensen geraakt.
Ik heb me erg prettig gevoeld bij mn schoonfamilie maar ze gunnen me het daglicht in de ogen niet.
Een aantal buren groeten me niet meer. Er gaan de wildste verhalen over me rond.
Want ik heb iemand leren kennen. Eigenlijk iemand die ik al kende, een collega.
Een lieve, aan zijn kinderen toegewijde man.
Dit is sinds april
Tuurlijk heb ik me afgevraagd durf ik nu een relatie aan. Want los vast is niet aan mij besteed.
De vorige relatie heeft me wel een deuk in mn vertrouwen gegeven, maar ik gun mezelf wel liefde. Ik geloof er ook in.
Op andermans agenda is dit te vroeg. De beide vaders zijn er behoorlijk fel op.
Opmerkingen dat ik me moet bewijzen, dat ik aan mezelf denk.
De recente ex denkt dat ik ben vreemd gegaan, dat ik voor een man bij hem ben weggegaan. Dat is nu zo'n hitsig verhaal geworden dat dat het gesprek zal zijn in die bekrompen dorpjes. Ze is vreemd gegaan.
Mn privéleven krijgt flink wat weerstand.
Ik zit er totaal niet op te wachten. Het hele systeem dat ik met mn ex had omtrent de kids. Het bird nesting. Kan niet doorgaan want ik heb hem overlopen dat hij had gedronken en de kinderen alleen had gelaten.
Dat geeft me veel stress. Het is een uitdaging nu, nog meer dan eerst om de ballen hoog te houden met deze kleine achterban.
En dit komt er dan bij. Ik verlang zo naar rust.
Rust en een nieuwe vriend?
Weet je, hij geeft me geborgenheid en hij is rustig. Hij denkt rustig na. Ook over mijn strubbelingen. En ondanks dat mn buik vol zit met kramp van stress en zorgen voel ik ook vlinders in mn buik.
De ingrediënten voor geluk zijn aanwezig. Ik kies toch voor liefde.
Mijn agenda loopt niet synchroon aan die van anderen.
Zal ik hem eens voorstellen in een volgende blog? Of zijn hier ook 'Haters'
reacties (0)