Even van mij afschrijven.
Denk dat het nu daar wel tijd voor is..
Ik ben 1,5 week geleden bevallen met 26+1.
Wie had dat gedacht.. Zo was alles nog goed..
En zo ineens braken mijn vliezen. Toen dit bevestigd werd in het ziekenhuis werd ik direct per ambulance overgebracht naar een ander ziekenhuis met een NICU afdeling (intensive care voor pasgeborene) want stel dat ik zou gaan bevallen, dan kon ons kindje gelijk de juiste zorg krijgen.
Ik kreeg controles, kindje lag prima, weeën remmers gehad en een longrijpprik was onderweg. Het idee was nu 48uur wachten, zodat de longrijpprik zijn werk kon gaan doen zodra ik die zou krijgen en na 48uur de weeënremmers stoppen.. En dan zien wat mijn lichaam zou gaan doen: bevallen of niet.
Oke shock, het zou dus kunnen dat ik na 48uur al ga bevallen. Help dacht ik, hoe moet dit nu.
Maar toen ging alles heel snel: 10min na alle informatie kreeg ik opeens drang om te poepen.. En ja hoor, ik moest gaan bevallen, zonder longrijpprik, met weeënremmers.
Het was een hel van een bevalling, hij lag in een stuit en zijn hoofd zat vast.. Maar gelukkig ging het wel heel snel, 30 minuten. De artsen zeiden dat ze dit nog nooit hadden meegemaakt, 1 arts één keer eerder in 15 jaar tijd. Zal jullie de details besparen.
Daar was hij dan onze zoon geboren met 26+1 920 gram en 34 cm 💙
Hij ligt op de NICU en zal daar de eerste weken ook nog blijven liggen. Ik heb 9 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat mijn HB gezakt was naar 2.7, dus met mij ging het de eerste week ook erg slecht. Heb 4 bloedtransfusies gehad.. Maar niks hielp. Uiteindelijk bleek dat er nog placentaresten waren achter gebleven en ben ik naar de O.K. gebracht, waar ze het hebben verwijderd. Ben inmiddels thuis, voel me lichamelijk stukken beter. Emotioneel is het zwaar, maarja logisch ook.. Ik ben thuis zonder mijn kindje.. 💔 Gelukkig mag ik hem wel zo vaak zien als ik wil. Ben nu een balans aan het zoeken tussen heen en weer reizen naar het ziekenhuis, kolven en rusten.
Ons zoontje maakt kleine stapjes vooruit en dat doet ons heel goed, maar we hebben nog een lange weg te gaan.
reacties (0)