Nou daar ging ik dan vanmorgen met mijn oudste aan de hand op weg naar school, niet haar eerste schooldag maar een rondleiding en inschrijving voor mijn oudste...
Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik met buikpijn heen ging...
Mijn kleine meid is er helemaal klaar voor ze is er echt aan toe en is razend enthousiast, en ik? ik zie er als een berg tegenop.
Natuurlijk is het voor elke moeder (wellicht ook vaders?) een dingetje alleen speelt er bij mij een jeugdtrauma mee, zelf ben ik 14 jaar lang gepest dus echt vanaf groep 1 tot het einde van mijn mbo...
Dit heb ik ook uitgesproken in het gesprek ná de rondleiding en bij het overdragen van de inschrijfpapieren en de uitleg (omdat ik al zeker was dat het deze school ging worden) de enige vraag die ik had was omtrent het pestprotocol en daarbij mijn uitleg waarom dit voor mij zo belangrijk is om te weten, en dat ik er dus echt moeite mee heb om haar over een half jaar los te laten...
Delilah kan zelf niet wachten en natuurlijk ben ik naar haar toe enthousiast, dat ze het leuk gaat hebben en ze vriendjes en vriendinnetjes gaat maken enz enz.
In oktober krijgt ze een paar wenochtenden en maandag 24 november begint ze dan officieel!
Daar gaat ze dan hoor mijn oudste opweg naar de basisschool... hoe heeft dit moment er zo snel kunnen komen?
reacties (10)