Na anderhalf jaar....de (dubbele) diagnose

Anderhalf jaar geleden meldden wij onze zoon aan bij een psycholoog omdat we met onze handen in het haar zaten in verband met zijn gedrag. 


Nu anderhalf jaar later hebben we de officiële diagnose vastgesteld door de kinderpsychiater....onze zoon heeft dus zowel ADHD als een autisme spectrum stoornis.


Ik weet niet goed hoe ik me daarbij moet voelen. Langs de ene kant voel ik wat opluchting omdat ik nu weet wat er 'mis' is met hem en dat de problemen thuis niet puur aan mijn slechte opvoedingscapaciteiten ligt. Langs de andere kant ben ik ook bang en bezorgd om wat gaat komen. Hoe gaat hij opgroeien, gaat hij zijn weg vinden in het leven, gaat het mij lukken om hem 'beter' te kunnen gaan begrijpen en opvoeden met minder struggles thuis? Allemaal vragen waar ik nu zo hard mee worstel.


We gaan in elk geval er proberen het beste van te maken en het beste uit onze zoon te halen. We gaan hem aanmelden voor multidisciplinaire therapie en ook een thuisbegeleidingsdienst contacteren die gespecialiseerd is in ASS. We hopen ook erg dat zijn huidige school gaat willen meedenken over hoe wat het daar kunnen aanpakken, want hij stelt daar veel minder problemen dan thuis, enkel zijn motorische onrustigheid en afgeleidheid komt daar ook erg tot uiting, maar hij doet op school steeds super hard zijn best om mee te kunnen, zo hard dat het dan thuis te veel is, en het er allemaal uitkomt.


Het zal een hele zoektocht worden, maar hopelijk kunnen we nu wat toewerken naar wat meer rust binnen ons gezin.


 

1512 x gelezen, 6

In Overig

reacties (4)


  • Ashleyjessy

    Toen mijn broertje een diagnose kreeg, kregen mijn ouders ook “begeleiding” over hoe ze het beste met hem konden om gaan. Hij heeft een lichte vorm van asperge of pddnos. Ze wisten het eigenlijk niet precies. 🙄

    Hij is hier grotendeels overheen gegroeid hoor, maar heeft door die diagnose wel extra hulp gehad op school. Huiswerkbegeleiding etc. Persoonsgebonden budget.

  • mamavananouk

    Voor de ass: ken je de boeken geef me de vijf?

  • Zeldawarrior

    Allereerst: fijn dat er duidelijkheid is en dat jullie nu verder kunnen. Want de wereld lijkt soms even stil te staan wanneer je zo'n diagnose krijgt. Een dikke knuffel van deze mede ASS/ ADHD- mama. Mijn oudste twee kinderen hebben ook een ASS diagnose en een ook ADHD. Ik ga er geen doekjes om winden ik vind het een uitdaging. Maar tegelijkertijd maakt de diagnose ze niet anders dan ze al waren en tot nu toe vinden we steeds een manier om ze weer op weg te helpen wanneer ze vastlopen. En ik hoop dat dat voor jullie ook komt. ❤🍀🍀🍀

  • Myrtheflower

    Herkenbaar, je laatste stukje. Hij geeft alles op school, past zich enorm aan, om zichzelf dan thuis helemaal te laten gaan. Zelf twee broertjes, eentje met ADD, ander met PDD-Nos, dus twee aan autisme verwante stoornissen.

    Een diagnose kan helpen in de omgang, je weet nu beter waar hij tegen aanloopt en vooral waarom. Het zal meer liefde en geduld geven, omdat je weet dat hij het meestal niet expres doet, en ook voor jullie de bevestiging dat het niet aan jullie ligt. Het zal jullie meer ademruimte geven,,. Maar dus ook zorgen voor de toekomst, dat begrijp ik helemaal, juist door dat etiketje en het niet weten hoe hij verder opgroeien zal, welke keuzes hij zal maken en waar hij t mogelijk nog tegenaan lopen gaat. Maar hij heeft ouders die voor hem klaar staan, bereid zijn hem te helpen en alles voor hem over hebben,, een betere basis voor de toekomst kan hij zich niet wensen.