Eindelijk...testen ASS

Ongeveer een jaar geleden schreef ik een blog over onze zoon van ondertussen 7 jaar waar de kinderpsycholoog een vermoeden van ASS had geuit. Nu bijna een jaar later kan hij eindelijk terecht bij een gespecialiseerd centrum waar ze hem verder uitgebreid zullen testen en kijken of die diagnose klopt. Voor mij is het misschien niet zozeer de diagnose die voor mij belangrijk is, maar wel de 'bevestiging' dat hij zich niet ontwikkelt zoals zou 'moeten'. Ik weet wel elk kind is uniek, maar zijn gedrag maakt het hier thuis wel vaak erg moeilijk (woedeuitbarstingen, compleet onbereikbaar zijn, zijn zussen uit het niets pijn doen,...) en ik loop hier nog steeds op mijn tandvlees alhoewel dat ik zelf ondertussen bij een psycholoog loop en de diagnose chronische hyperventilatie/spasmofilie heb gekregen en hier hard aan het werken ben.


Ik hoop dat we eindelijk wat meer inzicht zullen krijgen in zijn ontwikkeling en ook de gepaste hulpt kunnen krijgen die we nodig hebben. De psycholoog stelde voor om ons al op de wachtlijst voor thuisbegeleiding te zetten, zodat er hier iemand ons kan komen opvolgen, maar mijn man ziet dat niet zo zitten en begrijpt niet hoe dat kan helpen omdat onze kinderen altijd heel anders zijn als er iemand 'vreemd' op bezoek komt en ze dus nog niet zullen zien hoe de situatie hier is. Ik wacht nog even af en zal er nog eens goed over praten met mijn man, want hulp, in wat voor vorm dan ook, is echt nodig voor mij.

656 x gelezen, 1

reacties (1)


  • TDL

    Success! Hier 1 met adhd en kenmerken van ASS...

    Bij mij was het ook niet omdat ik het 'labeltje' wou hebben, maar het was nodig on de hulp te krijgen die onze zoon nodig heeft... En nog zitten we te wachten op een soort van gedragstherapie...

    Probeer structuur aan te brengen zodat hij weet waar hij aan toe is, elk moment van de dag...

    Hier ware woede buien als we de woorden 'snel, rap, kom op, etc' gebruikten... Maar ook voor we vertrekken naar kickboxen (zijn lievelingssport). Dit kwam dus omdat hij van te voren niet weet wie er is en welke oefeningen ze gaan doen...

    Gaandeweg kom he meer over he kind te weten en hoe je hem kan helpen, dat is bij geen kind hetzelfde... Je bent niet alleen, vraag hulp als het teveel wordt 😊

    Bij mijn partner duurde het ook heel lang (enkel jaren) voor ook hij het series nam en het niet meer zag als een 'fase'. Van wat ik gehoord heb, is dat vaak bij venten 😂 geduld en gezamelijke gesprekken met psycholoog werkt wel