Bevallingsverhaal

Zoals in mijn vorige blog stond viel rond 22.00 uur de ballon uit.
Mijn zoon werd naar huis gestuurd met prednisolon en ik had nog redelijk goed geslapen.
Om 7 uur 27-10 mocht ik weer aan de ctg. Alles zag er goed uit.
Om 8.45 had ik 2 a 3 cm ontsluiting en onder begeleiding van de gynaecoloog werden mijn vliezen gebroken.
Om 9.30 kreeg ik de weeen opwekkers. Rond 13.30 controle en nog geen verandering en ik zat al over de helft van de maximale dosis weeen opwekkers en ik voelde amper weeen.
Tot 17.00 amper weeen en ik had de maximale dosis bereikt.
De gyneacoloog werd opgeroepen voor een gesprek.
Ik zat er mentaal helemaal door heen. Waarom doet mijn lichaam niet wat het moet doen. Mijn andere kind zit ziek thuis en deze krijg ik er niet uit. Machteloos voelde ik me.
Ik kreeg de keuze, of even pauze en opnieuw beginnen of een keizersnede. De keuze was snel gemaakt. Keizersnede.
Helaas was het zondag dus ik moest wachten op de anesthesie die nog bezig was in een andere ok.

Rond 20.00 werden we op gehaald. Na 3x prikken zat die ruggenprik en werd er begonnen.
De vrolijke gynaecoloog maakt steeds wat grapjes, en de sfeer was gezellig.
En opeens vernam ik dat er paniek uit brak. Ik wou heel graag een gentle sectio maar helaas hoorde ik haar al huilen en het doek was nog omhoog.
De gyneacoloog vertelde gelijk dat ze haar meenamen omdat er complicaties waren.
Ze vertelde dat ze de placenta had doorgesneden en ze veel bloed verloor.

De kinderarts lieten me haar even zien en vertrokken met haar naar de kinderafdeling samen met mijn man.
En dan lig je daar hopeloos. En wachtend op nieuws. Tevens werd ik ook nog eens hondsberoerd en begon te spugen.
Gelukkig kwamen de berichten binnen dat het na omstandigheden goed ging.
Hb was laag en ook haar suiker was laag.
Na ongeveer 2 uurtjes mocht ik bij haar.

We zijn nu 6 dagen verder en ze doet het erg goed.
Onze dochter Julia werd geboren 27-10-2019 om 20.43.

We zijn ziels gelukkig met haar en haar grote broer!