Het eind is in zicht

Zo, nog een week of 2,5 en de 'negen maanden af' zijn voorbij. Zowaar begin ik ook eindelijk een bepaalde mate van stabiliteit in mezelf terug te vinden. Emotioneel gezien, maar ook qua gewicht. Ik begin weer meer vertrouwen te krijgen in mezelf, gewoonweg omdat ik wat minder labiel ben. En wat een heerlijk gevoel is dat zeg! Eindelijk niet meer om alles hoeven huilen, eindelijk mn gewicht weer iets naar beneden, eindelijk wat meer rust in de tent. Jaja, en die tent ben ik dan he. Want ons kleine mannetje is al vanaf een maand of 3 helemaal rustig.

Ik weet niet of het psychisch is of echt de natuur die zn werk doet, maar ik ben dus wel blij met deze verandering. Gek genoeg verdwijnt de wens voor een tweede kindje niet hiermee. Je zou toch denken dat als ik zo blij ben met die stabilisering, dat ik niet zit te wachten op wéér zo'n labiele periode. Maar ja, blijkbaar werkt het toch anders, hahaha.

Ach, we zien wel wat de toekomst ons brengt. Nu eerst maar eens genieten van de rust in de tent ;-)