Terugblik en vooruitblik

Ik blijf me erover verbazen hoe snel de tijd toch lijkt te gaan. Dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar nu N er is, lijkt dat de klok alleen maar te versnellen. Een halfjaar geleden kwam ik rond deze tijd thuis van een bezoekje aan Ikea en zat mn hele woonkamer vol met lieve vrienden en familie! Een babyshower, wat leuk! Ik voelde me eigenlijk erg moe en een beetje lamlendig, maar tegen zoveel liefde en gezelligheid was mijn negatieve stemming niet bestand :-) Het spelletje waarin de dag van de bevalling geraden zou worden, vond ik tegenvallen. De meesten dachten dat het nog wel een week of 3 kon duren, wat logisch was gezien mn termijn van 36 weken op dat moment. Maar ik moest er niet aan denken, hoopte eigenlijk dat het nog een weekje zou duren, want ik hield zoveel vocht vast dat ik me zwaar ongemakkelijk voelde. De dinsdag daarop werd ik ter observatie opgenomen in het ziekenhuis, waar ik (vooral achteraf) erg blij mee was. En woensdagochtend vroeg braken mijn vliezen spontaan en kon de bevalling beginnen.

En nu, een halfjaar later, ligt er een klein ventje hele verhalen te brabbelen tegen zn knuffeltje in bed. Af en toe hoor ik m hoesten en al die geluidjes vertederen mn hart. Mn moederhart wel te verstaan. Wat een verandering is het om ineens mama te zijn. Ik kon me altijd erg goed inleven in anderen die al mama waren, maar om zelf een kleintje te hebben, is zo bijzonder. Ik ben zo stapelgek op mn kleine man, dat ik er emotioneel van kan blijven worden. Hoe gek is dat? Ik, die zelden huilde, heb het afgelopen halfjaar meer gehuild dan in de 28,5 jaar daarvoor... En dat waren niet alleen tranen van verdriet, maar vooral ook van geluk, onzekerheid en liefde.

En nu is zijn aanwezigheid in ons huis zo gewoon, ik kan hem echt niet meer wegdenken. Rekening houden met het ritme van een kind, is een belangrijke reden waarom sommige mensen er uiteindelijk niet aan willen. Nu heb ik dat nooit als een probleem gezien, maar ik kan nu met zekerheid zeggen dat dat echt niet zo moeilijk is. Rekening houden met N, dat is vanzelfsprekend. Maar het is niet zo dat ik me laat belemmeren in mijn ondernemingsdrang. Ik ga regelmatig met de kleine man naar buiten of bij mensen op bezoek. Gelukkig gaat dat ook prima, zowel met de auto als met openbaar vervoer. Ik prijs me gelukkig met een kindje zoals hij! De gebroken nachten, griepjes en huiltjes neem ik graag op de koop toe :-)

Het eerste halfjaar van zijn leventje is voorbij gevlogen en het komende halfjaar zal vast niet langzamer gaan. Ik ben zo benieuwd wat de toekomst ons brengt en stiekem droom ik al over een broertje of zusje voor onze kleine man. Voorlopig hou ik me netjes aan de termijn 9 maanden af, al was het in mijn geval maar 8 maanden en een week op.

De komende 3 maanden probeer ik nog op een acceptabel gewicht te komen voor een nieuwe zwangerschap en ondertussen kan ik heerlijk genieten van het prachtige kind dat ik al heb en fantaseren over een (hopelijk) toekomstig brusje! En daarna...ik hoop dat ik mn lieve vent (de grote wel te verstaan) zo ver kan krijgen dat we dan gaan proberen voor een 2e wonder.

Al het andere is zo onbelangrijk, als je in de ogen kijkt van je eigen kind!