Weer een weekje verder

Morgen is het alweer een week geleden dat we de eerste echo hadden. Als alles goed gaat, ben ik vandaag 8wk2d zwanger. Afgelopen week ben ik redelijk doorgekomen. Na het kloppende hartje was ik toch wel iets meer gerustgesteld. Merk dat ik langzaamaan iets meer vertrouwen erin begin te krijgen, nu we het eind van het eerste trimester steeds ietsje meer naderen...maar dat vertrouwen vind ik ook wel eng. Want tot nu toe was ik 'gewapend' tegen een teleurstellend einde, omdat ik echt het gevoel had dat het mis zou gaan, de klap zou dan niet zo hard aangekomen zijn. Maar nu heb ik steeds minder last van negatieve gevoelens, waardoor ik mezelf tegelijkertijd kwetsbaarder opstel. En de angst dat het misgaat blijft natuurlijk bestaan. Ik probeer er niet teveel aan te denken en bij iedere verandering in symptomen rustig te blijven, maar blijf de neiging hebben om meteen van het ergste uit te gaan.

Mn vriend is na de echo er steeds meer mee bezig, soms hebben we het over namen of bespreken we praktische zaken, bijvoorbeeld waar de box komt. Afgelopen zaterdag heb ik in de opruiming toch alvast 2 positiebroeken gekocht, heb even getwijfeld of ik daarmee de goden zou verzoeken, maar aan de andere kant, mn eigen broeken zitten nu al een stukje minder lekker en dit was echt een goede aanbieding.

Ben tot nu toe gelukkig nog niet aangekomen. Heb vooral last van lusteloosheid, uit mn hum zijn, vermoeidheid, duizeligheid en ben af en toe misselijk. Tepels zijn ook nog steeds gevoelig. Heb gemerkt dat ik nu iedere week rond vrijdag-zaterdag last heb van krampjes, alsof ik ongesteld ga worden. Ga er vooralsnog vanuit dat dit betekent dat mn baarmoeder iets groeit.

Ik hoop echt dat de komende weken lekker snel gaan, zodat we snel door dat 1e trimester zijn. Denk dat ik dan pas echt kan gaan genieten, gewoonweg omdat de kans dat het dan nog misgaat een heel stuk kleiner is.

Komende week leef ik toe naar de 2e echo, ben echt benieuwd of onze kleine erwt goed gegroeid is!

Liefs,