Er moet ooit iets gebeurd zijn. Ooit. Iets. Ik heb geen idee wat, maar er moet iets gebeurd zijn. Fijn dat jullie niet praten, geen goeiedag zeggen, ons geen blik waardig gunnen. Maar als de kinderen, mijn man of ikzelf persoonlijk aangevallen worden, gaat het te ver.
Even wat achtergrond.
Zij hebben verbouwd, wij hebben verbouwd. Wij tekenden geen bezwaar tegen hun plannen, zij deden dat later bij de onze wel. Hun huis is afgewerkt, het onze niet, dat lukt niet dankzij hen. Wij respecteren hun privacy, proberen vanuit de tuin zo min mogelijk bij hun binnen te kijken, zij gaan de tuin in om bij ons binnen te turen, zelfs foto’s te nemen. Als wij iets in de tuin doen, komt bij hen de camera gelijk boven. Ze doen er (voorlopig) niets mee, dus laat ook maar.
Ik ben van het principe, zeggen ze gedag, zeg ik iets terug, praten ze tegen me, praat ik lekker mee. Het zij zo.
Maar de laatste week, is er veel gebeurd. Waarom? Geen idee, de buurman zegt “doet er niet toe” (weet hij het zelf niet meer...?) Maar opeens noemt hij mijn man een klootzak. En zegt hij dat de vrienden van mijn man tegen hem kwaad spreken over mijn man.
Hun kinderen steken hun middenvinger op naar ons (die zijn 4 en 7 jaar). Als mijn kindjes van 2,5 jaar gedag zwaaien, draait hij bewust zijn stoel om, en ook zijn kinderen mogen/willen niks terugzeggen tegen de onze. Wat hebben kinderen van 2,5 jaar nu misdaan?!? Speelgoed dat bij hen in de tuin belandt, gaat steevast de vuilnisbak in, terwijl wij steeds alles netjes teruggeven.
En naar mezelf toe? Toegegeven, ik heb heel wat kilo’s teveel, maar om een vrouw nu ronduit “fort van Breendonk” te noemen?!? Ik heb een voorgeschiedenis van anorexia, gelukkig ben ik daar vanaf, na een lange strijd... En nee, dat weten zij niet, maar toch, wat hij zei is toch voor niets nodig???
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Enkel als mijn vader erbij is, doet die man normaal, toen praatte hij tegen mijn man en mijn vader alsof er niets aan de hand was... Maar een dag of 2 later, zwaait mijn man gedag, en geeft hij alweer een obsceen gebaar als antwoord.
Wat moet ik nu met heel deze situatie??? Ik weet het niet meer...
Maar 1 ding weet ik wel zeker! Van mijn gezin blijf je af, zowel met woorden als met daden. Hier blijft het niet bij. Ik vind wel iets.
Want ik ben het zat. Punt.
reacties (0)