Mijn ``bevallingsverhaal``

Na een redelijke goede nacht, is het dan eindelijk zover!

Het is vrijdag 24 juni en vandaag om 10.30 uur zullen Peter en ik papa en mama worden van een lief klein jongetje of meisje.Jullie begrijpen het al...het geslacht is ons nog niet bekend.Spannend!!!

Om 6.15 uur gaat de wekker en ik spring (voor zover dat nog gaat lukken met die buik) onder de douche.Eenmaal gedouched en aangekleed, pakken wij het koffertje (die al weken klaar staat) en uiteraard het fototoestel en rijden richting het station om mijn moeder op tehalen.Zo te zien is mijn moeder nog zenuwachtiger dan ik...

Om half 8 komen we aan op de 5e verdieping van het Elisabeth ziekenhuis.De kraamafdeling.Daar staan Nanni en Catharina al op mij te wachten.Even voor de duidelijkheid..Nanni is verpleegkundige en Catharina kraamverzorgster die een cursus volgt en daarom aanwezig zal zijn bij mijn operatie en zal mijn kraamzorg zijn de komende dagen in het ziekenhuis en zal (als alles goed gaat) na 3 dagen met ons mee naar huis gaan.

Wij lopen naar kamer 506.Dit is een kamer waar alle zwangere vrouwen worden opgenomen.Eenmaal daar, moet ik op het bed gaan liggen en krijg ik uitleg over hoe de dag zal gaan verlopen.

Als eerste krijg een ctg-scan om te kijken of de hartslag van het kindje goed is.Ondertussen dwingt een verpleegster mijn man om 2 boterhammen en 2 plakken ontbijtkoek te eten, om te voorkomen dat hij onderuit gaat tijdens de operatie.De ctg was goed en krijg nog een echo om te kijken of hij/zij echt nog in stuit ligt.Maar dat was gewoon nog het geval.

Uiteindelijk werd de blaaskatheter ingebracht.Wat een kut gevoel is dat zeg!!Ik werd er gewoon chagerijnig van.Maargoed...nu wachten tot het half 11 zou gaan worden.Helaas kwam er een spoedgeval tussen, dus moesten wij (nog steeds geirriteerd door de katheter) nog een uur wachten.

Eindelijk werd ik om 11.30 uur gehaald en naar de uitslaapkamer gebracht.Daar ontmoette ik de Anesthesist en de Gynaecoloog die mij zou gaan opereren.Dokter lenters.

+/- 11.45 uur werd ik naar de OK gereden.Daar kreeg ik het infuus en de ruggenprik.Dit vond ik helemaal niet vervelend.Voel je niks van!!Ik kreeg een scherm voor en Peter mocht ook bij me komen zitten in de OK.Mijn benen werden warm en raakten steeds meer verdoofd (gelukkig).De gyn begon met snijden, wat ik wel gevoeld heb, maar zonder pijn.Het enige wat ik niet zo prettig vond was het graaien in mijn buik.Maar dat scheen er ook niet zo zachtjes aan toe gegaan te zijn.Verder heb ik de hele operatie in een soort roes meegemaakt.Ik kwam pas weer een beetje bij op het moment dat de assistent tegen mij zei dat ze een beentje en een kontje zag, waarna ik meteen vroeg of ze al kon zien wat het was.Maar helaas kon ze dat nog niet.

Om 12.14 uur werd er een klein lief meisje, genaamd Elin Anoek, boven het doek gehouden.Wat mij meteen opviel was het donkere haar en haar volle lipjes.Ze werd in een doek geslagen  en ging met Nanni en Peter richting kinderarts.Op de gang begon ze pas te huilen.

Even later, terwijl de placenta verwijderd werd, kwam Peter met haar bij me zodat ik haar kon zien, aanraken en ruiken.Na een minuutje werd ze in een couveuse gelegd en werd door Nanni en peter naar de kraamafdeling gebracht om verder nagekeken te worden.Ze woog 3920 gram en was 51 cm.

Ondertussen werd ik gehecht en naar de uitslaapkamer gebracht.Daar werd mijn bloeddruk en temp. gemeten en kreeg ik een injectie tegen de pijn.

Na een half uurtje kwam dan eindelijk Peter samen met Elin naar mij toe en werd Elin heerlijk op mijn blote borst gelegd.Zo hebben we zeker ee half uur gelegen.Toen nog een injectie tegen de pijn en werd ik terug gereden naar de kraamafdeling.Ik lag op kamer 504 samen met een vrouw en een tweeling.Zij was dus het spoedje die er tussen was gekomen.

Ik werd aangekleed en er werd nog even fijn op mijn baarmoeder/wond gedrukt om de stolsels eruit te krijgen.Wat deed dat pijn zeg!!!!Het is dat mijn benen verdoofd waren, anders had ik haar een rotschop gegeven.

Eindelijk mochten de opa's, oma's,mijn oma, oom's, tantes, neefjes en nichtjes komen kijken.Allemaal emotioneel en blij.Wat een mooi meisje zeiden ze allemaal :-)

Mijn moeder is trouwens overal bij geweest, behalve bij de operatie zelf.

Ik heb 5 dagen in het ziekenhuis gelegen, waarvan Elin 2 dagen op de afdeling neonatologie i.v.m heel erg geel zien heeft gelegen in een couveuse, onder de blauwe lamp.Alles gaat nu goed met Elin en ze heeft nu een mooi babykleurtje :-)

Ik heb de eerste dagen veel pijn gehad, maar gaat nu steeds beter met mij.Ik heb de operatie positief ervaren en als het moet zou ik het zo nog een keer doen.Vind het wel jammer dat ik niet heb kunnen ervaren hoe een gewone bevalling is en daardoor ook echt het gevoel heb dat ik een stukje heb gemist.Maarja wie weet de volgende keer???

Uiteindelijk is Catharina (van de kraamzorg) met die andere vrouw mee naar huis gegaan, omdat ik langer in het ziekenhuis moest blijven, wat ik opzich wel erg jammer vond, omdat zij toch aanwezig is geweest bij een heel bijzonder moment uit ons leven en het was gewoon een hele lieve vrouw.