Zwanger!

Vanmorgen had ik een mooie positieve test! Op mijn vermoedelijke nod. Ik ben pas twee keer ongesteld geweest na de bevalling dus maar één keer mijn cyclus bij kunnen houden, 35 dagen. Het kan deze cyclus natuurlijk maar zo anders zijn, maar ik houd het op 35 dagen.
Wat een blijdschap! Ons verlangen naar nog een kindje is dan ook zo groot. En nu groeit er een mini mensje in mij.
Vier dagen terug had ik al een vermoeden. De kleine van 14 maanden nam een slok melk, keek heel vies en weigerde verder te drinken. Prima dan niet. Zou mijn melk anders smaken? Normaal is het een enthousiaste drinker. Een half uur daarna kwam hij weer bij me wijzend naar mijn borst: 'die!' Toch maar wel :)
De dag erna vond ik mijn man walgelijk ruiken, op een manier die ik herkende van mijn vorige zwangerschappen. Nog wat misselijkheid, maar dat heb ik meestal een paar dagen voor ik ongesteld moet worden. Kokhalzen, dat heb ik normaal niet. Zou het dan echt?
Ik maak mezelf graag gek dus ik heb afgewacht. Rauw vlees, koffie, alcohol etc nuttig ik toch al niet. Wel hoopvol overgestapt van mijn borstvoeding vitamines naar mijn zwangerschap vitamines.
En ja hoor vanmorgen een mooie test!
We zijn zo blij.

Mijn vierde zwangerschap, zou het goed gaan? Ik hoop het zo. Ik merk dat ik er meer vertrouwen in heb, ik heb al gezien dat ik een kindje kan krijgen (een prachtkind).
Mijn man kreeg natte ogen van blijdschap toen ik het vertelde. Binnen een minuut zag ik de angst. De angst die ik ook voel. Maar mini wordt al begroet, ik krijg al een hand op mijn buik. Dat durfde hij de eerste weken van de zwangerschap van ons zoontje niet. Ook hij heeft er meer vertrouwen in.
Ik ga proberen mij te focussen op het vertrouwen in het wonder dat in mij groeit. Hopelijk heb ik over acht maanden een gezonde baby in mijn armen.
Kleintje groei maar goed, we houden nu al van je!