ZH; ik ben NOG niet aan het bevallen, maar zit in grijs gebied (1cm ontsluiting)

Nou ik heb weer een belevenis meegemaakt hoor.

Vannacht bijzonder slecht geslapen van de harde buiken. Ze komen regelmatig (nog steeds trouwens) en worden steeds heftiger. Het begon gisteravond, ik voelde me al een beetje misselijk maar niet zo erg dat ik moest overgeven. Telkens als ik net ingedommeld was werd ik weer wakker van een harde buik, ze kwamen zo om de 10 minuten, dus tel de winst maar uit. De kleine meid was ook belachelijk in de weer de hele tijd. Rond een uur of 5 wordt mijn vriend gebeld door zijn broertje met de mededeling dat hun dochtertje is geboren! SUPER!! Ik ben echt zo benieuwd naar haar! Natuurlijk door alle opwinding en commotie niet echt meer verder kunnen slapen. Ondertussen had ik al besloten om voor de zekerheid maar het zh te bellen in de ochtend.

Eenmaal uit bed neem ik een douche en tegen de tijd dat ik net klaar was valt de stroom uit. De bovenburen zijn hun badkamer aan het verbouwen en het blijkt dat er een lekkage is ontstaan via hun riolering naar ons doucheplafond waarbij het water (lees wcrommel) bij de electriciteitsdraden van de douchelamp naar beneden komt. Lekker getimed! Ik = zooooo blij! (NOT)

Maar gelukkig hebben we afleiding! Ondertussen had ik me namelijk ook weer aangekleed en het zh gebeld. Omdat ik een stuitkindje heb willen ze me extra in de gaten houden dus moeten we langskomen. Daar aangekomen word ik na even te wachten in een bevalsuite aan de ctg gekoppeld en na een uurtje blijkt dat ik inderdaad zeer regelmatige (om de 6 minuten) harde buiken heb (geen ween want ze zijn enkel ongemakkelijk en doen niet zoveel pijn dat ik niet meer kan praten. Je blijkt pas te zijn begonnen met bevallen als je niet meer kan denken van de pijn ofzo), baarmoedermond verweekt en 1cm ontsluiting. De arts komt weer binnen en geeft aan dat ik even mag/moet gaan rondlopen om te zien of het daarna vordert. Ik mag zelfs een lichte lunch! (ik had alleen om half 6 s'ochtends een boterham gegeten dus viel haast van mijn stokje en ik mocht niet veel eten aangezien een KS nog steeds een reele optie was) Met mijn vriend anderhalf uur gewandeld door de natuur. Wat was dat heerlijk zeg! Eenmaal terug helaas nog steeds maar 1cm ontsluiting maar de harde buiken kwamen wel regelmatiger en duurden langer. Ondertussen kwam er een wissel van de wacht op de afdeling en werd ik overgedragen aan het andere team. Mijn harde buiken werden steeds heftiger, eigenlijk was het meer 1 grote harde buik met af en toe rust, maar nu ook weer om nou te zeggen dat ze echt zoveel pijn deden dat ik niet meer kon praten, dat niet echt. Vannacht waren ze vooral ongemakkelijk, nu werden ze zeer irritant tot tegen een beetje pijnlijk aan. Tegen 17 uur kwam de nieuwe arts even kennismaken en ze hadden me besproken en alle ctg's bekeken. Inmiddels lag ik in totaal dus al bijna 5 uur aan het apparaat. Ik werd weer getoucheerd. HELAAS! nog steeds 1 cm. Ze kon trouwens haar billetjes wel al voelen! Aangezien de ontsluiting op het moment dus niet vordert (en ik nog niet officieel aan het bevallen ben) heeft ze me weer ontslagen en zullen we zien hoe het verder gaat lopen. Ik moet bellen als ze pijnlijker worden en regelmatig blijven. Wel fijn want dan kan ik tenminste ook wat eten, slapen en aansterken. Ik heb eigenlijk geen idee hoe lang het nog zou kunnen duren nu. Wel spannend hoor!

Inmiddels zit ik hier nu dus, met harde buiken die (heel spijtig genoeg) sinds ik thuis zit ook aan sterkte zijn afgenomen. Heel gek eigenlijk want in het ziekenhuis werden ze echt alleen maar heftiger. Misschien ben ik er op het moment gewoon iets minder op gefocust en merk ik het daarom wel minder. Toen ik nog in het ziekenhuis lag wist ik zeker dat het vandaag of morgen zou gaan doorzetten aangezien ze alleen maar sterker werden, maar nu twijfel ik daar ineens om.

Ik ga zo maar lekker eten en chillen met mijn vriend op de bank en laat alles over me heen komen. Ik zie wel waar het schip strand.