Nina, mijn dochter
Zo daar is weer een verhaaltje van mij.
Het is vandaag een goede dag!
Nina is nu 6 dagen oud! En ze ligt nog steeds aan de ECMO.
Maarrrr... Ze zijn begonnen met afbouwen!
Het werkt zo; ze moeten afbouwen tot 50 (dat is hoe hard hij draait), want bij 50 moet Nina het eigenlijk zelf doen. Als hij op 50 staat moet ze eerst een paar uur(dacht 6 uur) stabiel op 50 blijven, en dan zetten ze hem af. Maargoed daar is ze nu nog niet.
Vannacht zat ze op 290, vanmorgen op 230 en vanmiddag op 200. Dus het gaat de goede kant op!
Rond 20.00 hadden we nog gebeld en toen zat ze op 160!!
Maar, ik moet er wel bijzeggen. Bij het afbouwen gaat het nooit helemaal gelijk goed. Meestal schommelt het een beetje, dus dan zit ze wat lager, maar dan moet ze toch weer wat omhoog enz enz. Het is de bedoeling dat ze met ups en downs steeds verder naar beneden gaat, totdat ze dus op die 50 zit.
Elk uur controleren ze haar bloedgassen, om te kijken of het zuurstofgehalte goed is.. Als dit zo is mag ze weer 10 lager. Soms is dit niet zo en dan moet ze OF hetzelfde blijven, OF weer een trapje hoger.
Maar vandaag gaat het dus super goed!
En Nina is echt mijn kindje, het begint echt steeds meer zo te voelen. Ik begin mezelf ook steeds meer op m'n gemak te voelen in de hele situatie. Je kent het nu daar, het is niet meer zo eng allemaal.. Zo'n intensive care is natuurlijk best wel indrukwekkend als je daar nog nooit geweest bent, nu wordt het allemaal steeds normaler.
Nina aanraken gaat nu ook vanzelf, eerst voelde ik me een beetje bezwaard om dat te doen en was ik bang dat ik die slangen eruit zou trekken of iets fout zou doen. En het voelde alsof Nina meer van hun was dan van mij.
Ik ben nog steeds wel bang om iets te doen wat haar kwaad kan. Vandaag bijvoorbeeld, we hadden amandelolie meegenomen op aanraden van haar verpleger, om d'r voetjes in te smeren. Maar ik durfde dat echt niet te doen, ik zie het liever eerst een keertje en dan doe ik het wel na. Maar hij deed het niet voor, en toen heb ik het Simon laten doen. Alleen daar werd ze vrij onrustig van. Toen kreeg ze ook nog eens de hik. Als ik dus in plaats van Simon d'r voetjes in had gesmeerd en ze had zo gereageerd dan had ik me echt schuldig gevoeld. Gelukkig kan Simon er beter tegen, hij heeft het wel goed gedaan trouwens want d'r voetjes waren weer mooi glimmend haha!
Zo dit was het weer ff, ik heb nog zoveel meer te vertellen maar ik val om van de slaap. Dus we gaan nog even snel naar de intensive care bellen, en dan lekker slapen (hopelijk!)
Weltrusten.. Xx
reacties (0)