Dilemma.. Wat moet ik hier toch mee??
Hoi!
Het strippen was niet mogelijk, om maar gelijk met de deur in huis te vallen.
Ze kon wel zien dat er iets 'gebeurd' was, maar nog niet genoeg.
Nu zit ik met een dilemma.
Ik wil namelijk echt heel graag dat het gewoon spontaan gebeurd. Om een paar redenen:
- Ik ben nu helemaal niet zenuwachtig, en dat wordt ik dus waarschijnlijk ook niet als het gewoon spontaan gebeurd. Als ik ingeleid wordt dan schijt ik in m'n broek denk ik haha..
- Ik vind het fijn dat je in ieder geval het 1e deel thuis bent, als de weeen beginnen ben je toch lekker in je eigen omgeving ipv zo'n ziekenhuis.. Ik wil wel in het ziekenhuis bevallen sowieso, maar toch het 1e deel thuis lijkt me wel prettig.
- En het is ook gewoon zo spannend als het gewoon gebeurd. Dat is toch het beeld van bevallen wat je hebt, dat je midden in de nacht (bijv) wakker wordt, en dat het begint. Of dat je thuis zit en ineens begint het en dat ik Simon dan moet bellen dat hij naar huis moet komen.
Natuurlijk, als het niet anders is moeten ze me inderdaad maar gewoon inleiden.. Maarja daar hebben we dus morgen een gesprek over.
Nu kan ik dus kiezen (dit is allemaal een beetje 'gokwerk' maar zo zal het ongeveer zijn) om bijvoorbeeld woensdag ingeleid te worden. Als ik morgen dat gesprek heb is de kans groot dat ze me dus woensdag inplannen voor de inleiding, misschien zelfs dinsdag al. Dit hangt er dus allemaal een beetje vanaf.
Of ik moet zelf aangeven nog een week te willen wachten, zodat ze de kans heeft om tot 42 weken spontaan te komen. Of ik dit doe hangt weer af van hoe het met Nina gaat, of ze het nog naar d'r zin heeft in de buik, of ze niet nu al heel groot is, het advies van de gyn enz enz..
Mijn moeder is bij mij met 41.4 bevallen en bij mijn broertje met precies 42 weken. Bij haar kwamen de weeen wel allebei spontaan op gang, alleen dus wel later.
Mijn baarmoeder is half verweekt zei ze. Hij was nog niet helemaal goed maar ook niet meer helemaal dicht. Ze zei dat het bij een dichte baarmoederhals voelde als het puntje van je neus, en bij een verweekte baarmoederhals als je lippen.. En bij mij zat dat er dus tussenin.
Ook zei de VK dat de meeste kinderen wel gewoon worden geboren als je besluit te wachten tot 42 weken, vroeger leidden ze bijna nooit in voor 42 weken en toen werden er ook veel minder mama's ingeleid.. De meeste kwamen dan toch spontaan. Bij mij verwachtte ze dit ook wel, maar nog niet vanavond of morgen. (al kan ze er niks over zeggen natuurlijk want je weet maar nooit, ook niet of ze toch WEL blijft zitten tot 42 weken)
Het is ZO lastig!! Ik wil echt zo graag gewoon bevallen zonder ingeleid te worden.
Maargoed, het is ook wel weer zo dat er kindjes overlijden in de buik zonder reden rond deze termijn.. Dit gebeurd natuurlijk ook bij kindjes die 36 weken zijn bijv. maar je kan dus ook denken.. NU is ze nog gezond, dus laat d'r maar komen.. En als er iets gebeurd vergeef je het jezelf nooit.
Volgens de VK is er geen foute keuze om te maken en moet ik hem toch echt zelf maken.. Maar waarom voelt het dan alsof er juist geen GOEDE keuze is om te maken?? Het heeft allebei nadelen, het voelt als kiezen tussen 2 kwaden..
Als ik puur op mijn eigen gevoel af moet gaan, dan kies ik ervoor om haar uit zichzelf te laten komen.. Om HAAR te laten bepalen wanneer ze er klaar voor is.
Maargoed, is dat dan weer egoistisch??
Ik wacht morgen het gesprek met het ziekenhuis wel af, kijken wat hun zeggen, kijken of alles nog goed gaat met Nina en of het uberhaupt aan te raden is om haar te laten zitten.. Want zodra ze zeggen dat het beter is voor Nina om eruit te komen, dan is de keuze gemaakt en laat ik me inleiden.. Maar als dit niet zo is, tsja.. Wat dan?
Xx
reacties (0)