Wat een hel!!!

Meiden ik ben terug van de tandarts.

Ik kon gelijk gaan liggen toen ik binnenkwam. Ik had een zakje mee want ik was weer heel misselijk en ik begon al bijna te janken toen ik binnenkwam.
Hij ging eerst gewoon kijken, nou toen kreeg ik al kokhalsneigingen. Daarna ging hij verdoven, onder het mom van 'we zien dan wel welke behandeling we gaan doen.'
Nou ik zeg ik wil toch het liefst dat hij er gewoon uitgetrokken wordt, dan ben ik er maar vanaf en ik kan een lange wortelkanaalbehandeling nu echt niet gebruiken.. Nou hij begon met de verdoving, en ik kreeg die vieze smaak weer in m'n mond, kreeg kokhalsneigingen en hing al 3x met m'n hoofd in m'n zak maar hoefde niet over te geven. Toen moest ik weer terug omdat ik het nog voelde.. Weer verdovingen erin. Nou zodra ik daarvan omhoog kwam WEER kokhalzen en toen moest ik dus gewoon overgeven. Schaamde me kapot en wilde stoppen.. Ik zei dit wordt niks ik ga wel weer naar huis. Maar de tandarts wilde persee dat ik bleef om het te maken. Nou ik was helemaal aan het shaken, en het ergste was nog.. Hij kreeg het maar niet verdoofd. Hij bleef maar verdoving geven, testen, ik bleef maar pijn houden.. Hij heeft uiteindelijk echt super veel verdoving gegeven, ik maak me nu ook best een beetje zorgen om Nina.. En elke keer bij die verdoving ging ik weer bijna over m'n nek. Ik lag te trillen op die stoel, het was echt een hel!!
Uiteindelijk wilde hij dus het liefst een wortelkanaalbehandeling doen en bleef er maar over doorgaan, ik zei sorry hoor meneer maar ik kan dat echt niet aan nu.. Hij bleef maar doorgaan over dat het zonde was om m'n kies eruit te trekken en blablabla.. Ik was echt bijna opgestaan, ik was echt een verschrikkelijke patient ik geef het eerlijk toe.
Ik bleef maar panisch, trillen, en elke keer omhoog gaan om te drinken om die vieze smaak weg te spoelen.
Uiteindelijk zei hij, oke we halen hem eruit.. Maar hij was bang dat de kies af zou breken en vond het een moeilijke beslissing.. Toen ging hij weer testen of ik nog iets voelde door aan m'n kies te trekken, nou ik ging door de grond! Maar ik zei van, ga maar door want het verdoven heeft toch geen zin. (En ik had al super veel verdoving gehad)
Maar nee hoor hij BLEEF maar spuiten, en weer meer verdoving. Ik zo is dat niet schadelijk voor m'n kind? Nou dit is de laatste spuit die ik leegspuit zegt ie daarna moet't maar. Ik denk serieus dat hij me wel 50 prikken heeft gegeven en nog was het niet verdoofd.. (ja m'n tandvlees eromheen wel enzo maar m'n zenuw niet)..
Ik zeg tegen 'm, trek 'm er maar uit het is niet anders.. Ging hij proberen, ik heb serieus het hele pand bij elkaar geschreeuwd. Het was NIET te houden, jezus wat een pijn.. En hij kreeg hem dus maar niet los, dus weer gestopt. WEEER verdoving erbij, weer werkte het niet..  Dus opnieuw trekken, het gillen mocht niet meer van 'm dus toen werd 't een soort grommen van de pijn haha. (echt meiden ik schaam me rot) En ik pakte z'n arm vast die heb ik helemaal fijngeknepen.. Hij heeft wel 20 keer getrokken en ´t lukte maar niet. Op een gegeven moment stopte hij, en zegt hij.. Zeg ´t maar, doorgaan of stoppen? Ik wist het echt niet!! Het deed zo'n pijn, maar die zenuwpijn is OOK erg en dan was ik er nog niet vanaf. Dus ik zeg, doe het maar.. Dan maar pijn, daarna is het over toch?
Dus laatste poging, ik denk ik schreeuw niet, hoeveel pijn het ook doet laat 'm maar doorgaan hij MOET eruit ik kan nou niet meer terug.
IK GING DOOR DE GROND, WAT EEN HEL.. Ik heb er geen woorden voor, ik dacht serieus bij mezelf, zo martelden ze vroeger dus mensen.. En het duurde en het duurde, hij bleef maar wrikken en die kies kwam maar niet los. Tot op een gegeven moment ik echt een SUPER ERGE PIJNSCHEUT krijg en krak hoor, en hij was los.. Jezus ik was kapot. Duizelig, zag sterretjes, was helemaal de kluts kwijt. Dus moest ff blijven zitten. Kreeg advies wat ik moest doen, watje erop houden en blablabla.. Gelukkig kreeg ik ook een brief mee want weet 't nu al niet meer.

Heb m'n excuses nog aangeboden, oja en hij vroeg nog of we de kotszak mee konden nemen (ja duh die laat ik echt niet staan)..

Nou, met de auto terug, toen we thuiskwamen heeft Simon me op de bank geplant en nu is hij naar z'n werk.
Oja en ik heb het watje eraf gehaald, ik schrok me DOOD. Wat een gat, jezus.. Echt zo'n groot gat ik had gelijk spijt. Maargoed Simon zegt dat het even wennen is, en je ziet 't toch alleen maar als ik m'n mond open doe (hoop ik!)
Nu heb ik echt veel pijn, maargoed mag niet drinken niks.. Dus kan ook geen pijnstiller innemen. En ben duizelig, hoop niet dak zo omval want ben nu dus alleen thuis.
Oja en ik mag niet liggen want moet rechtop zitten dan gaat het minder snel bloeden. Dus ik probeer het maar vol te houden, en hopelijk gaat het niet weer hard bloeden.
Hopelijk is de pijn nu snel over, maar ik denk dus echt niet dat ze me snel weer zien bij de tandarts..

Oja en nog super bedankt voor alle support, dat is echt fijn om te lezen!
Hopelijk beval ik vandaag niet (had zelf namelijk al wel de hele tijd de 17e in gedachten)..
Ik heb morgen een gesprek met de VKover inleiden, maar ik denk dat ik dat niet ga doen.. Eerst maar die kies laten genezen, en dan hopen dat ze dan pas komt..
Ja het is helemaal omgedraaid, eerst kon ik niet wachten tot ze gingen inleiden.. Maar echt die bekkenpijn en alle andere ellende waar ik last van heb is echt NIKS vergeleken met die pijn in m'n mond.. Dus hopelijk is dat over voordat Nina er is..

Ik ga ff stoppen met typen want alles draait pffff... Bedankt voor het lezen!!