Schuldgevoel

Ik ben inmiddels 36+3 weken zwanger van mijn eerste kindje. Helemaal blij en gelukkig zijn mijn vriend en ik met deze kleine hummelo op komst.
Alles gaat goed. Ok soms doe ik ook gewoon iets stoms waardoor je denkt aaahh wat heb ik nu gedaan. Ik pakte iets achter de kast en hang met mijn buik op het puntje van de kast. Stom stom stom. Het deed geen pijn maar toch lijkt die kleine ineens niet zo aanwezig. Toch maar een extra controle en tuurlijk blijkt alle gewoon goed want tja die ik zit prima beschermd daar binnen. Pfoe, wat een geluk.

Inmiddels zou de kleine zich al zo zachtjes aan op moeten maken voor de aankomende bevalling over een week of 3. Maar wat blijkt hij/zij ligt in stuitligging. Oef wat een tegenvaller. In besluit voor een versie te gaan omdat ik alles geprobeerd wil hebben om het zo goed mogelijk te helpen. Prettig was het zeker. Pijnlijk nou en of als ik eerlijk ben. Voor mijn gevoel kwam de kleine verloskundige los van de grond zoveel kracht zette ze. Een tweede poging gebeurd, maar helaas als snel zonder gewenst resultaat. De verloskundige heeft haar best gedaan zo diep mogelijk te graven maar de kleine blijkt al wat ingedaald te zijn met zijn billen. En ze kan dus niet achter die billen komen om een zetje te geven. Oef wat een teleurstelling ondanks dat ik wist dat het slagingspercentage iets onder de 50% ligt.
Voor mijn gevoel moet ik meer kunnen doen. Inmiddels thuis voel ik mij schuldig de kleine ligt in stuit. En ja ik weet dat er zat kindjes in stuitgeboren worden. En als t niet lukt is er ook nog de keizersnede optie. Allemaal op zich best goede alternatieven voor een bevalling met hoodligging.
Toch heb ik een faal gevoel. Alsof ik mijn kindje laat starten met een kleine achterstand. Dat mijn lichaam niet goed heeft gezorgd voor de juiste houding.
En ja rationeel weet ik heel goed dat dit hoogst waarschijnlijk gewoon domme pech is. Domme pech dat de kleine in stuit ligt. Maar toch voel ik een soort schuldgevoel. Het zal met de tijd wel minder worden maar voor nu kan ik dit gevoel even niet uit zetten.

2472 x gelezen, 6

In Zwangerschap

reacties (23)


  • Sann

    Er zijn ook yogahoudingen die je kunt doen, ook als baby al ingedaald is. En moxa therapie kun je proberen. Niet geschoten is altijd mis! Succes :)

  • Mommyx3

    Ik zou mij eerder schuldig voelen dat ik mijn kindje een versie zou aandoen (ook al is dat met de beste bedoelingen! ) ik heb daarom ook niet voor een versie gekozen. Het kindje ligt niet voor niks zo en ik vind het een heel onprettig idee dat ze zo aan mijn kind lopen te duwen en te trekken.

    Jou kindje kiest er zelf voor om zo te liggen, vind het zo fijn of om een andere reden maar jou lichaam kan daar niks aan doen. Ik zou dat echt los laten. Het doel is om een gezond kindje op te wereld te krijgen dus als dat met een keizersnede is dan is dat zo. Ik koos altijd voor de veiligste keuze voor mijn kind(eren)

    En schuldgevoelens horen er ook wel een beetje bij. Mij mijn eerste knipte ik in het velletje bij het nagelknippen. Mijn 2e botste een keer zijn hoofdje toen ik hem vast hield tegen de deur. 🙈

  • Knuffeltjes87

    Ja ik heb wel voor een versie gekozen omdat dat voor een poging daartoe in ieder geval het gevoel zou geven er alles aan gedaan te hebben om de kleine in hoogdligging te krijgen wat toch de meest natuurlijk manier van geboorte is. Behalve dat het niet prettig voor mij was gaven de dames van het versie team wel een vertrouwd en fijn gevoel. En zo gauw toen ze door hadden dat die kleine niet wilde/kon zijn ze ook direct gestopt. Dat vond ik ook wel prettig dat het niet een geval is can we draaien kosten wat het kost.

    Ja dit eigenwijsjes heeft hier om wat van reden of toeval dan ook voor gekozen idd. Maar ja wat wil je met 2 eigenwijze ouders 😅.

    Ja ik ben al enigszins voorbereid op een leven vol schuldgevoel🙈. Er zal hier ook vast wel wat mis gaan idd.

  • Mommyx3

    Komt echt wel goed! Vertrouw op je zelf! En wie weet draait ze nog goed!

    Mijn zoontje lag van 27 weken tot 37.6 in stuit. En met 38 weken ineens hoofdligging volgende dag ingeleid en toch vaginaal bevallen. Wie weet gebeurd het ook bij jou 🥰

  • Nog-even!

    Probeer te accepteren dat jij op veel dingen in het leven en zéker op dingen waar een ande bij betrokken is, zoals je kindje, gewoon geen invloed hebt... Het leven is niet afhankelijk van jou: je kindje "kiest" ervoor om zo te liggen... So be it. Ga daar geen stress over hebben... Op stressgedachtes kun je wél vat hebben: gooi ze in de prullenbak

  • Lindaaaaaaaa

    Oh dat vind ik zo lastig . Ben controle freak en laat je dat nou net niet tijdens de zwangerschap hebben !!

  • Knuffeltjes87

    Wat idd gezegd wordt beetje de perfectionist/controle freak in mij. Dit is niet zoals het hoort dus het is niet goed.

    Hoofd zegt dan ach joh dit komt ook wel weer goed. Gevoel zegt mee is niet goed.

    Gelukkig heb ik de kleien vandaag weer volop gevoeld dat toch ook wel weer zorgt voor wat gerust stelling.

  • Lindaaaaaaaa

    Hoezo slecht starten als je kindje in stuit ligt?? Mijne heeft 25 weken in stuit gelegen, functioneert prima , haha

    Nergens schuldig om voelen

  • Knuffeltjes87

    Is meer dat een geboorte in stuitligging iets meer risico op complicaties kan geven. En nu met al dat corona gedoe wil is het allemaal zon gedoe in het ziekenhuis en ook dat er nauwelijks bezoek mag komen.

  • Lindaaaaaaaa

    Dan moet je kiezen voor een ks

  • Lady-Whistledown

    Meis, je moet je echt geen gekke dingen aan gaan praten hoor. Je hebt 0 komma 0 schuld aan de stuitligging. Er zijn dingen in het leven dat je gewoon overkomt. Een stuitligging is daar een van. Waarom zou je kindje starten met een achterstand? Waar haal je dat toch vandaan?? Hou op hoor. Mijn jongste zusje haar zoontje lag ook in stuit en is ook zo geboren. Hij mankeert niets.

  • Knuffeltjes87

    Helaas weet ik dat rationeel idd. Maar gevoel volgt niet altijd gedachte helaas.

    Dank je voor je bemoedigende reactie.

  • Jojo91

    Ach neejoh, wat kan jij er aan doen dat de baby in stuit ligt? Mijn zoontje draaide tijdens de bevalling nog naar een dwarsligging. Had ik ook niks mee te maken

  • Knuffeltjes87

    Niks maar dat zou nee eenmaal in mijn hoofd.

    O wauw dwars ook nog maar liefst das helemaal vervelend.

  • Jojo91

    Ik hoop dat je het kan loslaten, want je kan er inderdaad niks aan doen

    Ja was wel even balen, dat werd dus een spoedkeizersnede. Maar verder doet hij het super. Jou kindje straks vast ook!

  • Knuffeltjes87

    Ja ik ben er al weer een stuk geruster op nu ik toch nog even bij de vk vanmorgen lang ben geweest om te luisteren. En het stuiterballetje weer vlink voel.

    Ja ik vind het nog steeds vervelend. Maar dat schuldgevoel is gelukkig wel weg een beetje weg. En ik ga nu gewoon voor de next best thing. Kan ik later iig zeggen dat die nu al eigenwijs was.. Hihi.

  • Sharon

    Waarom een faal gevoel dat je kindje in stuit ligt? Ik ben een stuitkind...

  • Knuffeltjes87

    Het is meer een tussen de oren dingetje denk ik hoor. Maar naar mijn idee op dit moment geef ik de kleine niet de allerbeste start die er is. Doordat mogelijke complicaties met een stuit bevalling toch wat groter zijn.

    Terwijl het verschil waarschijnlijk wel mee valt.

  • Sharon

    Hier waren de startup issues niet door de stuit, het komt goed lieverd heus!