Vraag aan mama’s met meerdere kindjes

Bij ons zit er, bewust, 4 jaar tussen. Ik vond het heel fijn. Ik kon de oudste alles uitleggen en hij was al best zelfstandig. Hij kon zelfs een beetje helpen.

Wat meer leeftijdsverschil zou ik wel aanraden met jouw klachten rondom de vorige zwangerschap. Als jouw dochter al wat ouder is kun je het uitleggen waarom je het niet kunt en is ze al zelfstandiger.

Ik ben vooraf bij de gynaecoloog geweest (preconceptioneel adviesgesprek) omdat ik na de eerste zwangerschap en bevalling veel problemen had met blaas, bekken, zenuw in benen etc. Zij konden mij goed advies geven over de risico’s, maar garanties krijg je nergens. Hier zit er 2 jaar tussen. Ik vind het erg pittig. Als ik mijn moeder hoor (mijn zus en ik schelen 3 jaar), had zij het een stukje makkelijker. Met 3 jaar zijn de kids beter te instrueren, kunnen meer zelf, en met 4 jaar gaan ze naar school.

Ik vond het geweldig.. mijn oudste was 2 toen de jongste geboren werd, in het begin was het even aanmodderen hoor dat zeg ik eerlijk.

Maar wat een heerlijke verrijking om ze lekker te zien spelen nu, wat me maakt denken tot een 3e ojee hahaha.

Verder had ik geen complicaties, maar zou er toch rekening mee houden als ik jou was.

En owja denk ook aan de vermoeidheid hihi.

Verder zoals ik zeg begin ik zelfs aan een derde te denken zeg.. haha

Als je bekend bent met bekken problemen dan zou ik er vooral niet te vroeg voor gaan. Tussen mijn 1e en 2e zit 2 jaar en 7 maanden. En dat was eigenlijk perfect. Tijdens de tweede zwangerschap had ik meer last van mijn bekken. Gelukkig kon mijn kind toen al veel zelf lopen/doen en hoefde ik niet veel te tillen.

Qua leeftijdsverschil/interactie is dit bij ons ook heel leuk. Natuurlijk kunnen ze ook goed ruzie maken maar ze kunnen ook heel leuk samen spelen. (Tussen nr2 en nr3 zit 2 jaar en 5 maanden en daar geld dat ook voor.)

Dus ik zou zeggen zo'n 2.5 jaar ertussen is perfect

Ik ben rugpatient en bekkenproblemen gehad tijdens zwangerschap (geen bekkeninstabiliteit). Mijn therapeut is echt goud❤️ zij is oefentherapeut Cesar Mensendieck en ook bekkenspecialist, ze geeft ook zwangerschapsbegeleiding etc. Ze is harstikke streng en zegt: oefenen oefenen oefenen. De meeste huisartsen zeggen: spit? Door je rug gegaan? Ga maar eerst 2 weken rusten. Zij zegt: laat je desnoods plat in de auto naar hier brengen, dan lap ik je op! De juiste spieren trainen is heel belangrijk. Zij is echt mijn redding geweest. Ik heb o.a. scoliose en dankzij haar therapie heb ik nog jaren zwaar werk kunnen doen. (Inmiddels niet meer door andere gezondheidsproblemen.)

De bedoeling van oefentherapie is om jou te leren dat je jezelf kan oplappen en sterk maken. Niet om een abonnement te nemen op therapie. Na m'n bevalling ook veel aan gehad. Je mag bijvoorbeeld je bekken pas een paar weken na de bevalling trainen. Maar zij kent dan trucjes waardoor je direct na de bevalling toch even de juiste spieren kan aanspannen als je moet lopen etc.

Over je andere vraag kan ik nog niks zeggen, want wij hebben er nog maar 1;)

Mijn 1e en 2e verschillen 3 jaar en 3 maanden van elkaar. De 2e en 3e verschillen 2 jaar en 2 dagen van elkaar. Tussen de oudste en de jongste zit 5 jaar en 3 maanden. In het begin is het pittig tijdens de welbekende tropenjaren. Nu begint het wat rustiger te worden, omdat ze steeds zelfstandiger worden. Ik merk dat ik er nu veel voordeel door ervaar, omdat ze alledrie heel erg leuk samen kunnen spelen (en ruzie maken). Als ik dus iets met ze ga doen dan weet ik dat ze samen veel plezier hebben. De kinderen van een vriendin lopen qua leeftijd veel verder uiteen en ze spelen daardoor heel weinig met elkaar. Dat vindt zij best jammer vertelde ze, omdat ze haar jongste toch vaak bezig moet houden en de kinderen nu een minder sterke band hebben. Ik denk ook dat dit afhangt van de karakters van je kinderen. Ik lees hieronder ook positieve verhalen van kinderen met een groter leeftijdsverschil die een hechte band hebben. Bepaal vooral voor jezelf waar je je prettig bij voelt.

Ik kan je alleen geen advies geven over je andere vragen.

Onze oudste was 2 jaar en 9 maanden toen nummer 2 werd geboren. Wij vinden dit een enorm leuk verschil, maar weten ook niet beter. Hadden op voorhand een kleiner verschil gehoopt maar het leven besloot anders. 😉 Nu nog een heel duidelijke wens voor in elk geval een derde, maar niets concreets nog.

Bij de oudste een probleemloze zwangerschap (op gebruikelijke kwalen na) maar een loodzware bevalling en vreselijk herstel. Bij de tweede een zware zwangerschap tot een week of 30, daarna genieten, soepele bevalling en een veel beter herstel. Wat ik deze keer na 2 weken deed, deed ik bij de oudste nog niet na een maand. Er is dus echt zo weinig van te zeggen..

Ik heb 3 kinderen in 3 jaar, voor ons is dit perfect en bevalt heel goed. Wat ideaal is, is voor iedereen anders. Wat de een een voordeel vindt, vindt de ander een nadeel. Elke situatie heeft plus en minpunten. Maar je weet niet beter dan wat je hebt, en daar vind je sowieso je weg wel in.

Ik wilde op mijn 27e een kindje, en dat lukte pas toen ik 30 was. Mijn vooraf bedachte ideaal kwam daardoor niet uit, maar ik ben gewoon blij met de situatie.

Ik ben 3 keer probleemloos zwanger geweest en snel hersteld. Ik ken vrouwen die probleemloos zwanger waren en bij een volgende alle ellende er bij kregen, en andersom een zware eerste zwangerschap en een zorgeloze tweede. Helaas is het allemaal niet te voorspellen. Maar als er iemand iets zinnigs over kan zeggen, dan is het een professional die al heel veel vrouwen heeft begeleid. Bespreek het eens met een gynaecoloog, of een verloskundige?

Ik heb ondertussen diverse termijnen ertussen gehad. Weer zwanger na 4 jaar en 3 maanden, dus 5 jaar leeftijdsverschil, 13 maanden, bijna twee jaar leeftijdsverschil. 6 maanden, dus een jaar en 3 maanden leeftijdsverschil en als laatste, jaar en 4 maanden, dus ruim 2 jaar leeftijdsverschil.

Dit laatste vind ik bij verre het fijnste qua zwangerschap. Niet veel tijd tussen de kindjes en doordat ik wel al een poos weer sportte qua lichaam goed te doen. De keer dat ik een paar maanden korter er tussen had zitten merkte ik toch vaak dat ik dacht, ik wou dat ik wat langer er tussen had. Nu heb ik dat nooit, qua lichaam.

Ik vind zelf minimaal 2 jaar tussen twee kindjes fijn. Dan begrijpen ze al wat meer en kunnen ze meer zelf. Ik ben er zelf wel van overtuigd dat goed trainen/ opbouwen heel erg helpt om rugklachten te beperken tijdens een zwangerschap en erna. Zelf ook veel bekkenklachtrn gehad bij m’n tweede en dat kreeg ik best aardig onder controle door oefeningen. Ben nu ook 2 keer in de week aan het sporten en elke dag thuis oefeningen aan het doen zodat ik binnenkort hopelijk sterk genoeg ben om weer zwanger te worden ( ik heb een rughernia te pakken helaas momenteel)

Aan alle leeftijdsverschillen zitten veel voordelen. Hier 1,5 en 2,5 jaar er tussen. Bedenk vooral dat je niet van te voren weet of je kindje kerngezond ter wereld komt. Ik weet wel dat het niet vanzelfsprekend is en in mijn omgeving ( niets wetenschappelijks he!) zijn het vooral de baby’s en kindjes van 35plussers die extra zorgen hebben. Zou ik het anders gedaan hebben als ik alles wist.. Een ding is zeker haar had ik nooit willen missen en ze geeft ons zoveel ❤️ Mijn angsten, schuldgevoelens en verdriet vinden hun weggetje wel. Ons pad als gelukkig gezin met een liefdevolle man en vrouw hopelijk ook nog vele jaren. Dit is iets wat ik absoluut onderschat heb toen ik mijn wens voor een derde kindje uitsprak naar mijn man 🙏🏻

Ik kreeg met 8w zwangerschap al hevige rugpijn en met 16w volledig in de ziektewet. Ik heb heel de zwangerschap heel veel pijn gehad en bewegen kon bijna niet. 1 maand na de bevalling kwam het gewoon terug dus intensieve fysio gehad. En er werdt gezegd door ons hormonen traject zien ze veel mensen bekken klachten en ik had ook enorme last van mijn trigger points is op je billen richting je benen.

Uiteindelijk in het zkh door verwezen en ik bleek, een extreem holle rug te hebben en spondyylolise in me onderrug. En daarbij ook de eerste maanden alles zelf gedaan en dus is het blijven aan sudderen.

Dochter is 2,5 en ben er nog steeds niet van af en de ene dag beter dan de ander. Nu was ik vorige maand zwanger en direct heel veel last. Dit werd een miskraam maar direct weer opnieuw nu zwanger en weer last dus hier zal het het zelfde riedel worden. Een nadeel nu is dat ik nog zorgen moet voor mijn dochter en toen ze rust kon nemen.

Mijn rug klachten weerhouden mijn niet waarom niet omdat ik vind dat ik kan leven met de pijn.. er is een mouw aan te passen en hulp vragen indien nodig. Maar ik ben iemand die gaat snel door en vraagt niet snel nu wel geleerd en ik kan heel ver over mijn grens gaan zeg maar. Mijn dochter gaat wel 2 halve dagen kdv en 1 dag oma.

En voor nu gaat zij slapen dus ik ook, gaat ze naar bed avond dan ik ook. En het huishouden etc is verdelen en doen wat nodig is. Wat voor mij werkt is,

Wasmand man klaar laten zetten beneden en ik vouw het op en indien nodig laat ik het staan dat hij het kan Tillen. En ik vouwde op bed kon ik zitten en dan kon ik de wasmand laten staan op bed

Al het zware til of buk werk doet mijn man

Wastafels meteen na gebruik af doen.

De wc deed ik af als ik op een krukje zat.

Ik bedacht vtv wat ik nodig had en lag altijd beneden zodat ik niet onnodig de trap op hoefde.

Dus echt met voor bedachten rade je dag en taken plannen en lekker iedere dag de deur uit even wandelen hoe moe of pijn ook.

Je mindset zegt alles als je glas half leeg is Ipv half vol is alles zwaar. Ja ik baal van mijn gezondheid maar als ik dan naar de Efteling ben geweest ben ik kapot maar haar toetje is onbetaalbaar. En ik ben van mening dat je soms wel even door moet en altijd toe geven, groeit het alleen maar.

Qau andere vraag hier is ze dan 3,3 maand als de baby geboren wordt. En hoe ideaal ligt aan je eigen situatie en karakter kids

Ik kreeg met 8w zwangerschap al hevige rugpijn en met 16w volledig in de ziektewet. Ik heb heel de zwangerschap heel veel pijn gehad en bewegen kon bijna niet. 1 maand na de bevalling kwam het gewoon terug dus intensieve fysio gehad. En er werdt gezegd door ons hormonen traject zien ze veel mensen bekken klachten en ik had ook enorme last van mijn trigger points is op je billen richting je benen.

Uiteindelijk in het zkh door verwezen en ik bleek, een extreem holle rug te hebben en spondyylolise in me onderrug. En daarbij ook de eerste maanden alles zelf gedaan en dus is het blijven aan sudderen.

Dochter is 2,5 en ben er nog steeds niet van af en de ene dag beter dan de ander. Nu was ik vorige maand zwanger en direct heel veel last. Dit werd een miskraam maar direct weer opnieuw nu zwanger en weer last dus hier zal het het zelfde riedel worden. Een nadeel nu is dat ik nog zorgen moet voor mijn dochter en toen ze rust kon nemen.

Mijn rug klachten weerhouden mijn niet waarom niet omdat ik vind dat ik kan leven met de pijn.. er is een mouw aan te passen en hulp vragen indien nodig. Maar ik ben iemand die gaat snel door en vraagt niet snel nu wel geleerd en ik kan heel ver over mijn grens gaan zeg maar. Mijn dochter gaat wel 2 halve dagen kdv en 1 dag oma.

En voor nu gaat zij slapen dus ik ook, gaat ze naar bed avond dan ik ook. En het huishouden etc is verdelen en doen wat nodig is. Wat voor mij werkt is,

Wasmand man klaar laten zetten beneden en ik vouw het op en indien nodig laat ik het staan dat hij het kan Tillen. En ik vouwde op bed kon ik zitten en dan kon ik de wasmand laten staan op bed

Al het zware til of buk werk doet mijn man

Wastafels meteen na gebruik af doen.

De wc deed ik af als ik op een krukje zat.

Ik bedacht vtv wat ik nodig had en lag altijd beneden zodat ik niet onnodig de trap op hoefde.

Dus echt met voor bedachten rade je dag en taken plannen en lekker iedere dag de deur uit even wandelen hoe moe of pijn ook.

Ik heb 3 zoons de oudste 15 ik was 22 jaar toen ik zwanger was ,goeie zwangerschap beetje bekkenklachten meer niet.

2e zoon 24 jaar toen ik zwanger was heel veel bekken klachten been uitval gehad. me been is zelfs uit de kom gegaan en ik kon me eigen been niet meer zelf optillen ik moest hem de auto intillen.

3e zoon ik 33 jaar en zwanger was helemaal echt helemaal nergens last van zelfs met 34 weken nog de muur lopen behangen

Nu ben ik 18 weken zwanger van een tweeling en 38 jaar. Nog geen bekken klachten maar ik doe. Wel rustig aan.

Het leeftijd verschil merk je wel de broers helpen hun broertje goed. En kunnen kort nog wel is even oppassen 30 min.

En iedereen kan door zijn rug gaan ook een jonge griet van 20. En dat die dan niks kan dit is niet iets wat je tegen moet houden vindt ik

Bij ons zit er ruim 3,5 jaar tussen. Ze ging 3 maanden nadat de jongste geboren was naar school. Vond ik zelf erg fijn. Ze kan zichzelf helemaal redden en begrijpt veel. En ook lekker veel samen tijd met de jongste. Bracht mij veel rust. Als er een derde komt wil ik het wel graag weer zo.

Het enige waar ik tegen aan liep was ritme vinden met slaapjes en flesjes omdat we de oudste moeten ophalen en brengen van school maar dat moest even zn weg vinden.

Bij de eerste veel last van mijn bekken gehad en dat is eigenlijk ook nooit meer wegegaan.

Tweede zwangerschap viel me kwa bekkenklachten reuze mee. Ik was alleen kotsmisselijk 41 weken lang. Ik heb daardoor ook niet heel goed voor de oudste kunnen zorgen, en ik heb echt het gevoel gehad dat ik haar verwaarloosde (was natuurlijk niet echt zo) op dat moment maar ik kon niet anders. Dus ik vond mijn tweede zwangerschap heel pittig.

Ik was 29 bij de eerste. Veel last gehad van mijn bekken. Ook na de bevalling. Na 3 maanden ben ik naar de bekkenfysio gegaan. Dat was geweldig. Binnen no time had ik geen klachten meer, door mijn oefeningen. Expres met zwanger worden gewacht tot de oudste zelf de trap op kon klauteren (met mij er achteraan natuurlijk). Toen hij 1,5 was, werd ik weer zwanger. Vanaf 7 weken ben ik Zwangerfit gaan doen en ik bleef mijn bekkenoefeningen doen. Daardoor heb ik die zwangerschap weinig last van mijn bekken gehad. Bij de derde was ik helaas de hele zwangerschap zó misselijk dat het bewegen niet lukte. Daardoor juist heel veel last gehad. Mijn advies: zoek een goede bekkenfysio die de opleiding heeft gedaan bij het spine&jointcentre in Rotterdam. Daar kunnen ze zelfs mensen helpen om weer te gaan functioneren nadat ze in een rolstoel zijn beland. Bij bekkeninstabiliteit draait het uiteindelijk erom dat de juiste spieren weer krachtig worden. En andere spieren juist worden opgerekt. Een goede bekkenfysio kan jou daarin begeleiden.

Mijn oudste twee schelen net 3 jaar en de tweede en derde bijna 4 jaar. Bevalt hier heel goed. Bij de oudste had ik met 7 al bekkeninstabiliteit. Bij de tweede en derde veel later pas.

Oh wat een lastige afwegingen zeg! Zeker als je de tijd voelt dringen vanwege je eigen leeftijd.

Tussen mijn kinderen zit 2 jaar en 3 maanden en dat vind ik zelf fijn. Maar het hangt van nogal wat factoren af. Ik had een makkelijke zwangerschap en een makkelijke baby, dus we sliepen al vroeg weer door. Lijkt me totaal anders dan wanneer je kind spookt tot 1 jaar bijvoorbeeld. En fysiek was ik goed hersteld. Mijn kraamtijd was wel vreselijk, maar dat kwam door mentale klachten en die kans op herhaling zou even groot blijven, ook als ik nog 3 jaar had gewacht.

Ik lees hier vaak trouwens dat mensen het liefst zo kort mogelijk op elkaar de kinderen hebben, maar in Ionica Smeets' 'zoete kinderen eten geen suiker' staat dat op basis van verschillende onderzoeken je kan concluderen dat 4 jaar leeftijdsverschil ideaal is, gemiddeld genomen (dat kan alsnog per individu verschillen).

Enige nadeel hiervan vond ik dat ik mijn eerste kindje nog vrij veel moest tillen in de zwangerschap, dus dat is dan wel pittig, al leer je daar ook allerlei trucjes voor. En mijn eerste is motorisch gewoon niet mega-snel, andere kinderen van die leeftijd kunnen al wel makkelijk zelf in en uit een kinderstoel klimmen bijvoorbeeld, dat maakt ook uit.

Ik zou je wens gewoon bespreken met een verloskundige en bekkenfysio, en goed vragen naar kansen op herhaling, op blijvende schade, wat je kan doen aan training etc nu en in een eventuele zwangerschap om de boel te ondersteunen, zodat je weet waar je met jouw lijf een beetje aan toe bent.

Oh jaa.. en nee ik ben nooit hersteld. Bevalling en zwangerschap heeft me letterlijk opgevreten . Ben begonnen met sporten en ik kan sommige oefeningen gewoon niet eens uitvoeren . Heb elke dag rug en bekken klachten

Hier drie kindjes kort op elkaar. Ik heb zware bekkeninstabiliteit ingewikkeld bij mijn tweede. Derde zwangerschap was echt hels . Daarbij had ik ook HG en nierstuwing . Bloedverlies ,zwangerschapdiabetes , dreigende vroeggeboorte . Mijn oudste is 4jaar middelste bijna 2 en jongste is net vier maanden oud geworden. Ik vind het pittig. Mijn jongste is echt een huil baby geweest nu stukje minder . Ik herkende mezelf niet meer. Ik vind het moeilijkste als baby begint te gillen wanneer ik bezig bent met mijn andere kinderen . Douchen, haren doen , noem maar op… of tijdens koken . Ik ben continu met mijn kinderen bezig . Manlief helpt mij veel maar laatste tijd gaat gewoon niet met twee eigen zaken en een nieuwe koophuis waar we aan het verbouwen zijn. Ik vond wel de overstap van een naar twee kids makkelijker. Wel was mijn dochter af en toe jaloers. Paar maanden terug brak mijn hart toen ze vroeg of ik even bij haar kon liggen. Maar het ging gewoon niet . Mijn middelste was ziek aan het gillen en baby ook moest gevoed worden. Ook omdat ik doodziek ben tijdens zwangerschap met vele ziekenhuis opnames . Zou ik nu zeker niet nog een kind nemen.