Hoe ging het verder nadat ik op 21 maart op 12dpo een positieve zwangerschapstest in handen had en voorzichtig weer naast mijn man in bed kroop.
Dit moest een verrassing zijn, dit zou een verrassing worden, zoveel wist ik een jaar geleden al. In mei 2018 had ik al een tweetal boekjes gekocht bij de Action: 'Mama schrijft' en 'Papa schrijft' Die had ik een jaar geleden al ingepakt met een lief briefje erbij en nu was het zover. Eindelijk kon ik mijn man dit bijzondere cadeautje geven.
Tijdens het klaarmaken van het ontbijt deed ik alsof er niets aan de hand was. We waren gezellig aan het kletsen, dronken thee en begonnen de boodschappen die hij zou gaan halen door te nemen. Ik had een bubbeltjesenveloppe op tafel neergelegd met het boekje erin en gezegd dat er een pakje voor hem was bezorgd waar ik al een tijdje op had gewacht. Hij had niks door. Toen hij eigenlijk al naar boven wilde gaan om zijn tanden te poetsen vroeg ik: 'Wil je anders eerst het pakje even uitpakken?'
Tergend langzaam begon hij het rode papier van het boekje af te halen, terwijl mijn hartslag ongeveer verdubbeld was. Oh, wat deed hij dit langzaam! Toen de voorkant van het boekje, met mijn briefje erop, zichtbaar was, viel het kwartje NIET. 'Hee, wat leuk.' Diepe zucht. 'Lees het briefje eens.' Nog steeds geen vallende kwartjes. Ik haalde de positieve zwangerschapstest tevoorschijn en liet die zien. 'Ik ben zwanger.' Een paar mooie blauwe ogen werden zo groot als schoteltjes. 'Is het echt? Is dit echt?' Ik voelde de tranen opwellen. 'Ja, het is echt. We krijgen een kindje.' We knuffelden en hadden allebei een paar dikke blije tranen over onze wangen. Hij bestudeerde de positieve test en ik vertelde hoe dit was gegaan die ochtend. 'Wil je nog naar de supermarkt nu?' grapte ik. Het volgende uur brachten we in totale verbijstering door, maar ook in blijdschap. Na 17 rondes is het dan eindelijk zover. Samen deden we nog een tweede early die zelfs nog ietsje donkerder werd. Zwanger!
Time jump van twee dagen naar NOD: het uur U. Ik zou de ClearBlue digitale test die ik dezelfde dag nog had besteld gaan gebruiken. Dat is natuurlijk hét vinkje op je zwangerschapsbucketlist. Het woordje 'zwanger' in dat veldje zien verschijnen met '1-2' erbij. Althans, dat is waar ik vanuit ging. Voor de volledigheid mikte ik ook nog een early en normal van Action, een normal van Sensitest en een ovulatietest in het bekertje. Leuk om te vergelijken. Hoe vaak krijg je die kans! Ik niet vaak in elk geval. Met een timelapse filmde ik hoe de streepjes van de zwangerschapstesten opliepen. Al heel snel popte het woordje 'zwanger' in de ClearBlue, maar tot mijn verbazing kwam vlak erna '2-3' in het schermpje. Dat verwachtte ik niet. Ik was op die dag pas 3+2, wat volgens de bijsluiter een 1-2-uitslag zou geven. Mijn ovulatie was op cd 10 en dit was cd 24, dus het zal een grensgeval geweest zijn. Misschien was er gewoon al genoeg hCG aanwezig voor een 2-3. Alle testen positief en de ovulatie was al helemaal een spectaculaire knaller. Vertel mij dus niet meer dat je een ovulatietest niet kan gebruiken om te zien of je zwanger bent. Het is hartstikke duidelijk. Bij mijn pieken heb ik nog nooit zó'n knaltest gehad in elk geval. De CB was natuurlijk de kers op de taart. Blij vervolgden we onze dag.
Intussen is het donderdag, 4 dagen na de eerste positieve test. Het is nog steeds niet geland, moet ik zeggen, bij ons allebei niet. Wel heb ik intussen twee handige apps op mijn telefoon gezet, eentje voor voeding en eentje over zwangerschap. Ik weet dat het nog steeds mis kan gaan, maar iets zegt me dat het goed zit. Mocht het mis gaan, hebben we dit in elk geval mogen beleven samen, dit kunnen voelen. Vooralsnog merk ik eigenlijk geen kwaaltjes, behalve dat ik wat aders in mijn borsten lijk te hebben en wat meer trek heb. We gaan het nu allemaal meemaken! We gaan een vk bellen en kijken wanneer de eerste echo mag. 1 december mogen we dan hopelijk onze mooie, lieve Coronial ontmoeten.
Groetjes, Kitty
reacties (12)