Ben ik nou gek?

Inmiddels bijna zes maanden zwanger verbaas ik me steeds meer over de omgang met zwangeren en zwangerschap. Want als aanstaande moeder ben je blijkbaar onderworpen aan de ongezouten mening van andere mensen. Wat helemaal raar is dat je ineens – tegen wil en dank – een hoog aaibaarheidsgehalte hebt. En ik maar twijfelen; moet ik daar nu wat van zeggen? Zijn dat nu ongewenste intimiteiten of moet ik het maar sportief opvatten en gedwee ondergaan? Ik word gedwongen goed in mijzelf te kijken; wat zijn mijn grenzen en wat is toelaatbaar... 

Het feest begint al als je net zwanger bent. Op het werk, in kennissenkringen, op straat... Ik zweer het je.... ze kunnen de gynaecologen net zo goed ontslaan want iedereen weet al wat het geslacht is van je aanstaande spruit. Wat me vooral bij is gebleven, is een collega die uit haar slof schoot omdat ik dacht dat ik een jongetje kreeg... Ik werd er fijntjes op gewezen dat aan mijn buik toch echt duidelijk te zien was dat het een MEISJE is... Hoe ik zo stom kon zijn om anders te denken. Haar vinger prikte daarbij straffend in mijn zij. Daarna beende ze terug naar haar bureau, mij beduusd achterlatend. Nou sorry hoor.....!

Nog een waarschuwing voor zwangere dames of zij die het willen worden.... een ander punt is uw buik. Verwacht niet dat dit lichaamsdeel nog enigszins privé is de komende maanden. Mijn buik is ondertussen al menigmaal beduimeld en aangeraakt. Ook bij wildvreemden zie ik een begerige blik op mijn buik gericht en moet ik alert zijn. Soms ben ik het voor en kan ik op tijd een stap achteruit doen. Dat vergt nog steeds wel de nodige oefening... meestal ben ik nèt te laat.

Oh ja.... geachte aanstaande moeders... voor hen die zenuwachtig worden van bevallingsverhalen is een ruimte met alleen vrouwen voorlopig ook taboe. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de koffieruimte op uw werk. Want ongevraagd gaat een beerput aan bevallingsverhalen open, de ene nog afschuwelijker en pijnlijker en langer dan de ander. Het is blijkbaar de kunst om een mede-moeder te overtreffen. Met een fanatieke glans in de ogen doet elke spreker er weer een schepje bovenop. Als je niet beter weet, lig je straks na je eigen bevalling in drie stukken met twintig hechtingen in je muts nog een week na te creperen. Als je het al overleefd dan hè?! Mijn advies is dus: oren dicht en wegduiken in een tijdschrift.

Wilt u weten of uw kindje een jongetje of meisje is? Op zich is dat geen probleem, maar daarna begint het... Als je dat aangeeft, is het goed mogelijk dat dat niet in goede aarde valt. Bij mij was het commentaar niet van de lucht. Want een verrassing is toch veel leuker? En er zijn genoeg collegae en vage kennissen die het NIET willen weten van mijn kleintje. Zo was er een dame die gepikeerd was dat ze op Facebook had gelezen wat we krijgen. Hallo!!! Denken jullie nu werkelijk dat ik een administratie ga bijhouden over wie wel of niet wil weten wat MIJN kind wordt? Als ik het lekker op Facebook wil zetten, dan blijven jullie daar maar weg zeg!

Taboes zijn er ook... zo is het bijvoorbeeld “not done” om een voorkeur te hebben. Volgens de geldende normen en waarden is het juiste antwoord: “Ach, als het maar gezond is”. Één van mijn gewaardeerde collegae vond het een “beetje jammer” dat ik hardop durf te zeggen dat ik hoopte op een jongetje. Begrijp me niet verkeerd; van een meisje zou ik natuurlijk net zo veel houden. Dat regelt de natuur vanzelf wel. Voor de rest is het toch helemaal niet erg dat ik stiekem duim voor een zichtbaar “ventieltje” bij de 20 weken-echo?

Los van dit alles vind ik zwanger zijn vooral ontzettend leuk en heel spannend. Heerlijk genieten van het eerste contact met mijn zoontje dat regelmatig een ledemaat of iets anders tegen mijn buikwand manoeuvreert. Ook leuk om collegae of kennissen zo nu en dan op hun plek te zetten. Vooral als ik kan zeggen tegen de kwade dame dat het lekker toch een jongetje is... en dat haar buiklees-skills niet deugen. 

Wat heb ik geleerd tot nu toe? Kort door de bocht komt het neer op: 

- vertrouw op jezelf, je kleine en je lijf

- kweek Oost-Indische doofheid  op de goede momenten

- taboes zijn er om doorbroken te worden

- elke zwangerschap is anders, maar vooral:

- GENIET!