Zoeken

Ik ben vandaag een beetje in een vreemde stemming... Ach, eigenlijk niet alleen vandaag, het is al langer bezig; maar dit weekend ben ik zo'n beetje in paniek geschoten. Kan ik het allemaal wel aan 2 kleine koters? Ik ben volop aan het zoeken hoe dit allemaal te organiseren: kaat naar school, werk, verhuis, werk2, en dan natuurlijk ook zo belangrijk: onze kleine meid die er binnen dit en 3 maanden onherroepelijk uit zal willen. En of ik wil dat ze komt, ik kijk er wel naar uit, maar tegelijk schrikt het me ook wat af: de bevalling, die eerste zoekende weken, de combinatie met haar grote zus. 

Ik ben deze week voor het eerst tante geworden. Het zien van de kraamkliniek, mijn schoonzus met zo'n mini-mensje, ... het deed me ergens toch wel wat. Ik heb vaak weer gedacht aan mijn kraamperiode 2,5 jaar geleden. En nu wordt deze meid al zo groot. Nog enkele weken en ze is een echte kleuter en ze mag naar de kleuterschool. En ik vrag me af of ik het wel goed heb gedaan, of ze een fijne baby- en peutertijd heeft gehad, of ze me een goede mama vindt. Want ik zoek soms ook zo naar dat mama-zijn. Soms geraak ik in paniek dat het zo vlug gegaan is; heb ik haar gegeven wat ik kon, ben ik er genoeg voor haar geweest?

En tegelijk kondigt dat andere meisje zich al stampend aan in mijn buik en ik weet dat het weer zoekende weken en maanden zullen worden.

Gelukkig is één zoektocht al voorbij: die naar de naam. Oh ja en het geboortekaartje is ook bijna een feit. Nu nog even zoeken naar een grote-meisjes-bed voor Kaat, zodat haar bedje doorgeschoven wordt naar onze kamer voor de baby. Nog wat zoeken naar spulletjes, ... Dat komt wel goed denk ik.

Als ik nu mezelf nog een beetje vinden kan en ook de nodige rust en vertrouwen kan vinden, dan waren we er... Maar weten is niet altijd hetzelfde als doen of voelen, dus ja, ik ben een beetje op zoek naar mezelf, als mama vooral.

XX