Eerst was er de wens, dan enkele teleurstellende maanden, de hoop, de wanhoop, de angst, maar dan... een gevoel dat ik niet kan beschrijven, maar herken, van 2 jaar en 9 maanden geleden...: ik ben zwanger!! Er kwam een test, vertellen aan je papa, vertellen aan je zus, toch even wachten om het nieuws te melden, maar al uitkijken naar jou. Al dromen over jou, wie zal je zijn: een jongen, een meisje, een karaktertje zoals je zus, zal je ook krullen hebben?
Nu weet de wereld het stilletjes aan. En ik kan het van de daken schreeuwen: ik verwacht een kindje. Een broer of zus voor Kaat, maar bovenal: jou, mijn tweede kind. Ik hou van jou en je wordt stilaan werkelijkheid.
Beloof me één ding: blijf groeien zoals nu, hou het leven vast, groei samen met mij en binnen 30 weken knuffel ik je, komt je zusje je een kusje geven, verwennen we je met onze liefde. Je bent alvast super, zoals je er uit zag op de echo.
Ik probeer nu te genieten, ik verwen je wel in mijn buikje, ik wil dolgraag je hele leven jouw mama zijn!
Knuf,
je mama
reacties (0)