Bijna 2...

Dag mijn lieve meid,

Ik merk dat het erg lang geleden is dat ik nog schreef op deze website. Uiteraard is er heel wat gebeurd de laatste tijd. Je praat vlotjes - al is het soms een eigen taaltje, dat alleen de 'ingewijden' verstaan. Je houdt er wel van hè, praten en babbelen. Je maakt zelfs grapjes en dan schater je het uit! Wat heb je een aanstekelijke lach. Je hebt humor, hoe je ons telkens weer beetneemt - doen alsof je slaapt, je papa roepen, om dan vervolgens zijn plaats in te pikken, iets op mijn rug hangen en je kostelijk amuseren. Jaja, we lachen wat af.

Uiteraard is er naast dat lachen ook je boosheid omdat we niet helemaal willen doen wat jij beveelt. Als je de gewenste koek niet krijgt, breekt net geen derde wereldoorlog uit. Je hebt zo'n sterke wil. Het is soms vermoeiend, maar tussen ons gezegd en gezwegen, vind ik het ook wel bewonderenswaardig. Het is een stuk van jou  en het mag er zijn, al grommelen we er wel eens op ... maar dat is dan omdat we te moe zijn om neen te blijven zeggen.

Je slaaprituelen zijn ondertussen ook goed in de lengte toegenomen: rollebollen in het grote bed, verstoppertje spelen, even alle boeken bijhalen, ... Maar ook onze knuffels op de stoel, klopje tegen de lamp, kus papa, kus mama, papa kus mama, papa kus kaat, mama kus kaat, ... enifn, een hele reeks handelingen, maar goed, blijkbaar brengt het je wel rust. Ter afsluiting aai ik je over je hoofd. Ik was zo vertederd toen je daarstraks riep'kaat aaien' toen ik het bijna vergeten was. 

Je bent ook een echt buiten-meisje: spelen met de bal, je huisje, fietsen, ... als je je maar kan uitleven buiten. Helaas laat het kwakkelweer het niet altijd toe, maar neem het toch maar aan: mama en papa maken het weer niet... al zouden we soms willen.

Je bent ondertussen ook heel gewoon aan onze poezen, die stilaan ook jou in hun territorium aanvaarden. Zie je, niet trekken aan de staart of pitsen, helpt toch wel hè ;-)

In de creche kennen ze je ook in al je facetten: je knuffelt je vriendinnetjes Sue, Liene en Ilona, maar je kan ook al eens boos uit de hoek komen. Hopelijk was die beet maar iets eenmalig.

Morgen gaan we je schooltje bezoeken, want binnen iets meer dan een half jaar is het zo ver. 

Ik kan het amper geloven. 2 jaar geleden waggelde ik nu rond met jou in mijn buik. Nu spring je op mijn buik 'juju paardje', neem je mijn hand vast om me ergens naar toe te leiden, heb je al je eigen mening over je kleren, grote of kleine bad, spelletjes, ... 

Ik vind je fanastisch. Soms ben ik al wel eens boos of hopeloos of te moe en grommel ik wat, maar - ik heb het je al gezegd - dat is eerder op mezelf. Je bent goed zoals je bent, je bent stralend, je bent de drive in mijn bestaan, je bent... jij en dat is prima.

Je mama